ใครจะไปคาดคิดว่าการที่รัชนิชลยอมตกปากรับคำบก. ออกไปทำงานนอกสถานที่ มันจะทำให้เจอตากล้องมือดีจากต่างประเทศ จอมยียวนแต่หล่อเหลือทน แคสเตอร์ ชางสนใจเธอ แม่สาวน้ำแข็งจอมแก่น รัชนิชลสาบานกับตัวเอง เธอจะไม่เฉียดเข้าไปใกล้เขาให้เปลืองตัว เพราะเสน่ห์ล้นเหลือของหนุ่มเจ้าเสน่ห์ทำให้ดวงใจหนักแน่นของรัชนิชลไหวแอน เขายิ้มสวย แต่มาดยียวนเหลือทน เป็นที่ต้องตาต้องใจ สาวๆ หลายคน ดวงตายาวรีตามสัญชาติถิ่นเกิดกับร่างกายกำยำนั่น เรียกเสียงกรี๊ดกร๊าดของสาวน้อยวัยละอ่อนได้ตลอดเวลา แต่มันขัดนัยน์ตา รัชนิชล การทำสารคดีกลางป่า ทำให้หนุ่มสาวใกล้ชิดกันมากขึ้น แถมยังเป็นความโชคร้าย!!? ทั้งสองคนหลงทาง พลัดออกจากกลุ่มเพราะน้ำป่า ติดอยู่กลางป่าเป็นเวลาหนึ่งคืน ค่ำคืนแสนหวานฉ่ำจึงเกิดขึ้นเพราะความใกล้ชิด บวกกับพิษของเห็ดบางชนิดที่รัชนิชลกับแคสเตอร์กินเข้าไป มันทำให้ทั้งสองคนเผลอไผล มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกัน โดยที่ไม่รู้ตัว เพราะกำลังตกอยู่ในห้วงฝัน ทีมช่วยเหลือออกตามหาทั้งสองคนจนพบ และรีบนำทั้งสองกลับออกมาจากกลางป่า เพื่อไปรักษาตัว ความลับที่เกิดขึ้นกลางป่า รัชนิชลปิดปากเงียบ แคสเตอร์เองก็ไม่รู้ตัว แม้จะมีบางอย่างติดค้างอยู่ในใจเป็นบางครั้ง เขาห่วงเธอ จนกระทั่งต้องรีบเดินทางกลับ แต่แคสเตอร์ก็ยังไม่พบหน้ารัชนิชลเลย รัชนิชลลาออกจากงาน เพราะต้องการปกปิดความลับบางอย่าง เธอจากเมืองใหญ่ไปอย่างนกปีกหัก เมื่อต้องอุ้มท้องโดยไร้สามีเคียงข้าง มันเป็นความพลั้งเผลอที่ไม่มีใครต้องการ... แคสเตอร์ไม่ผิด เธอเองก็ไม่ผิด ผิดที่โชคชะตากำหนดให้มาแบบนั้นเอง เธอก็จำต้องก้มหน้ารับเอาไว้ เมื่อสายใยที่เกิดขึ้นคือหนึ่งชีวิต...
บทที่1.
นักข่าวคนใหม่
รัชนิชล เบญจามาภรณ์ นักข่าวคนใหม่ประจำสำนักพิมพ์สยามถิ่น เดินใบหน้ายับยุ่งเข้ามาภายในห้องทำงานของบรรณาธิการข่าว เมื่อเลขานุการสาวสวยหน้าห้องเดินไปตามถึงห้องทำงานของเธอ
เธอเริ่มต้นทำงานที่สำนักพิมพ์สยามถิ่นแห่งนี้ ตั้งแต่เรียนจบมาใหม่ๆ ด้วยหน้าตาค่อนข้างไปทางดูดีจึงถูกเก็บตัวไว้ในสำนักงาน เพื่อเป็นขวัญกำลังใจให้เหยี่ยวข่าวหนุ่มๆ ได้มีแรงฮึด รัชนิชลทำเกี่ยวกับการวางแบบหัวข้อข่าว ซึ่งหญิงสาวก็พอใจในหน้าที่ของตัวเอง
“พี่แทน...ให้คนไปตามน้ำค้างมาทำไมคะ? มีเรื่องอะไรให้น้ำค้างช่วยทำหรือเปล่าคะ”
รัชนิชลเอ่ยปากถามแทนคุณทันทีที่เปิดประตูเข้ามาภายในห้อง แทนคุณบรรณาธิการหนุ่มใหญ่เงยใบหน้าขึ้นมองลูกน้องสาววัยใส หนุ่มใหญ่เปิดยิ้มกว้างเอ่ยเชื้อเชิญให้รัชนิชลนั่งลงบนเก้าอี้ด้านหน้าโต๊ะทำงาน เพื่อแจงอธิบายเนื้องานที่ได้รับมอบหมายมาจากเจ้าของสำนักพิมพ์อีกที ให้อีกฝ่ายรับรู้
“นั่งก่อนน้ำค้าง เรื่องมันยาว...จะได้คุยกันให้จบๆ ไปเลยในวันนี้ พี่กำลังปวดหัวชิบเป๋ง!!? เกี่ยวกับเรื่องที่ไปรับมาน่ะ น้องๆ ทุกคนออกพื้นที่กันหมด ไม่มีใครเหลือสักคนเดียว แต่กลับมีคำสั่งด่วน!!” แทนคุณบ่นด้วยความหัวเสีย
รัชนิชลจึงทรุดนั่งเบื้องหน้าพี่ใหญ่แห่งสำนักพิมพ์ เธอรอฟังเรื่องที่แทนคุณจะบอกกล่าว ด้วยความใจจดใจจ่อ
“มีงานด่วนนะน้ำค้าง!!? คุณประสบเกียรติ กำชับกำชามาอย่างหนัก แต่นักข่าวของเราก็ออกไปทำงานข้างนอกจนหมดแล้ว ตอนนี้ไม่มีใครว่างพอจะทำงานที่คุณประสบเกียรติพึ่งจะสั่งการลงมาได้ พี่นึกถึงน้ำค้างน่ะ ก็เลยอยากจะเรียกมาถามความเห็นก่อน สนใจอยากออกไปนอกพื้นที่บ้างไหมล่ะ”
“สนใจซิพี่แทน!!? แต่ต้องไปไกลไหม ต้องบุกป่าฝ่าดงมากหรือเปล่า ถ้าสมบุกสมบันมากเกินไปนัก น้ำค้างก็ไม่อยากไปหรอกค่ะ”
รัชนิชลเอ่ยปากถามอย่างกระตือรือร้น เมื่อเธอร่ำเรียนมาเกี่ยวกับสื่อสารมวนชล ก็อยากจะออกไปผจญภัยด้านนอกเหมือนๆ กับนักข่าวรุ่นพี่ๆ มันเป็นประสบการณ์ที่น่าตื่นเต้น
“ไม่หรอกน่า... แต่ก็ไกลเหมือนกันนะ ไปสูงถึงยอดดอยเพื่อทำสารคดีเด็ก...เกี่ยวกับการศึกษาของเด็กบนดอยน่ะ อาจจะไปนานสักหน่อย จนกว่าทางนู้นเขาจะทำเสร็จ เราแค่ไปประสานงานให้เขาก็พอ พี่เห็นน้ำค้างอยู่ว่างๆ คงอยากจะออกไปผ่อนคลายด้านนอกบ้าง จมอยู่กับตัวหนังสือจนไม่ได้เห็นธรรมชาติกลางขุนเขา ยังคงความงดงามหลงเหลือมีให้มอง สนใจไหมล่ะ”
แทนคุณอธิบายหน้าที่ๆ รัชนิชลต้องไปทำ เพื่อประสานงานกับทีมงานที่ถูกส่งมาจากฮ่องกง
“ไม่ใช้งานของเราหรือพี่แทน...”
รัชนิชลขมวดคิ้วแน่น จ้องมองใบหน้าแทนคุณอย่างสนใจ
“อืม...ไม่ใช่หรอก ของฮ่องกงน่ะ แต่นายสั่งมาก็ต้องทำเหมือนเดิม คอยตามดูแลประสานงานแล้วก็คอยเป็นล่ามแปลภาษาให้เขาเป็นบางครั้ง แต่ภาษาเขาก็ดีพอตัวเชียวล่ะ”
แทนคุณบอกลูกน้องสาวอย่างเซ็งๆ งานในหน้าที่ตัวเองก็เยอะจนกองท่วมหัว ยังมีคำสั่งเร่งด่วนเข้ามาอีกจนคนทำงานแทบจะไม่มีเหลือให้ทำ
“ก็ได้ค่ะ ออกไปหาความรู้ด้านนอกบ้างก็คงดี น้ำค้างไปให้พี่แทนเองค่ะ”
รัชนิชลพยักใบหน้าตกลง ยินยอมทำหน้าที่นี้ให้กับสำนักพิมพ์และเพื่อหาประสบการณ์ในการออกทำงานนอกพื้นที่
“ดีเลย! เอาข้อมูลเอาไปศึกษาดูนะ จะได้รู้ว่าทางนู้นเขาต้องการอะไรบ้าง เดินทางวันพุธ เตรียมของไปเยอะๆ สักหน่อยอาจจะเกือบสามวัน จนกว่างานเขาจะเสร็จนั่นล่ะ น้ำค้างจะได้ไปเที่ยวยอดดอยด้วยไง อากาศเย็นสบายดีเก็บรูปสวยๆ มาฝากด้วยล่ะ เก็บไว้ทำคอลัมน์ซุบซิบ”
แทนคุณส่งเอกสารเกี่ยวกับเนื้องานให้รัชนิชลเอาไปศึกษาดู เธอก็รับมาแต่ด้วยดี พยายามศึกษาความต้องการของฝ่ายที่จะมาทำสารคดีเรื่องนี้อย่างละเอียด
“น้ำค้างไปนะพี่แทน มีแค่นี้ใช่ไหมคะ”
รัชนิชลกล่าวลาเมื่อเสร็จธุระเรื่องงาน จะได้มีเวลาศึกษาข้อมูลก่อนการเดินทางไปทำงาน
“อืม...ไปเถอะ”
แทนคุณโบกมือไล่ เมื่อเสร็จเรื่อง ชายหนุ่มรีบก้มใบหน้าทำงานที่ค้างอยู่ต่อเพราะมันเร่งด่วนพอๆ กัน
อดีตที่น่าอับอาย กับแววตาหยามหยันของใครบางคน เลยทำให้ ‘บุหลัน’ ฮึดสู้ขึ้นมา มันจะเป็นยังไงนะ หากเธอสามารถ ‘หลอกล่อ’ เขาให้ติดกับได้ มันจะเป็นไงนะ หากเธอทำให้ ‘เขา’ หลงรักเธอได้สักครั้ง ...แม้ความหวัง จะมีเพียงแค่หนึ่งเปอร์เซ็นต์ก็ตาม... แต่หากเสี่ยงแล้วได้ผลลัพธ์เหมือนที่ตั้งความหวังไว้ ‘เกมล้างอัปยศ’ ครั้งนี้ก็น่าจะคุ้มค่า แต่...บุหลันลืมไป ก้อนเนื้อที่เรียกว่า ‘หัวใจ’ ไม่มีมนุษย์คนไหนควบคุมได้ เรื่องที่เกินความคาดหมายเลยเกิดขึ้น
ดีแลนถอนหายใจแรงๆ รีบเดินเข้าไปในคลับชั้นสูง สถานที่นัดหมายเพื่อเจรจาธุรกิจ และคู่ค้าของเขา เลือกสถานที่แห่งนี้สำหรับการเจรจา รอยยิ้มเย็นชาประทับอยู่บนมุมปากได้รูป ตลอดทางที่เดินเข้าไปด้านในบรรยากาศเหมือนเดิม คลับไหนๆ ก็เหมือนกันหมด เป็นแหล่งที่คนรุ่นใหม่ใช้เป็นที่ปลดปล่อย หาความสนุกใส่ตัวเอง แตกต่างที่เฟอร์นิเจอร์และการตบแต่ง ที่เหมือนกันจนแยกไม่ออก ทุกๆ คลับจะต้องมีผู้หญิงสาว สวยไว้คอยให้บริการ สำหรับสกายล์ฮอลล์ แห่งนี้ ตัวเจ้าของคือณรงค์ ดีแลนรู้จักเป็นอย่างดี เมื่อสองหนุ่มเรียนมาด้วยกัน ตั้งแต่ประถม จนถึงระดับวิทยาลัย’ มีผู้หญิงสาวสวยหลายคนพยายามส่งสายตาให้ จนดีแลนเริ่มรำคาญ “Hi!” มีใครบางคนโบกมือเรียก ชายผู้นั้นลุกขึ้นยืนและส่งเสียงทัก ดีแลนเพ่งมอง เขาส่งยิ้มให้ เมื่อคนคนนั้นคือคู่ค้าคนสำคัญของเขานั่นเอง อดัม เทียร่า นักธุรกิจลุกครึ่งจีน-โปรตุเกต ชายผู้นี้กำลังสนใจ และอยากร่วมทุนในโครงการใหม่เอี่ยมของ หวังเทียนกรุป เกี่ยวกับโครงการพัฒนาพลังงานทางเลือกใหม่ ชายหนุ่มโบกมือรับ เขามองฝ่าความมืด เพื่อหาทางเดินไปยังโต๊ะ VIP เพลงคลาสสิคดังเบาๆ บรรยากาศสลัวๆ เหมาะสำหรับทำอย่างอื่นมากกว่าการเจรจาทางธุรกิจ แต่เมื่อคู่ค้ามีความต้องการแบบนี้ ดีแลนก็เลี่ยงไม่ได้ เขาไม่ชอบบรรยากาศแบบนี้เลย... เหม็นทั้งควันบุหรี่ และกลิ่นเหม็นหืนอื่นๆ จนแทบจะสำลัก “คุณมาช้า” อดัมบ่น เขาเสือกแก้วบรั่นดีให้กับคนมาใหม่ “ขอโทษครับ ผมไม่ชินทางนักเลยหลงทางเพราะต้องใช้ตัวช่วย” ดีแลนไม่ได้ขยาย เขาหลงทางเพราะวิ่งตามคำชี้นำของแอพพิเคชั่นตัวหนึ่ง กว่าจะรู้ตัวว่าออกนอกเส้นทาง ก็เตลิดไปไกลเกินกว่าจะวกรถกลับมา สาเหตุเพราะเขาทิ้งร้างการขับรถยนต์มาหลายปี ดีแลนมีคนขับรถให้แต่เมื่อมีนัดกะทันหัน เขาเลยจำเป็นต้องขับรถมาเอง “คุณจริงจังกับชีวิตเกินไป ผมเลยอยากให้คุณผ่อนคลายบ้าง” อดัมเกิดมาบนกองเงินกองทอง ไม่ต้องทำงานก็มีกิน เขาเลยใช้ชีวิตได้เต็มที่ ดีทว่าเขามีหัวธุรกิจ ถึงจะผลาญสมบัติของตระกูลไปบ้าง ก็ไม่ทำให้เทียร่าสะเทือน สาวสวยสามนางเดินมายืนขนาบข้างเขา ดีแลนขยับตัวหนี เขาส่งสายตาปราม เมื่อตนเองไม่ชอบผู้หญิงบริการเหล่านี้ “มาสนุกกันเถอะ สาวๆ พวกนี้ผมจัดไว้ให้คุณเลยนะ”
ท่ามกลางบรรยากาศรอบตัวที่พลุกพล่านไปด้วยผู้คน กับสายลมหนาวที่พัดโชยเอื่อยๆ ไม่ว่าจะตึกราม บ้านช่องแปลกตาจนลอออรอดไม่ได้ที่จะเหลียวหน้าเหลียวหลัง อารยะธรรมที่แตกต่างจากถิ่นเกิดของตัวเองแบบสิ้นเชิง ความเป็นอยู่ที่ลอออรไม่ชินตา ไม่แปลกหรอก ลอออรคือสาวน้อยที่เสี่ยงดวงมาแสวงโชคในเมืองใหญ่อย่างปารีส เธอไม่ใช่นักตกทองที่อาศัยรูปร่างหน้าตาเป็นใบเบิกทาง ลอออรมีความฝันยิ่งใหญ่ นับตั้งแต่เด็กจนถึงปัจจุบัน ลอออรชอบออกแบบเสื้อผ้าเป็นงานอดิเรก ความฝันของเธอคือการเป็นดีไซเนอร์นั่นเอง ความฝันของลอออรใหญ่เกินกว่าจะเอื้อมถึง ทุกครั้งที่พูดให้เพื่อนหรือคนรู้จักฟัง สิ่งที่ได้คือเสียงหัวเราะ ลอออรไม่โกรธ เธอใช้แรงดูถูกจากคนรอบตัวเป็นแรงผลักดัน ใครจะรู้ล่ะ ไม่แน่ในอนาคต ลอออรอาจเป็นดีไซเนอร์ชื่อเสียงโด่งดังก็ได้ แค่วันนี้ วันที่ลอออรเหยียบเท้าลงบนถนนในมหานครแห่งแฟชั่น มันก็เป็นเรื่องเหลือเชื่อแล้วนี่นา ความฝันของเธอขยับเข้ามาใกล้อีกก้าว แม้หนทางยังอีกยาวไกล แต่แค่นี้ก็ถือว่ามาไกลแล้วสำหรับเธอ
ในฐานะบุตรชายคนโตของตระกูล แม็กแคนซี เคลตันต้องจัดการแทบทุกอย่างเพื่อให้สมาชิกส่วนใหญ่มีความสุข เขารับตำแหน่ง CEO ที่เคซีคอนสตัคชั่นแทนลุง เมื่อท่านเบื่องานและอยากพัก เรื่องงานไม่ใช่ปัญหาสำหรับคนมีไฟอย่างเคลตัน เขาเต็มที่กับทุกอย่าง งานและผู้หญิง....แต่ที่ทำให้เขาปวดหัวคือเรื่องของน้องสาว...มาริเบลน้องสาวคนสุดท้องที่ร่างกายอ่อนแอมาตั้งแต่เกิด เธอถูกเลี้ยงมาประหนึ่งเจ้าหญิง แต่เจ้าหญิงที่สมาชิกทุกคนถนอม...เกิดนึกอยากแต่งงานขึ้นมา แต่ทว่า...ก็มีเรื่องกวนใจเคลตันจนได้ ว่าที่น้องเขยหนุ่มไฮโซขอร้องให้เขาจัดการปัญหาบางอย่างให้ และเธอ... ไลลา ทอมป์สัน แม่สาวนัยน์ตาเรียวรี ท่าทางไร้เดียงสาก็ปรากฏตัวขึ้น...พร้อมกับเรื่องเลวร้ายที่คืบคลานเข้ามา...ผู้หญิงคนนี้ที่ตั้งใจเดินเข้ามาแบล็กเมลคริสเตียโน่โดยเฉพาะ ลูกไม้ตื้นๆ กับข้อเสนอห่วยๆ หล่อนต้องการให้คริสเตียโน่ยอมรับลูกในท้องของหล่อน เคลตันไม่อยากเสือกกับเรื่องพรรค์นี้เลย แต่เรื่องนี้ปล่อยผ่านไม่ได้ ไม่อย่างนั้นมาริเบลคงน้ำตาตก เขาไม่ต้องการเห็นน้ำตาของน้องสาวแม้แต่หยดเดียว คาสโนว่าหนุ่มเลยต้องอาสา...สอดขาเข้าไปแทน เขาใช้แผนลวง เพื่อเบี่ยงเบนความสนใจของแม่นักตกทองคนนั้น แต่เรื่องมันลึกกว่าที่เขาคิดไว้ แม่สาวกระหายเงินนั่น ท้องอยู่แท้ๆ แต่ดันกลายเป็นสาวพรหมจรรย์ขึ้นมาได้ ให้ตายเถอะ!! เขาคิดฟันหล่อนแล้วก็ชิ่ง เรื่องมันน่าจบ... ที่ไหนได้...ผู้หญิงคนนั้นควรอายที่ถูกเขาจับได้กับแผนลวงโลกของหล่อน มานีหายไป... เคลตันสบายใจ แม้จะรู้สึกติดค้าง...แต่แล้ว...วันที่มาริเบลหมั้นกับว่าที่คู่หมั้นของเธอ ก็ดันมีผู้หญิงโผล่มากลางงาน พร้อมกับทารกเพศชายที่เพิ่งลืมตาดูโลก หญิงผู้นั้นประกาศกร้าว....ว่านี่คือลูกของ คริสเตียโน่ ฉิบหายล่ะ!! แล้วคนที่เขาปู้ยี่ปู้ยำเป็นใคร? ผู้หญิงคนนั้นกับคนที่ยืนพูดปาวๆ อยู่นี่ หน้าเหมือนกันยังกะแกะ??? เคลตันถึงกับมึนตึบ... มานี-ไลลา สองคนนี้เป็นคู่แฝด และไอ้ว่าที่น้องเขยตัวแสบมันโกหก มันทำผู้หญิงท้องจริงๆ
ณ.ดินแดนเสี่วยเป้ย ท่ามกลางขุนเขาล้อมรอบด้วยป่าสน สายลมรุนแรงพัดผ่านทุกช่วงเวลา เกล็ดหิมะสีขาวปกคลุมดินแดนแห่งนี้ขาวโพลนทุกหย่อมหญ้า จนพื้นดินมีแต่ความหนาวเย็น ‘เรือนนารี’ เป็นสถานที่ที่ผู้คนด้านนอกอยากเข้ามาชมความงาม แต่เรือนนารีปิดตัวตายมานับสิบปี นับตั้งแต่เจ้าของเรือนตายแบบปริศนา ผ่านมาสิบปี ...ต้นวสันต์ฤดู ใบไม้เริ่มผลิบานหลังหิมะที่ปกคลุมมาหลายเดือนเริ่มละลาย ด้านนอกไม่มีใครสักคนรู้ ภายในเรือนที่ปิดตายหลังนี้ ยังหลงเหลือสายเลือดของสกุลเจียว เจียวเจี๋ย (เจี๋ยเอ๋อ) พี่สาวคนโต อายุยี่สิบห้าปี ตอนนี้นางคือผู้สืบทอดที่คอยดูแลสมาชิกสกุลเจียวที่ยังมีชีวิตรอด สตรีงามสะคราญโฉมเหล่านี้ ต้องซ่อนตัวจากสายตาผู้คน เพื่อให้ปริศนาการตายของเจ้าของเรือนนารี ลบเลือนไปตามกาลเวลา แต่ทว่า...ความแค้นที่สะสมอยู่ในใจบุตรหลานสกุลเจียวไม่มีทางลบเลือน เจียวลู่ (ลู่เอ๋อ) น้องคนสุดท้องที่เพิ่งมีอายุล่วงเข้าปีที่สิบห้า ตามธรรมดาแล้ว บุตรสาวสกุลเจียวจะถูกส่งเข้าวัง หลังมีอายุครบสิบห้าปี แต่เมื่อสิบปีก่อน ก่อนที่เจียวเจี๋ยจะถูกส่งเข้าวัง มีมือสังหารชายชุดดำบุกมาเข่นฆ่าคนสกุลเจียวจนหมดสิ้น เหมือนฟ้าไม่อยากให้ลมหายใจที่ถูกพรากอย่างไม่เป็นธรรมจบสิ้นลงแค่วันนั้น สองพี่น้องที่สมควรตาย เลยยังมีชีวิตรอด อยู่จนถึงวันนี้
เพราะมีพี่สาวในหมู่บ้านเป็นต้นแบบ เด็กกตัญญูและขยันสุดๆ แบบข้าวขวัญเลยอยากดำเนินรอยตาม ครอบครัวของเธอยากจน ข้าวขวัญเลยอยากเรียนสูงๆ ยายลำดวนที่สนิทกับยายสร้อยเลยบากหน้าไปขอร้องเพื่อนรัก ข้าวขวัญเลยมีโอกาสได้ไปทำงานไกลถึงเบลเยี่ยม ความไร้เดียงสาของเธอเตะตาใครบางคนเข้า เขาหวังครอบครองเธอ แต่ไม่อยากรับผิดชอบ คงเพราะเคลวิน ฟานเดอเวล เคยมีประสบการณ์ด้านความรักในแง่ไม่ดี ข้าวขวัญก็เหมือนสาวๆ ทั่วไป เธอหลงใหลหนุ่มหล่อทันทีที่ได้สบตากัน และเพราะความเจียมตัว หากเทียบกับผู้ชายคนนั้น ข้าวขวัญยอมเก็บความลับ เธอไม่เคยบอกใครเลยเรื่องความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้น จนกระทั่ง... ‘คู่หมั้น’ ของเคลวินมาเยือน ข้าวขวัญได้แต่กลืนน้ำตา เธอตั้งใจจะไม่พูด และลืมความหลังทั้งหมด เธอแค่มาหาเงิน และกลับไปสานฝันให้ยายลำดวน อนาคตของเธอไม่ควรจมอยู่ในความทุกข์ เธอยังมีคนที่รักและหวังดีกับเธอรออยู่
ถึงจะโกรธ เกลียด เคียดแค้นแค่ไหน แต่หัวใจไม่อาจต้านรักได้ ----------------------------------------- ไรยาค่อยๆ คลานไป ทันทีที่เจ้าบ่าวหันหน้ามา เพื่อจะยื่นมือให้เธอจับ จะได้ไม่ล้มนั้น ยิ่งจะทำให้เธอเกือบล้มไปเพราะเขาแล้ว ในหัวสมองก็ประมวลผลออกมาได้คำตอบทันที ว่าคนที่เธอเฝ้าครุ่นคิดว่าเป็นใครมาตลอดสองอาทิตย์นั้น แท้จริงก็คือใครกันแน่ในที่สุด ‘Mr. H. Hhemmhawattana ก็คือหรัญญ์ เหมวัฒน์’ ‘หรือพี่ฮั้นท์ของสาวๆ ที่เธอมักจะได้ยินเรียกขานกันนี่เอง’ ‘เขากลายมาเป็นเจ้าบ่าวเธอได้ยังไง’ ‘เขาจะมาแต่งงานกับเธอทำไม’ เท่าที่รู้มา เขาไม่ได้ร่ำรวยระดับร้อยล้านพันล้านแน่ๆ แล้วเขาไปทำอะไรมา ถึงได้มีเงินมากมายขนาดเอามาทุ่มซื้อหุ้นบริษัทของพ่อเธอได้ ไหนจะไถ่บ้านคืนให้ และอีกหลายต่อหลายอย่างที่เขาจ่ายไป รวมทั้งแหวนเพชรน้ำงามและไม่น่าจะต่ำกว่าห้ากระรัตบนพานดอกไม้ตรงหน้าเธออีก ---------------------------------------------------------------------------------------- ฮั้นท์ (หรัญญ์ เหมวัฒน์) นักธุรกิจหนุ่ม ผู้มีชีวิตที่พลิกผันจากเลวร้ายกลับกลายเป็นดี ซึ่งเขาเองก็ตั้งตัวไม่ทัน แต่ทั้งหมดนั้น มาจากความดี ความขยันหมั่นเพียรของเขา บวกกับโชคช่วย ถึงเวลาที่เขากลับมายืนอยู่จุดเดิม ในฐานะใหม่ ที่ใครต่อใครต่างงุนงง โดยเฉพาะเพื่อนๆ หรือแม้แต่กับผู้หญิงที่เคยเมนเขามาแล้ว และเขาก็จะทำให้ผู้หญิงพวกนั้นได้รู้ ว่าไม่ควรเมินเขาจริงๆ ---------------------- ย้า (ไรยา เจริญรัตชตะ) ทายาทนักธุรกิจหลายร้อยล้าน ที่ชีวิตพลิกผัน จากดีกลายเป็นเลวร้ายในไม่กี่ปี จนเธอกับครอบครัวก็ตั้งตัวไม่ติด รับภาวะย่ำแย่แทบไม่ทัน และถึงเวลาที่เธอจะต้องเลือก ระหว่างช่วยกู้ทุกอย่างของครอบครัวคืน กับทิ้งทุกอย่างไปแบบไม่เหลียวหลัง เพื่อไปเลียแผลหัวใจจากชายที่เธอรักแทบตาย สุดท้ายเธอจะเลือกทางเดินยังไง จะไปต่อหรือพอแค่นี้ ---------------------------------------------------------------------------------------- เมียแต่งท่านประธาน Chairman's Wife ตอนแรกคิดว่าจะให้นิยายที่เรื่องนี้มีแค่ชื่อภาษาอังกฤษเท่านั้นค่ะ ที่เหลือให้รี้ดไปตีความเอาเอง ว่าควรจะใช้ภาษาไทยว่าอะไรดี ระหว่าง แรงรัก - รั้งรัก - รังรัก และใช้นามปากกาพิมรภัค แต่สุดท้ายก็คิดชื่อใหม่ได้แล้วค่ะ และตัดสินใจใช้นามปากกาหลัก นั่นคือ กันเกราค่ะ เพราะแว้ปไปเขียนอวตารหลายเรื่องแล้ว และไม่ได้ออกนามปากกานี้นานแล้ว ส่วนแนวก็จะเพิ่มดราม่าเข้าไปอีก ซึ่งจะเป็น Signature ของกันเกราอยู่แล้ว รี้ดอยากได้มาม่าเจ้มจ้นแค่ไหน บอกกันได้เด้อ ----------------------------------------------------------------------------------------
ในช่วงสามปีที่หลูเฉียนหนิงอยู่ข้างๆ เขา โจวเป่ยจิ้งคิดอยู่เสมอว่าเธอเป็นเพียงผู้ช่วยพิเศษ เธอต้องการเงินเพื่อรักษาอาการป่วยของแม่ และจะไม่มีวันจากตนเองไป ครั้งแล้วครั้งเล่า ให้เงินแลกกับความต้องการอย่างชัดเจน ในที่สุด เมื่อเขาเกือบจะหลงใหลนั้น หลูเฉียนหนิงก็ไม่อดทนอีกต่อไป "มีคนรักในใจแล้ว ยังนอนกับฉันทุกวัน คุณชั่วชัดๆ" เมื่อข้อตกลงการหย่าถูกโยนต่อหน้าต่อตา โจวเป่ยจิ้งก็ตระหนักว่าภรรยาลึกลับที่เขาแต่งงานเมื่อหกปีที่แล้วกลับคือเธอ? จากนั้นเป็นต้นมา เขาก็ขึ้นชื่อเป็นชายเจ้าชู้อละตามจีบภรรยาทั้งยังเอาเปรียบเธอ! เขาอุ้มเธอไว้ในอ้อมแขนด้วยทัศนคติที่เผด็จการและเอาใจเธออย่างเต็มที่ เมื่อทุกคนรังเกียจที่เธอมีภูมิหลังที่ต่ำต้อย เขาก็มอบทรัพย์สินและหุ้นของตระกูลทั้งหมดอย่างตรงๆ และเข้าไปอยู่บ้านของตระกูลหลู จู่ๆ เธอก็กลายเป็นประธานหลู ซึ่งเป็นเจ้าของทรัพย์สินนับไม่ถ้วน และทุกคนอิจฉา แต่โจวเป่ยจิ้งกลับตกลงไปในวังวนที่ใหญ่กว่านั้น...
“คุณต้องการเจ้าสาว ส่วนฉันก็ต้องการเจ้าบ่าว ทำไมเราไม่แต่งงานกันล่ะ?” ภายใต้เสียงเยาะเย้ยของทุกคน ถังเลี่ยน ซึ่งถูกคู่หมั้นของเธอทอดทิ้งในพิธีแต่งงาน กลับแต่งงานกับเจ้าบ่าวพิการข้างบ้านที่ถูกรังเกียจ ถังเลี่ยนคิดว่าอวิ๋นเซินเป็นชายหนุ่มที่น่าสงสาร และเธอสาบานว่าจะให้ความรักใคร่แก่เขาและตามใจเขาหลังแต่งงาน ใครจะรู้ว่าเขาแกล้งเป็นแบบนั้น... ก่อนแต่งงาน อวิ๋นเซินว่า "เธอต้องสนใจเงินของผมถึงยอมแต่งงานกับผม ผมจะหย่ากับเธอหลังจากที่ผมใช้ประโยชน์เธอเสร็จ" หลังแต่งงาน อวิ๋นเซินว่า "ภรรยาของผมต้องการหย่าทุกวัน แต่ผมไม่อยากหย่า ทำอย่างไรดีล่ะ"
เว่ยจื้อโหยวลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้งพบว่าตนอยู่ในยุคสมัยที่ไม่คุ้นเคยสิ่งรอบกายดูโบราณล้าหลัง โลกโบราณที่ไม่มีในประวัติศาสตร์โลก ยังไม่ทันได้เตรียมใจก็ถูกส่งให้ไปแต่งงานกับชายยากจนที่ท้ายหมู่บ้าน สาเหตุที่เว่ยจื้อโหย่วถูกส่งมาให้แต่งงานกับชายที่ขึ้นชื่อว่ายากจนที่สุดในหมู่บ้านนั้น เพราะนางเกิดไปต้องตาต้องใจเศรษฐีผู้มักมากในกามเข้า เพื่อหาทางหลีกเลี่ยงไม่ให้ถูกบ้านใหญ่ขายไปเป็นอนุภรรยาของเศรษฐีเฒ่า พ่อแม่ของนางจึงยอมแตกหักจากบ้านใหญ่และท่านย่าที่เห็นแก่ตัวและลำเอียงเป็นที่สุด ด้วยเหตุนี้พ่อแม่ของนางจึงตัดสินใจยกนางให้กับอวิ๋นเซียว ชายหนุ่มที่แสนยากจนข้นแค้น ที่เพิ่งเสียบิดามารดาไป อีกทั้งยังทิ้งน้องชายน้องสาวเอาไว้ให้เขาเลี้ยงดู นอกจากนี้ยังมีป้าสะใภ้มหาภัยที่คอยแต่จะมารังแกเอารัดเอาเปรียบสามพี่น้อง สิ่งที่ย่ำแย่ที่สุดไม่ใช่ป้าสะใภ้มหาภัย แต่ มันคืออะไรแต่งงานนางไม่ว่ายังไม่ทันได้เข้าหอสามีหมาดๆ ก็ถูกเกณฑ์ไปเป็นทหารในสงครามระหว่างแคว้น มันไม่มีอะไรเลวร้ายไปมากว่านี้อีกแล้วสำหรับ เว่ยจื้อโหยว หากสามีทางนิตินัยของนางตายในสนามรบ ก็ไม่เท่ากับว่านางเป็นหม้ายสามีตายทั้งที่ยังบริสุทธิ์หรอกหรือ แถมยังต้องเลี้ยงดูน้องชายน้องสาวของอดีตสามีอีก สวรรค์เหตุใดถึงได้ส่งนางมาเกิดใหม่ในที่แบบนี้
จะเป็นอย่างไรเมื่อสาวน้อยวัย 18 ปี อย่างพลอยไพลิน ต้องแต่งงานกับหนุ่มใหญ่วัย 32 ปี อย่างอัศวิน เพราะสถานะทางครอบครัว และเขาดันเข้ามาสอนในมหาลัยที่เธอสอบติด ทำให้เธอและเขามีสถานะเพิ่มอีกหนึ่ง คือ “ลูกศิษย์กับอาจารย์”
ซ่งหยุนหยุนแต่งงานไปแล้ว แต่เจ้าบ่าวไม่เคยปรากฏตัวตั้งแต่ต้นจนจบเลย ด้วยความโกรธหนัก เธอจึงมอบกายให้กับชายแปลกหน้าคนหนึ่งแทนในคืนการแต่งงานนั้น หลังจากวันนั้น เธอก็ถูกชายคนนั้นจับตาเข้า...