“เอ้า! คนเก่งทำไมต้องพึ่งยานอนหลับ” “วะไอ้หมอนี่ ก็คนไม่เคยอยู่บ้านคนเดียว มันก็นอนไม่หลับสิ” “แล้วทำเก่งจะนอนบ้านใหญ่ บอกให้นอนกับยายยุลีก็ไม่เชื่อ” “เราเป็นเจ้าของบ้านนะ เรื่องอะไรจะให้ไปนอนเรือนเล็ก อีกอย่างที่นั่นเท่ารูหนูจะนอนได้ยังไงละ ไม่เอาแล้วอย่ามาพูดสั่งสอนให้มากเรื่อง มียาให้เรามั้ย ถ้าไม่มีเราจะได้ไปซื้อที่เซเว่น” “พี่เคยบอกว่ายังไงบัว ขอความช่วยเหลือคนอื่นหัดพูดจาดีๆ บ้างได้ไหม” เขาพูดเสียงราบเรียบแต่ดวงตาที่มองคมปราดให้อีกฝ่ายรู้ว่าเหนื่อยหน่ายหัวใจเพียงใด เห็นหญิงสาวอึ้งไปเล็กน้อยก่อนพูดขึ้นใหม่อีกครั้ง “พี่หมอ บัวขอยานอนหลับหน่อยค่ะ” ฉีกยิ้มประจบแต่ต้องรีบหุบยิ้มฉับกับคำตอบที่ได้รับ “ไม่มีหรอก กลับไปสวดมนต์ไหว้พระ ทำใจให้สงบเดี๋ยวก็หลับเอง” “อ้าว!” “ไม่มีหมอคนไหนจ่ายยานอนหลับให้คนกลัวผีหรอกบัว” “ไอ้ ไอ้หมอบ้า หลอกเราอีกแล้ว” ใบบัวทุบอกเขาดังปักก่อนรีบวิ่งหนีกลับบ้าน เขมกรยังได้ยินเสียงก่นด่าพึมพำ ล้วนแล้วแต่ว่าเขาหลอกลวง ไม่จริงใจและตอแหล ผู้ชายเขาไม่ตอแหลกันหรอกบัว ไม่เหมือนผู้หญิง ***เพราะผู้หญิงทุกคนมีความลับแอบแฝง***
จันทร์ซ่อนเล่ห์
เพราะผู้หญิงทุกคนมีความลับแอบแฝง
บทที่๑ อย่าเดินหนีบัว
นางสาวใบบัว ทวีทรัพย์หญิงสาววัยยี่สิบสามเพิ่งจบมหาวิทยาลัยหมาดๆ ด้วยการเคี่ยวเข็ญกึ่งช่วยเหลือของคนรักและเพื่อนสนิท จากนั้นจึงเดินย่ำบนกองเงินกองทองที่พ่อแม่ปู่ย่าตายายทิ้งไว้ให้ชนิดที่ไม่ต้องทำมาหากินให้เหงื่อไหลไคลย้อยก็มีกินมีใช้ได้อย่างฟุ่มเฟือยไปทั้งชาตินี้และชาติหน้าหากสามารถนำติดตัวไปได้เมื่อตายแล้ว
หญิงสาวกรีดเสียงใส่หน้าคู่หมั้นหนุ่มอดีตรุ่นพี่จากรั้วมหาวิทยาลัยเดียวกัน ผู้หยิบยื่นความอาทรปลอบประโลมในยามที่หมดสิ้นญาติมิตร ในวันที่มีข่าวเครื่องบินเล็กของนักธุรกิจชาวไทยตกกลางหุบเขาในประเทศเพื่อนบ้านระหว่างเดินทางไปแสวงบุญและท่องเที่ยว
ใบบัวในเวลานั้นเป็นนักศึกษาปีสองได้รับข่าวร้ายช่วงเวลาพักรับประทานอาหารกลางวัน จานข้าวและแก้วน้ำร่วงหลุดมือแตกกระจายเต็มพื้น ก่อนเจ้าตัวจะทรุดลงนั่งหมดแรงไม่สนใจความเปรอะเปื้อนบนพื้นแม้แต่น้อยเขาเป็นคนแรกที่เข้ามาถึงตัวแล้วประคองหล่อนขึ้นมา ก่อนแนะนำตนเองว่าชื่อแทนคุณ เป็นนักศึกษาปีสี่คณะเดียวกันและอาสาพากลับไปรอฟังข่าวที่บ้านเพื่อจะได้จัดการเรื่องงานศพในขั้นต่อไป
วันนั้นคือจุดเริ่มต้นที่แทนคุณเข้ามาในชีวิตใบบัว จากต้องกำพร้าไร้ญาติขาดมิตรก็มีเขาเป็นคู่หมั้นและสามีทางพฤตินัย เพราะใบบัวรับแทนคุณมาอยู่ในบ้านในฐานะคู่หมั้นที่จะแต่งงานกันหลังจากเรียนจบ
แม้คนหัวเก่าอย่างแม่นมยุลีอดีตพี่เลี้ยงของแม่และกลายมาเป็นพี่เลี้ยงของใบบัวจะคัดค้านว่าไม่ดีไม่งามใบบัวก็ไม่สนใจ ทำให้การได้แทนคุณมาเป็นสมาชิกในครอบครัวต้องแลกกับการที่นมยุลีเก็บกระเป๋าย้ายไปอยู่เรือนเล็กหลังบ้านซึ่งในอดีตตาของใบบัวเคยใช้เป็นที่เก็บของเก็บเศษวัสดุที่เหลือจากการก่อสร้างบ้าน เพราะไม่อยากอยู่ร่วมชายคากับแทนคุณ
ยามที่เหมือนความรักเข้าตาใบบัวก็ไม่ได้อนาทรร้อนใจใดๆ กับการย้ายออกไปของแม่นม หล่อนกลับมีความสุขที่ได้แสดงความรักกับแทนคุณโดยไม่ต้องเกรงสายตาตำหนิของคนในบ้าน
เพราะนอกจากนมยุลีจะย้ายไปแล้วหล่อนยังให้ผึ้งหลานสาวนมยุลีที่ช่วยทำงานบ้านมาตั้งแต่สาวยันกลางคนย้ายไปด้วยเพื่อจะได้ช่วยดูแลนมยุลีอย่างใกล้ชิดแม้ถูกดักคอว่าขับไล่ไสส่งคนเก่าแก่ออกจากบ้านเพื่อจะได้ทำเรื่องบัดสีอย่างไม่อายสายตาใครหล่อนก็ไม่สนใจเพราะชอบทำจริง
แม้แต่ตอนนมยุลีกับผึ้งอยู่ในบ้านใบบัวก็ทำ อยากกอดจูบแทนคุณตอนไหนก็ทำตามใจ โดยไม่สนว่าใครจะมองเช่นไรรวมถึงไม่สนใจข้างบ้านที่อาจจะมองมาด้วย
แต่ความจริงแล้วที่ให้ผึ้งย้ายไปนอนกับนมยุลีเพราะใบบัวห่วงใยนั่นเอง แม้ความห่วงใยและหวังดีนี้จะไม่มีคนเห็นค่าก็ตามที อย่างน้อยใบบัวก็เชื่อว่าตายายคงจะรับรู้ว่าไม่ได้ทอดทิ้งคนเก่าแก่ตามที่ท่านเคยสั่งเสียเอาไว้
ถึงแม้ฐานะทางบ้านจะดีเข้าขั้นเศรษฐีแต่ครอบครัวทวีทรัพย์ไม่ได้พักอาศัยในคฤหาสน์หลังใหญ่บนที่ดินกว้างที่มีสระว่ายน้ำหรือสนามเทนนิสอย่างที่หลายคนคิด ตาของใบบัวเลือกอยู่บ้านตัวอย่างในหมู่บ้านจัดสรรที่สร้างขายเป็นโครงการปฐมฤกษ์ หลังจากนั้นก็มีโครงการสอง สาม สี่ ตามมา
และจากการสร้างบ้านขายก็ขยับขยายมาสร้างอาคารปล่อยเช่าอีกหลายอาคาร รายได้หลักของครอบครัวจึงได้จากค่าเช่าอาคารและที่พักอาศัยจำนวนหลายหลักในแต่ละเดือน
นับว่าโชคดีเป็นของใบบัวที่เมื่อบุพการีเสียชีวิตลงไม่มีหนี้สินให้ต้องตามชำระ ทั้งยังได้เงินก้อนโตจากการทำประกันชีวิตของทั้งสองเหมือนตอนที่ตายายเสียชีวิตด้วยความชราในเวลาไล่เลี่ยกัน
กิ่งแก้วมารดาของหล่อนก็รับมรดกโดยไม่มีหนี้สินให้ต้องตามชำระสะสางส่วนฝ่ายปู่ย่านั้นใบบัวไม่ค่อยรู้จักเพราะเสียชีวิตไปก่อนที่จะลืมตาดูโลก รู้แต่ว่าพ่อเป็นลูกคนเดียวจึงรับมรดกคนเดียวเช่นตนเวลานี้
การเป็นลูกคนเดียวหลานคนเดียวมันก็ดีตรงนี้นี่เอง
แม้ไม่มีแผ่นดิน หากแต่เรายังไม่สิ้นลมหายใจ ถึงสิ้นชาติหากแต่รักของเรามิได้สิ้นลง บราลี เป็นบอดี้การ์ดมือใหม่ ที่ทำงานพลาดจนถูกไล่ออกจากงาน ในวันเดียวกันนั้น บ้านของเธอก็ถูกไฟไหม้ แม่ถูกไฟคลอกบาดเจ็บ พ่อตกใจจนโรคหัวใจกำเริบ ต้องใช้เงินรักษาจำนวนมาก เมื่อเธอจะหันไปพึ่งแฟนหนุ่มที่รักกันมาหลายปี กลับพบเขากำลังคลุกวงในกับผู้ชายอีกคน!! เมื่อชีวิตมันบัดซบขนาดนี้ เธอจึงคิดฆ่าตัวตาย ... และทำจริง!! แต่ไม่ตาย มีคนมาช่วยไว้ ... พอรอดตายก็มีคนยื่นข้อเสนอแปลกประหลาด ... ให้เธอไปเป็นบอดี้การ์ดให้เจ้านาย แลกกับเงินมหาศาล และกว่าจะรู้ว่าอะไรเป็นอะไร บราลีกับเพื่อนร่วมงานอีกสองคน ก็ได้ข้ามเวลาย้อนอดีตไปซะแล้ว
เมื่อความรักที่มีมากเหลือล้น ไวกูณฐ์นั้นอยากแต่งงานเสียทันทีที่เดินทางกลับมาจากเรียนต่อ หากแต่ จิรัฐิติกาลกลับกลัวการใช้ชีวิตคู่จึงปฏิเสธไป แต่เพราะอุบัติเหตุที่บังเกิดขึ้นทำให้ไวกูณฐ์ตาบอด จิรัฐิติกาลจึงตัดสินใจแต่งงานกับเขาในทันทีเพื่อเป็นการรับผิดชอบ เพราะการแต่งงานที่ไม่พร้อมทำให้อุปสรรคแห่งรักนั้นมีมาให้พิสูจน์หัวใจกันเนืองๆ
เจ้าฟ้าหญิงจิรัฐิติกาลในคราบชายหนุ่มดูจะเกษมสำราญเป็นอันมากเมื่อได้ออกมาท่องโลกกว้าง แม้จะไม่ค่อยสบอารมณ์อยู่บ้างที่มี 'ผู้คุม' เป็นไวกูณฐ์ ชายหนุ่มอ่อนแอ เจ้าหนอนหนังสือใส่แว่นลูกชายองครักษ์คนสนิทของพระบิดา แต่ถ้าไม่ยินยอมร่วมทางไปกับเขา เจ้าพ่อก็คงไม่ปล่อยออกจากกรงทอง เธอจำใจร่วมทางและสร้างความยุ่งยากเป็นภาระใหญ่หลวงให้เขา แต่ในคราเดียวกันความใกล้ชิด ความใกล้ชิดทำให้ความรู้สึกพิเศษเกิดขึ้นในใจ แต่จะทำอย่างไร เมื่อเธอฝังใจว่าเขาไม่ใช่ "ชายจริง" นิยายภาคต่อของ ลิขิตรักบัลลังก์หัวใจ
เมื่อต้องเสียแผ่นดินจากการช่วงชิงของพระเจ้าอา ทรรศินากัลยามาส เจ้าฟ้าหญิงรัชทายาทแห่งมธุรรัฐจำต้องเสด็จหนีจากแผ่นดินเกิด แฝงกายเข้าไปในสิงขรรัฐ จากที่คิดจะปลอมตัวเป็นนางกำนัล กลับตกกระไดพลอยโจนถวายตัวเป็นสนมของเจ้าหลวงรัฐสิงห์สีหนาทในนามลูกของศัตรู!? รอจนถึงวันทวงบัลลังก์คืน กล้วยไม้ป่าแรกแย้มเพิ่งผลิรับฤดูฝน เจ้าหลวงเอื้อมไปหมายจะเด็ด ก็ถูกพระหัตถ์เล็กๆ ตีเผียะลงบนหลังมือ "ดอกไม้จะสวยงามที่สุดเมื่ออยู่กับต้นเพคะ" ดำรัสขึงขัง "แต่พี่จะเก็บให้เธอ" รับสั่งกลับอ่อนโยน "ท่าจะเด็ดดอกไม้แรกแย้มเสียจนเคย" เจ้าฟ้าหญิงประชดตรงๆ เจ้าหลวงยกพระหัตถ์ในท่าสาบาน "สาบาน ต่อไปพี่จะไม่เด็ดดอกไม้ ไม่ว่าดอกไหน จะรอดอกฟ้าตรงหน้านี้ดอกเดียวเท่านั้น"
เมื่อซากีน่าน้องสาวอันเป็นที่รักถูกฆ่าข่มขืน หลักฐานในมือคือแผ่นเงินฉลุลวดลายสวยงาม ซาห์ราจำได้ทันทีว่าใครเป็นเจ้าของของสิ่งนี้ การตามล้างแค้นจึงเกิดขึ้น ชีคฮาซัน บินญาบิร อัล บุสตานีย์ กลายเป็นเหยื่อความแค้นที่เขาไม่ได้ก่อ ถูกหล่อนทรมานต่างๆ นานาและต้องสูญเสียเมียสาวในคืนวันแต่งงานจากน้ำมือซาห์รา แต่เมื่อความจริงปรากฏว่าใครเป็นฆาตกรที่แท้จริง ซาห์ราจะชดใช้สิ่งที่ทำลงไปให้แก่เขาด้วยชีวิต ตามกฏชีวิตแลกชีวิต แต่ชีคฮาซันกลับต้องการให้หลอนชดใช้ด้วย หัวใจ
เมื่อธิดาองค์น้อยเริ่มเติบโต ชีคกาเบรียนที่อยากให้ลูกรู้จักภาษาของแม่บังเกิดเกล้า จึงมองหาครูสอนภาษาชาวไทย แต่กลับได้ทโมนไพรไปแทน นางสาวกฤติกา หรือแม่ดาวลูกไก่ นอกจากสอนภาษาไทยให้ธิดาองค์น้อยของชีคแล้ว ยังสอนปีนต้นไม้กลายเป็นลิงเป็นค่าง จนพระนมของชีคเอือมระอา ทว่าท่าทางแก่นกะโหลกของดาวลูกไก่กลับจับใจต้องตาชีคกาเบรียนจนกลายเป็นความรัก แต่ปัญหาสงครามแบ่งแยกดินแดนในประเทศยังไม่สงบ เมื่อดาวลูกไก่ถูกจับตัวไปเพื่อต่อรอง แม้พระองค์ไม่อาจยกแผ่นดินเพื่อแลกกับผู้หญิงที่รักได้ แต่ไม่ได้นิ่งนอนใจเหมือนครั้งที่เสียสนมคนอื่นไป ทรงลอบออกจากวังเพื่อไปช่วยหญิงอันเป็นที่รักด้วยตนเอง
องค์หญิงสิบสามนามหลินฮุ่ยหมินสตรีผู้ที่งดงามโดดเด่นไม่เป็นรองผู้ใดแต่กลับมีฐานะต่ำต้อยในวังหลวงด้วยพระมารดาเสียชีวิตตั้งแต่นางยังเด็ก ท่ามกลางความคับแค้นใจนางยังต้องคำสาปร้ายต้องกลายร่างเป็นสัตว์ทุกคืนวันพระจันทร์เต็มดวง เขาคือ หยางเอ้อหลาง แม่ทัพหนุ่มผู้มีความสามารถรูปโฉมสง่างามและเป็นวีรบุรุษคนสุดท้ายของสกุลหยาง ทั้งยังเป็นที่รักเคารพของชาวเมือง ทว่าด้วยความสามารถและตำแหน่งใหญ่โต ฮ่องเต้มิอาจวางใจจึงได้คิดกำจัดเขาให้พ้นตำแหน่งเสีย โดยมอบสมรสพระราชทานให้หยางเอ้อหลางกับพระธิดาของตน เดิมทีชีวิตของคนสองคนย่อมไม่บรรจบ เมื่อสตรีที่หมายหมั้นกับหยางเอ้อหลางคือองค์หญิงใหญ่ที่ปักใจรักเขาตั้งแต่เยาว์วัย ทว่าเรื่องไม่เป็นเช่นนั้น เมื่อคนทั้งคู่เกิดอุบัติเหตุจนคนเข้าพิธีสมรสกลายเป็นองค์หญิงสิบสาม ท่ามกลางความหวาดกลัวขององค์หญิงสิบสามที่กลัวความลับจะเปิดเผย ท่ามกลางหยางเอ้อหลางที่พยายามพาสกุลหยางให้รอดพ้น ท่ามกลางการแตกหักของความสัมพันธ์พี่น้องที่แสนรักใคร่ระหว่างองค์หญิงใหญ่และองค์หญิงสิบสามเพราะบุรุษเพียงผู้เดียว หลินฮุ่ยหมินจะทำเช่นใด เพื่อจะยุติเรื่องราวน่าเวียนหัวนี้
หลังจากแต่งงานกันมาสามปี เวินเหลี่ยงก็ยังไม่เคยได้ความรักจากฟู่เจิ้งแต่อย่างใดเลย เมื่อรักแรกของเขากลับมา สิ่งที่รอเธออยู่คือหนังสือการหย่า "ถ้าฉันมีลูก คุณยังเลือกหย่าไหม?" เธออยากจับโอกาสสุดท้ายนี้ไว้ แต่แล้วมีแต่คำตอบที่เย็นชาว่า "ใช่" เวินเหลี่ยงหลับตาและเลือกที่จะปล่อยมือ ...ต่อมาเธอนอนอยู่บนเตียงคนไข้ด้วยความสิ้นหวังและลงนามในข้อตกลงการหย่า "ฟู่เจิ้ง เราไม่ได้เป็นหนี้กันอีกต่อไปแล้ว..." ชายที่มีความเด็ดขาดและเย็นชามาโดยตลอดนอนอยู่ข้างเตียงขอร้องให้อีกฝ่ายกลับมาด้วยเสียงแผ่วเบา "เหลียง ได้โปรดอย่าหย่าได้ไหม?"
จางหยู่เสวียน เดิมทีเป็นสตรีปากร้ายและถูกผีพนันเข้าสิงจนไม่ใส่ใจลูกและสามีที่เกิดอุบัติเหตุจนพิการไป สตรีนางนั้นก็เริ่มทอดทิ้งสามีแล้วเลือกที่จะทอดสะพานให้บัณฑิตหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่ง จนทำให้ภรรยาของเขาเกิดความหึงหวงผลักนางตกน้ำจนพบจุดจบที่น่าอดสู ทว่าเมื่อจางหยู่เสวียน นักฆ่าสาว เจ้าของรหัสหมายเลข 13 ในองค์กรนักฆ่าระดับโลกมีเหตุให้ถูกฆ่าตาย เนื่องจากไม่ยอมสังหารคนดี เธอจึงได้รับโอกาสใหม่จากสวรรค์เพื่อตอบแทนความดีครั้งนี้ในการมาเกิดใหม่ในร่างคนอื่นในยุคจีนโบราณ ทว่าเจ้าของร่างเดิมนั้นทำตัวเหลวแหลก ไม่เคยใส่ใจความรู้สึกของครอบครัว จนถึงขนาดคิดขายลูกกิน นักฆ่าสาวที่ข้ามเวลามาจากอนาคตจึงต้องทำทุกทางเพื่อแก้ไขเรื่องราวที่ยุ่งเหยิงนี้ ก่อนที่จะมีจุดจบเลวร้ายไม่ต่างไปจากเจ้าของร่างเดิม ชีวิตใหม่ครั้งนี้ นางจะใช้มันอย่างดีเพื่อดูแลครอบครัวนี้ให้มีความสุข และลบแผลใจแย่ๆ ให้หมดไปจากทุกคนในครอบครัว "ท่านแม่จะทิ้งเราเหรอ!" ไม่รู้เด็ก ๆ ที่วิ่งเล่นกันอยู่ด้านนอกเข้ามาได้ยินที่ประโยคไหน เข้าใจว่าผู้เป็นแม่จะออกไปและไม่กลับมาอีก สองพี่น้องกอดหมับที่ขามารดาคนละข้าง ทิ้งน้ำหนักลงพื้นเต็มที่ หากจะไปพวกเขาจะเกาะหนึบนางไปเช่นนี้ "ท่านแม่อย่าทิ้งข้าเลยนะเจ้า" ซ่งอวี้หลานร้องไห้โฮ น้ำตาทะลักออกจนชายชุดนางชุ่มในเวลาไม่กี่พริบตา ทางด้านซ่งหยวนหมิงก็รู้สึกว่าจะแพ้ไม่ได้ เลยกลั้นใจบีบน้ำตาจนหน้าแดง เห็นลูกทุ่มเทช่วยเขาขนาดนี้ ซ่งอี้หนานก็คุกเข่าลง ประคองมือนางไว้ไม่ปล่อย ใบหน้าคมคายจากมุมมองที่สูงกว่า ทำให้เขาดูคล้ายสุนัขตัวโต "ข้า เอ่อ" จางหยู่เสวียนพูดไม่ออก
เมื่อสองปีที่แล้ว เพื่อช่วยคนรักในใจ พระเอกถูกบังคับให้แต่งงานกับนางเอก ในใจของเขา เธอเป็นคนน่ารังเกียจและแย่งคนรักของคนอื่น เขาเลยเย็นชาต่อเธอมาตลอด แต่กลับอ่อนโยนและเอาใจใส่กับคนรักในใจถึงเป็นเช่นนี้ เธอยังคงรักเขาอย่างเงียบ ๆ เป็นเวลาสิบปี ต่อมาตอนที่เธอรู้สึกเหนื่อยและอยากจะท้อแท้นั้น เขากลับตื่นตระหนก... เมื่อเธอกำลังจะตายขณะตั้งท้องลูกของเขา ในที่สุดเขาก็ตระหนักว่าผู้หญิงที่เขายอมเอาชีวิตตัวเองไปแลกนั้นก็คือเธอโดยตลอด
เสิ่นชิงกลายเป็นลูกสาวของชาวนาจากคุณหนูที่ร่ำรวยของตระกูลเสิ่นในชั่วข้ามคืน ลูกสาวตัวจริงใส่ร้ายเธอ คู่หมั้นของเธอทำให้เธออับอาย และพ่อแม่บุญธรรมของเธอก็ไล่เธอออกจากบ้าน... ทุกคนต่างรอที่จะหัวเราะเยาะเธอ ทว่าเธอกลับกลายเป็นทายาทของตระกูลเศรษฐีในเมืองอย่างกะทันหัน นอกจาดนี้ เธอยังมีตัวตนหลากหลาย เช่น หัวหน้าแฮ็กเกอร์ระดับนานาชาติ นักออกแบบเครื่องประดับชั้นนำ นักเขียนผู้ยิ่งใหญ่ที่ลึกลับ และอัจฉริยะด้านการแพทย์! พ่อแม่บุญธรรมเสียใจกับการตัดสินใจของตนและบังคับให้เธอแบ่งทรัพย์สินครึ่งหนึ่งให้เพราะพวกเขาเลี้ยงดูเธอมา เมื่อเสิ่นชิงหยิบกล้องออกมาแล้วบันทึกท่าทางอันน่าเกลียดของพวกเขา อดีตคู่หมั้นรู้สึกเสียใจและพยายามจะคืนดีกับเธอ เสิ่นชิงหัวเราะเยาะ "เขาคู่ควรงั้นเหรอ" จากนั้นก็ไล่เขาออกจากเมือง ในที่สุด ผู้มีอำนาจแห่งเมืองก็พูดอ้อนวอนเบาๆ "ไม่จำเป็นต้องแต่งเข้าตระกูลผม เดี๋ยวผมไปหาเอง"
เซิ่งหนานหยินเกิดใหม่แล้ว ชาติที่แล้ว เธอถูกชายชั่วหักหลัง ถูกชายเสแสร้งใส่ร้าย โดนครอบครัวสามีเล่นงาน จนทำให้เธอล้มละลายและเป็นบ้าไป ในท้ายที่สุด เธอเสียชีวิตอย่างน่าสลดใจด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์เมื่อเธอตั้งครรภ์ได้ 9 เดือน แต่คนร้ายกลับทำเงินได้มากมาย และใช้ชีวิตทั้งครอบครัวอย่างมีความสุข เกิดใหม่ครั้งนี้ เซิ่งหนานหยินคิดตกอล้ว อะไรที่ว่าพระคุณช่วยชีวิต คนรักในใจอะไรกัน ล้วนไม่ต้องไปสน เธอจะจัดการชายชั่วหญิงร้าย สร้างชื่อเสียงให้กับตระกูลเก่าของตนเองขึ้นมาใหม่อีกครั้งและนำตระกูลเซิ่งไปสู่จุดสูงสุดของชีวิต สิ่งที่แตกต่างออกไปก็คือ คนที่หยิ่งมาตลอดในชาติที่แล้ว กลับเป็นฝ่ายริเริ่มมาหาเธอ "เซิ่งหนานหยิน การแต่งงานครั้งแรกผมไม่ทัน การแต่งงานครั้งที่สองก็ต้องถึงคิวผมแล้วสินะ"