ดาวน์โหลดแอป ฮิต
อนงค์

อนงค์

5.0
134 บท
2.3K ชม
อ่านเลย

เกี่ยวกับ

สารบัญ

มันผู้ใดพรากชีวิตเธอไป มันผู้นั้นต้องชดใช้ด้วยชีวิตเช่นกัน แต่ผีสาวจะรู้หรือไม่ว่าคนที่ตามอาฆาตนั้นหาใช่ฆาตกรตัวจริงไม่ เมื่อพี่ชายของสัภยาซื้อที่ดินมาผืนหนึ่งเพื่อพัฒนาเป็นตลาดน้ำ สัภยาจึงไหว้วานตีรณาซึ่งเป็นช่างภาพอิสระ ให้ไปถ่ายรูปเก็บบรรยากาศการก่อสร้าง โดยหารู้ไม่ว่า เรือนไทยเก่าแก่ริมน้ำบนที่ดินผืนนี้ซ่อนอดีตอันน่าสะเทือนใจไว้ ที่แห่งนี้...คือเรือนหอที่หญิงสาวชื่อ ‘อนงค์’ ผูกคอตายในคืนแต่งงานตามการเล่าขานกันมา ทว่าความจริงไม่ได้เป็นเช่นนั้น วิญญาณของหญิงสาวเฝ้ารอการกลับมาของชายอันเป็นที่รัก ขณะเดียวกันก็รอวันล้างแค้นคนที่ฆ่าเธอ วิญญาณพยาบาทของอนงค์ตามติดสัภยาและตีรณาไปทุกที่ หลายครั้งที่ชายหนุ่มเกือบเอาชีวิตไม่รอด เพราะอนงค์เชื่อว่าเขาคือคนที่ฆ่าเธอ เขากับตีรณาต้องหาทางปกป้องตัวเองพร้อมกับค้นหาความจริงในอดีต ก่อนที่พวกเขาจะกลายเป็นเหยื่อสังเวยความแค้นให้แก่อนงค์เสียเอง

บทที่ 1 อนงค์

บทที่๑

สายตาชื่นชมภาพวาดบนผืนผ้าใบเปลี่ยนไปทันทีที่เลื่อนต่ำลงมาเรื่อยๆ จนถึงข้อเท้าเรียวสวยของนางแบบในภาพ เจ้าของสายตาเยี่ยมหน้าเข้าไปมองภาพเพื่อความชัดเจน ก่อนจะตบเปรี้ยงเข้าเต็มไหล่หนาของคนวาดจนพู่กันในมือกระเด็น สีเปรอะผืนผ้าใบจนรูปที่กำลังรังสรรค์ผิดเพี้ยน พร้อมกับที่เสียงโวยวายของทั้งคนถูกรังแกและคนลงมือดังขึ้น

“ฉิบหายหมด ป้าบ้าหรือเปล่า ตบมาได้ เละ!”

“แกนะสิบ้าหรือเปล่า วาดกำไลข้อเท้าทำไม แหกตาดูสิต้นแบบมีกำไลที่ไหน ชุดราตรีเลิศหรูอลังการแบบนี้ มันเหมาะกันตรงไหนกับกำไลที่แกเติมลงไป”

“เฮ้ย! ตาฝาดแล้ว ไม่ได้วาดลงไปซะหน่อย กำไลข้อเท้าอะไรของป้า” คนวาดโวยวายปฏิเสธ

“นี่ไง แหกตาดู” คนจับผิดจิ้มลงไปให้เห็นชัดๆ โดยไม่กลัวมือเปรอะเปื้อน

“เฮ้ย! มาได้ยังไง”

“ก็แกวาดเอง ฉันมองอยู่”

“ไม่จริง ผมวาดตามแบบ ไม่ได้เพิ่มเติมอะไรเลย” คนเถียงเกาหัวแกรก ผมฟูที่มัดหางม้าไว้หลวมๆ รุ่ยร่าย นางแบบที่โพสท่าสวยงามนิ่งเป็นหุ่นให้วาดรูปเปลี่ยนอิริยาบถแล้วก้าวมาหาอย่างมาดมั่นทันที เพราะเห็นสองคนถกเถียงกัน

“มีอะไรคะเมื่อยนะ มัวทะเลาะกันอยู่ได้ ว้าย! ทำไมเป็นแบบนี้ละพญา” ญาณิศาหน้าง้ำทันทีที่เห็นความเสียหายของภาพวาดสีน้ำมันที่ตนเป็นแบบให้เพื่อนหนุ่มลงมือวาด สู้ทนยืนจนขาแข็ง แต่รูปก็มาเสียหายด้วยสีที่ไถลยาวเป็นทาง เธอเห็นว่าพี่สาวตนเป็นคนตบไหล่สัภยาหรือชื่อที่เพื่อนๆ เรียกพญา ทำให้รูปวาดผิดเพี้ยน แต่มันคงไม่เกิดเหตุการณ์เช่นนี้ขึ้นถ้าหากเขาไม่เติมกำไลข้อเท้าลงไป

“กำไลเชยๆ ใส่มาทำไม มันเข้ากับชุดของศาหรือก็เปล่า เสียอารมณ์ เสียเวลา ไม่เอาแล้ว ศาไปนวดดีกว่า”

“ศา อย่าเพิ่งสิ ผมขอโทษ คือผม โอ๊ย จะพูดยังไงดี คือผมไม่ได้”

“ไม่ต้องแก้ตัว เพราะฉันมองอยู่ นายจงใจเติมลงไป” ตีรณายืนยัน ก่อนหันไปมองน้องสาวแท้ๆ ที่งอนตุ๊บป่องเดินหนีไป

“ผมเปล่านะป้า” สัภยายังเถียง จึงถูกคนที่เรียกว่าป้า ตบหัวจนผมรุ่ยร่ายนั้นกระจุยกระจายรุงรังกว่าเดิม

“ยังจะเถียง”

“โอ๊ย! ป้า ตบหัวอีกแล้ว ผมไม่ใช่ลูกป้านะ ตบจนหาเมียไม่ได้แล้วเนี่ย เพราะป้าคนเดียว” สัภยาต่อว่าง้องแง้งแต่ไม่มีความโกรธเคืองเจือปน อาจเพราะตีรณาเป็นรุ่นพี่ในมหาวิทยาลัยและเป็นพี่สาวของญาณิศานางแบบที่เดินงอนจากไปเป็นเพื่อนรุ่นเดียวกัน

สองคนพี่น้องแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง

ตีรณาดูแกร่งกร้าวและห้าวเกินหญิง ถ้าจะเรียกว่าเป็นทอมบอยก็คงไม่ผิด ในขณะที่น้องสาวนั้นสวยเฉิดฉายสมกับอาชีพนางแบบและนักแสดงที่เธอใฝ่ฝัน

“หาไม่ได้หรือเลือกไม่ถูก” ตีรณาย้อน น้ำเสียงแกว่งเล็กน้อยเพราะรู้ว่าสัภยามีผู้หญิงเข้ามาพัวพันมากหน้าหลายตา เนื่องจากรูปร่างหน้าตาดีและฐานะร่ำรวย

สัภยาหันมาสบตาแต่ไม่พูดอะไร แล้วหันไปเก็บอุปกรณ์อย่างเซ็งในอารมณ์หลังเพ่งภาพวาดบนผืนผ้าใบฝีมือตนเอง อะไรก็สวยไปหมดเสียแต่ตำหนิของภาพจากรอยปาดพู่กันและกำไลข้อเท้า

กำไลข้อเท้า!

เขาเพิ่มเติมมันลงไปด้วยเหตุผลใด สัภยาให้คำตอบตนเองไม่ได้

อ่านต่อ
img ไปดูความคิดเห็นเพิ่มเติมที่แอป
ดาวน์โหลดแอป
icon APP STORE
icon GOOGLE PLAY