/0/6485/coverbig.jpg?v=c64ed6f405bb58c176137f45faaebdac)
'ไซม่อน'ชายที่น่าสงสารมากที่สุด ตายมาแล้วยังต้องมาอยู่ในร่างของตัวประกอบที่มีหน้าที่ต้องตาย แถมยังต้องใช้ชีวิตให้เหมือนเด็กอายุ 10 ขวบ เพื่อเป็นก้างชิ้นใหญ่ และใช้ชีวิตเอื่อยเฉื่อยในฐานะเด็ก
'ไซม่อน'ชายที่น่าสงสารมากที่สุด ตายมาแล้วยังต้องมาอยู่ในร่างของตัวประกอบที่มีหน้าที่ต้องตาย แถมยังต้องใช้ชีวิตให้เหมือนเด็กอายุ 10 ขวบ เพื่อเป็นก้างชิ้นใหญ่ และใช้ชีวิตเอื่อยเฉื่อยในฐานะเด็ก
"แค่ก! แค่ก! แค่ก!"
ชายหนุ่มรูปร่างผอมจนแทบจะเห็นแต่กระดูก ใบหน้าโทรมซีดเผือดคล้ายจะเป็นไข้ เขาไอ้ออกมาหลายต่อหลายครั้ง จนลำคอรู้สึกแสบไปหมด
มือไม้ที่ไร้เรี่ยวแรงคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาก่อนจะกดโทรออก
"แค่ก แค่ก!! แม่ครับ..."ยังไม่ทันที่เขาจะได้เอ่ยพูดจนจบ เสียงปลายสายก็เอ่ยแทรกขึ้นมาด้วยถ้อยคำที่ดูหยาบคาย
"ไอ้ลูกทรพี!! วันนี้แกยังไม่ได้โอนเงินมาให้ฉันเลยนะ นี่แกคิดจะลืมบุญคุณ คนที่เลี้ยงดูแกมาตลอด 20 กว่าปีรึไง...."
"เห้ออ..."
เสียงถอนหายใจดังออกมาอย่างอ่อนล้า เขาไม่สนใจฟังสิ่งที่ปลายสายพูดต่อ ร่างกายอ่อนแรงและโรยราเต็มที
เพียงเวลาไม่นานร่างกายที่หนาวสั่นก็เริ่มหมดเรี่ยวแรง เปลือกตาแทบจะปิดลง ก่อนที่เขาจะนึกขึ้นได้ว่าเขายังไม่ได้กินลูกชิ้นปิ้งที่เขาแวะซื้อก่อนกลับห้อง
เขาคว้าไม้ลูกชิ้นออกจากถุงแล้วกินมันลงท้องสายตาเริ่มเปลี่ยนไป พอนึกถึงคำพูดของแม่ที่เอาแต่ด่าเอาแต่ท้วงบุญคุณเขาอยู่นั่นแหละ
ทั้งๆที่เขาไม่สบายขนาดนี้แท้ๆ ไอ้ออกไปก็เสียงดัง คิดจะถามอาการกันบ้างมั้ย นัยน์ตาของเขาแดงระเรื่อนึกเสียใจที่ตัวเองคาดหวังจากพวกเขามากเกินไป
"ต่อจากนี้อย่าหวังว่าจะได้เงินสักบาทจากลูกคนนี้อีกเลย"เอ่ยอย่างมาดมั่นแล้วกัดลูกชิ้นเข้าปากทั้งลูก
"แค่ก!! อึก แค่ก!!"
ใครจะไปคิดว่าลูกชิ้นที่เขากินกลับติดคอ ตอนนี้เขาทั้งทรมานเพราะขาดออกซิเจน ทั้งเจ็บใจที่ตัวเองทำไมถึงโง่นอนกินลูกชิ้นแบบนี้ ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ เขาจะไม่กินลูกชิ้นตลอดชีวิต
ในห้วงแห่งความมืดมิดร่างของเขาลอยละล่องอยู่กลางอากาศ
"อื้ออ ผมคือใคร นี่ภาพอะไร?"
ภาพบางอย่างที่ไม่คุ้นเคยหลั่งไหลเข้ามาหลอมรวมเข้ากับความทรงจำของเขาราวกับว่าเขาคือคนในเรื่องราวแปลกใหม่นั้นจริงๆ
ความสงสัยฉายเข้ามาว่าตัวเองคือใครกันแน่ เป็นชายหนุ่มผู้น่าสงสารยอมทำทุกอย่างเพื่อให้ครอบครัวมีความสุข หวังอยากให้พ่อกับแม่รักเขาสักนิด แต่สุดท้ายกลับไม่มีใครสนใจเขาจนวินาทีสุดท้าย หรือเขาจะเป็นผู้ชายอีกคน มีครอบครัวที่สมบูรณ์แบบจนกระทั่งอายุ 10 ขวบอุบัติเหตุรถพลิกคว่ำระหว่างไปเที่ยวกับพ่อและแม่ หัวสมองกระแทกอย่างแรงกว่าจะถูกเจอตัว เขาก็ติดเชื้อในสมอง จนทำให้เขากลายเป็นคนปัญญาอ่อน
หลังจากเหตุการณ์ในครั้งนั้นไอคิวของเขาก็ถูกหยุดลงที่อายุ 10 ขวบ พ่อและแม่เสียชีวิตทั้งคู่ เพราะมีคู่หมั้นที่ถูกหมั้นหมายกันไว้ตั้งแต่เด็ก ส่งผลทำให้เขาต้องแต่งงานกับผู้ชายคนนั้น
"แค่น้องคนเดียว แกยังดูแลไม่ได้ แล้วแกจะไปทำอะไรได้!!"
"เพียะ!!"เสียงดังจากการถูกตบหน้า
เปลือกตาของชายบนเตียง ลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ ยามที่ได้ยินเสียงเหมือนคนทะเลาะกันดังขึ้น ภาพตรงหน้าทำให้นัยน์ตาของชายหนุ่มบนเตียงนอนเบิกกว้างขึ้นเล็กน้อย เพราะคนแปลกหน้าแสนไม่คุ้นเคยมันทำให้เขารู้สึกระแวง แต่เมื่อทบทวนความทรงจำใหม่กลับรู้จักเป็นอย่างดี
'จะเจ็บมั้ยนะ ทำไมต้องทำร้ายกันด้วย'
'แต่เดี๋ยวนะ ทำไมถึง ผมไม่ได้ตายไปแล้วหรอ ระ...หรือว่าผมจะเกิดใหม่แล้วจริงๆ'
เมื่อเขาได้สติ จากอาการมึนงงเพราะความทรงจำที่เริ่มทับซ้อนกัน พอลองนึกดูดีๆ เขาก็พบว่าเขาได้ตายไปแล้ว แถมการตายยัง....
'คงไม่ถูกหัวเราะในงานศพหรอกใช่มั้ย'อยากจะมุดดินหนีเหลือเกินคนอะไรตายเพราะลูกชิ้น
'ไม่!! ไม่!! ช่างเถอะ เรื่องนั้นก็ส่วนเรื่องนั้นแล้วตอนนี้ผมมาอยู่ในร่างใครเนี่ย!'
สายตาของเขากวาดมองไปทั่วทั้งบริเวณ กลิ่นของโรงพยาบาลจากยาทำให้เขารับรู้ว่าเขาอยู่ในโรงพยาบาลสักแห่ง ก่อนที่สายตาของเขาจะไปหยุดอยู่ที่ใบหน้าของชายที่ถูกตบ ร่างของชายคนนั้นสูงใหญ่ทั้งใบหน้ายังหล่อเหลาราวกับเทพบุตร
ในยามนี้นัยน์ตาของชายคนนั้นดูหม่นหมองลง ทั้งแก้มข้างซ้ายยังเป็นรอยแดงเถือก คนที่ตบก็คงเป็นชายอีกคนที่ดูมีอายุแต่ใบหน้ากลับยังดูดี ดูออกเลยว่าตอนหนุ่มๆคงหล่อเหลาไม่ต่างจากชายที่ถูกตบ
'แต่ทำไมผม ถึงรู้สึกคุ้นๆหน้าผู้ชายคนนี้จัง เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อนเลย'
"ตื่นแล้วหรอลูก เป็นอะไรรึเปล่า เจ็บมากมั้ย!"
เมื่อก้องเกียรติเห็นลูกชายเพื่อนสนิทที่เขารักเหมือนลูกแท้ๆลืมตาตื่น เขารีบเดินปรี่เข้ามา มือหนาลูบหัวเล็กของไซม่อน เด็กชายที่น่าสงสาร น้ำตาของเขาก็คลอเบ้าเมื่อคิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนี้
"ภพพ่อบอกแล้วใช่มั้ย ให้ดูแลน้องดีๆ แล้วสิ่งที่แกทำ ดูสิ นี่แกดูน้องภาษาอะไร น้องถึงมีสภาพแบบนี้"
ก้องเกียรติโกรธจนเลือดขึ้นหน้า เขาชี้นิ้วไปหาลูกชายของเขา ก่อนจะเตรียมตรงเข้าไปตบหน้าของไตรภพอีกครั้งหนึ่ง
เขารู้ว่าไตรภพไม่ชอบไซม่อน รู้ว่าเมื่อก่อนไตรภพก็ไม่ได้ดูแลไซม่อนอย่างดีแต่ก็ไม่ได้ถึงกับแย่ เขาทำเป็นหลับตาข้างหนึ่งได้ อย่างไงไตรภพก็ไม่ได้รักไซม่อนที่ยอมแต่งงานเพราะเขาบังคับให้แต่ง
อย่างน้อยดูแลไซม่อนให้ดีหน่อยเขาไม่พูดอะไรก็ได้ แต่ครั้งนี้มันเกินไปแล้วจริงๆ ปล่อยให้ไซม่อนออกมาจากบ้านคนเดียวได้อย่างไง
ตอนที่เขารู้เรื่องเขาโกรธจนควันออกหู อุตส่าห์สัญญากับเพื่อนสนิทเอาไว้แล้วว่าจะดูแลไซม่อนอย่างดี เขารักไซม่อนเหมือนลูกแท้ๆ
พอเห็นไซม่อนเกือบตายจะไม่ให้เขาโกรธลูกชายตัวเองได้อย่างไง แถมเจ้าลูกตัวดียังปิดข่าวไม่ให้เขารู้ นี่ถ้าหากไม่ใช่ว่าคนของเขาที่เขาแอบส่งเข้าไปอยู่ใกล้ตัวลูกชาย
เพื่อรายงานพฤติกรรมของไตรภพโทรมาบอก ปานนี้เขาก็คงยังไม่รู้ว่าไซม่อนต้องพบเจอกับเรื่องอะไรบ้าง
จนถึงวันที่ไซม่อนจากเขาไป เขาถึงจะรู้ใช่มั้ย ว่าลูกชายใจดำของเขาจงใจไม่ดูแลไซม่อนจนกระทั่งเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น
'ดะ...เดี๋ยวนะ นี่มัน...ไม่ใช่พระเอกในนิยายเรื่อง โอบกอดหัวใจท่านประธานจอมหยิ่ง หรอกหรอ แล้วผมยังเป็นตัวประกอบที่ต้องตายอีกเนี่ยนะ!!!'
วอททท!! กูพึ่งตายยังไม่ทันได้ใช้ชีวิตใหม่เลยนะครับ ไอ้พระเจ้ากะจะฆ่ากันอีกแล้วหรอ แค่ลูกชิ้นติดคอตายมันไม่พอใช่มั้ยครับ
เซียวหลิ่นตาบอดจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ ลูกสาวคนรวยทุกคนต่างหลีกเลี่ยงเขา มีแต่สวี่โยวหรานยอมแต่งงานกับเขาโดยไม่ลังเล สามปีต่อมา เซียวหลิ่นกลับมามองเห็นได้อีกครั้ง จากนั้รเขา็ยื่นข้อตกลงการหย่าเพื่อยุติการแต่งงานนี้ เขากล่าวอย่างเย็นชาว่า "ฉันพลาดกับชิงชิงมานนานมากพอแล้ว ฉันไม่อยากให้เธอต้องรอนานกว่านี้!" สวี่โยวหรานลงนามในข้อตกลงการหย่าโดยไม่ลังเล ทุกคนต่างก็หัวเราะเยาะเธอตลอด - หัวเราะเยาะว่าที่เธอแต่งเข้าตระกูลเซียวถือว่าเกาะผู้มีอิทธิพลเข้า จากนั้นก็มาหัวเราะเยาะเธอที่ถูกทอดทิ้ง เป็นหญิงที่ไร้ค่า แต่ทุกคนกลับไม่รู้ว่า เธอคือหมออัศจรรย์ที่รักษาดวงตาของเซียวหลิ่นให้หายดี เป็นผู้ออกแบบเครื่องประดับมูลค่าหลักร้อยล้าน ผู้เป็นมือหนึ่งแห่งหุ้นที่ครองตลาดหุ้น และแม้แต่แฮกเกอร์ระดับแนวหน้าและลูกสาวแท้ๆ ของผู้มีอิทธิพล อดีตสามีมาขอร้องขอคืนดี ซีอีโอผู้เผด็จการก็โยนเซียวหลิ่นออกไปนอกประตูอย่างเย็นชา "ดูดีๆ นี่ภรรยาของผม"
หลังจากถูกแฟนหนุ่มและเพื่อนสนิทของเธอจัดฉาก เฉี่ยนซีก็จบลงด้วยการใช้เวลาทั้งคืนกับชายแปลกหน้าลึกลับคนนั้น เธอมีความสุขมาก แต่พอเธอตื่นขึ้นมาในเช้าวันรุ่งขึ้น เธอก็รู้สึกแย่กับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืน อย่างไรก็ตาม ความรู้สึกผิดทั้งหมดของเธอถูกชะล้างออกไป เมื่อเธอเห็นใบหน้าของชายที่นอนอยู่ข้างเธอ เธอจึงเอ่ยด้วยเสียงเบา ๆ ที่ว่า "ผู้ชายอะไร ทำไมหล่อจัง" และเธอก็ต้องตกใจกับสิ่งที่เห็น ความผิดของเธอกลายเป็นความละอายใจโดยทันที และมันทำให้เธอตัดสินใจทิ้งเงินจำนวนหนึ่งไว้ให้ชายผู้นั้นก่อนที่เธอจะจากไป "เจ๋อข่าย" รู้สึกประหลาดใจเมื่อเห็นเงินดังกล่าว พร้อมกับคิดว่า 'ผู้หญิงคนนั้นพยายามจะจ่ายเงินให้ฉัน ราวกับว่า ฉันเป็นผู้ชายขายบริการอย่างนั้นหรอ? ' เขารู้สึกโกรธ จึงต้องการดูภาพจากกล้องวงจรปิดของโรงแรม เขาสั่งผู้ช่วยของเขาด้วยใบหน้าที่จริงจังพร้อมขมวดคิ้ว "ผมอยากรู้ว่า ใครอยู่ในห้องของผมเมื่อคืนนี้" 'อย่าให้เจอนะ ถ้าเจอเมื่อไหร่จะสั่งสอนให้เข็ดเลย! ' เรื่องราวของพวกเขาจะเป็นอย่างไรต่อไปนะ
เสิ่นชิงกลายเป็นลูกสาวของชาวนาจากคุณหนูที่ร่ำรวยของตระกูลเสิ่นในชั่วข้ามคืน ลูกสาวตัวจริงใส่ร้ายเธอ คู่หมั้นของเธอทำให้เธออับอาย และพ่อแม่บุญธรรมของเธอก็ไล่เธอออกจากบ้าน... ทุกคนต่างรอที่จะหัวเราะเยาะเธอ ทว่าเธอกลับกลายเป็นทายาทของตระกูลเศรษฐีในเมืองอย่างกะทันหัน นอกจาดนี้ เธอยังมีตัวตนหลากหลาย เช่น หัวหน้าแฮ็กเกอร์ระดับนานาชาติ นักออกแบบเครื่องประดับชั้นนำ นักเขียนผู้ยิ่งใหญ่ที่ลึกลับ และอัจฉริยะด้านการแพทย์! พ่อแม่บุญธรรมเสียใจกับการตัดสินใจของตนและบังคับให้เธอแบ่งทรัพย์สินครึ่งหนึ่งให้เพราะพวกเขาเลี้ยงดูเธอมา เมื่อเสิ่นชิงหยิบกล้องออกมาแล้วบันทึกท่าทางอันน่าเกลียดของพวกเขา อดีตคู่หมั้นรู้สึกเสียใจและพยายามจะคืนดีกับเธอ เสิ่นชิงหัวเราะเยาะ "เขาคู่ควรงั้นเหรอ" จากนั้นก็ไล่เขาออกจากเมือง ในที่สุด ผู้มีอำนาจแห่งเมืองก็พูดอ้อนวอนเบาๆ "ไม่จำเป็นต้องแต่งเข้าตระกูลผม เดี๋ยวผมไปหาเอง"
ในวันแต่งงาน เสิ่นเยวียนถูกคู่หมั้นและน้องสาวของเธอทำร้าย และถูกจำคุกเป็นเวลาสามปีด้วยความทุกข์ทรมาน หลังจากได้รับการปล่อยตัวจากคุก น้องสาวผู้ชั่วร้ายได้คุกคามด้วยชีวิตแม่และพยายามให้เธอมอบตัวกับชายชรา อย่างไรก็ตาม เธอได้พบกับเซียวเป่ยหาน ซึ่งเป็นผู้ทรงอิธิพลที่หล่อเหลาและเย็นชาแห่งแห่งสังคมด้านมืด อย่างไม่คาดคิด และชะตากรรมของเธอก็เปลี่ยนไปตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา แม้ว่าเซียวเป่ยหานจะเย็นชา แต่เขากลับปฏิบัติต่อเสิ่นเยวียนดั่งเป็นสมบัติล้ำค่า นับแต่นั้นมา เธอจัดการคนเสแสร้ง เอาคืนแม่เลี้ยงและไม่ถูกกลั่นแกล้งอีกต่อไป
เมื่อผู้หญิงที่เพื่อนๆ ตั้งสมญานามว่าแม่ชีอย่างเธอจับพลัดจับผลูต้องมาเจอกับผู้ชายหน้านิ่งที่เอะอะกอด เอะอะจูบอย่างเขา อา…แล้วพ่อคุณก็ดันเป็นโรคนอนไม่หลับ จะต้องนอนกอดเธอเท่านั้นด้วย แบบนี้เธอจะเอาตัวรอดได้ยังไงล่ะ “ชอบอาหารเหนือไหม” “ชอบมากเลยคุณ ให้กินทุกวันยังได้เลย” “มากพอจะอยู่ที่นี่ไหม” “แค่กๆๆ” …………… …………………………………………………………………………………………………………………………. “คุณ! เอากระบอกไฟฉายออกไปวางที่อื่นก่อนได้ไหม มันดันหลังฉัน ฉันนอนไม่หลับ” คนที่ใกล้จะหลับบอกเสียงอู้อี้ “เอ้อ! ไม่มีนี่” เขาบอกเสียงอึกอัก “มันจะไม่มีได้ไง ก็มันดันหลังฉันอยู่เนี่ย” เธอมั่นใจว่ามีแน่ๆ ก็หลักฐานมันทนโท่ขนาดนี้ “อืม! นอนเถอะ ไม่มีหรอก” “จะไม่มีได้ไง ก็นี่ไง” คุณเธอยืนยันด้วยการคว้าหมับเข้าให้ พร้อมหันกลับมา หวังงัดหลักฐานที่อยู่ในมือมาพิสูจน์ให้ได้เห็นกันจะๆ คาตา แต่… ตึก ตึก ตึก อา…! ดูเหมือนจะไม่ใช่แค่คาตา แต่ยังคามือเธอด้วย เธออ้าปากตาค้างราวกับกำลังตกตะลึงสุดขีด ก่อนจะก้มมองไอ้ที่คิดว่าเป็นกระบอกไฟฉายในมือสลับกับเงยหน้ามองเขา จากนั้นก็… “กรี๊ด…!” เธอร้องลั่นพร้อมกับยื่นเท้าถีบออกไปสุดแรง ตุบ! คนไม่ทันตั้งตัวร่วงตุ้บลงไปบนพื้น ครั้นพอจะลุกขึ้น คุณเธอก็ตะโกนเสียงดังลั่นขึ้นมาอีก “หยุดอยู่ตรงนั้นเลยนะไอ้คนลามก คนเลว คุณมันทุเรศที่สุด คุณให้ฉันจับไอ้นั่นของคุณ มัน…อี๋…! เธอพูดพลางทำท่าขยะแขยง แล้วมาส่องกระบอกไฟฉายพ่อเลี้ยงพร้อมกันนะคะ
กฤษฎิ์ พิสิฐกุลวัตรดิลก "อาหมอกฤษฎิ์" หนุ่มใหญ่วัย 34 ปี มาเฟียในคราบคุณหมอสูตินรีเวชแห่งโรงพยาบาลเอกชนชั้นนำของประเทศ โหด เหี้ยม รักใครไม่เป็น เปลี่ยนคู่นอนเป็นว่าเล่น สำหรับเขารักแท้ไม่เคยมีรักดีๆ ก็มีให้ใครไม่ได้ แต่สุดท้ายดันมาตกหลุมรักแม่ของลูกอย่างถอนตัวไม่ขึ้น❤️ "เฟียร์สตีนอยู่ดีๆรู้ตัวอีกทีก็มีลูกสาววัย4ขวบแล้วอ่ะครับ แถมแม่ของลูกทำเอาใจเต้นแรงไม่หยุดเลยนี่เรียกว่าตกหลุมรักใช่ไหมครับ" นลินนิภา อารีย์รักษ์ "ที่รัก" สาวน้อยวัยแรกแย้มบริสุทธิ์ผุดผ่อง ฐานะยากจนสู้ชีวิต เพราะความจำเป็นทำให้เธอต้องตกเป็นของเขา คนนั้นด้วยความเต็มใจ จนทำให้เธอต้องกลายมาเป็นคุณแม่ยังสาวด้วยวัยเพียง 18 ปี แต่แล้ววันหนึ่งโชคชะตาก็เล่นตลกเหวี่ยงให้เธอกลับมาพบกับเขาคนนั้นอีกครั้ง พ่อของลูกคนที่เธอถวิลหาไม่เคยลืม ❤️ "ตกหลุมรักตั้งแต่ครั้งแรก ห่างกันไกลแค่ไหนใจยังคงคิดถึงเธอเสมอ ❤️พ่อของลูก" หนูน้อยแก้มใส กมลชนก อารีย์รักษ์ สาวน้อยวัย 4 ขวบ สดใสร่าเริง ฉลาดมาก ซนมาก แสบมาก เซี้ยวมาก เฟียสมาก ใครเห็นเป็นต้องหลงรักในความช่างพูดและขี้อ้อนของน้อง "ลุงหมอเป็นพ่อขาของแก้มใสเหรอคะ" หนูเป็นลูกของคุณพ่อกฤษฎิ์กับคุณแม่ที่รักค่ะ หนูจะเป็นกามเทพตัวจิ๋วที่จะมาแผลงศรให้คุณพ่อกับคุณแม่รักกัน❤️มาเอาใจช่วยหนูกันด้วยนะคะ
© 2018-now MeghaBook
บนสุด