เรื่องราวของเชอรีนสาวน้อยวัย20ปี กับปินโตพี่ชายจอมหื่นที่เป็นลูกคนละไส้ เขาเป็นลูกติดจากพ่อกับเมียเก่า ส่วนเธอเป็นลูกติดแม่กับผัวเก่า เมื่อพ่อแม่ทั้งสองแต่งงานกันทั้งคู่จึงต้องมาอยู่ในบ้านหลังเดียวกันไปโดยปริยาย
ตอน จะมาหวงทำบ้า
เปรี้ยงงงง! โอ๊ยยย!
ปินโตหนุ่มหล่อล่ำกล้ามโตวิ่งปรี่เข้ามาทางหลังเชอรีนแล้วชกเข้าเต็มเบ้าตาหนุ่มหน้ามนที่ยืนจีบเธออยู่หน้าตึกคณะเรียน
โครมม! หนุ่มหล่อรางบางราวกับลูกผู้ดีร่างปลิวกลิ้งลงไปนอนกองบนพื้น
อร๊ายยยย! เชอรีนหันมาตกใจกรี๊ดลั่นเมื่อเห็นพี่ชายต่างสายเลือดที่เป็นลูกติดผัวใหม่แม่ของเธอ
เขาตัวใหญ่ล่ำสูงยาวมีรอยสักเต็มแขน
โอ๊ย! ๆ ๆ หนุ่มหน้าใสนอนเอามือกุมหน้าบวมปูดร้องโหยหวนเจ็บปวด
"นี่นายทำบ้าอะไรเนี่ยปินโต" เชอรีนตะคอกด่าพี่ชายหล่อล่ำสุดเสียง
"ไปกับฉัน แม่เธอให้มารับ" เขากลับกระชากข้อมือซ้ายของเชอรีนลากไปที่รถเก๋งสีแดง
"ไม่ไป นายทำบ้าอะไรห๊ะ ไปขอโทษเขาเลย" เชอรีนนรั้งตัวไว้ไม่ยอมเดินตามจนเจ็บแขน
"ไม่ขอ จะทำไม" ปินโตหันมาจ้องตาก้มหน้าต่ำเพราะเขาตัวสูง
"ไม่เหรอ นายทำบ้าอะไรของนาย"
เพี๊ยะ! ๆ ๆ ๆ มือขวาเชอรีนฟาดหน้าคมเข้มของปินโตหน้ามือที หลังมือทีจนเสียงดังลั่น
แก้มหนุ่มหล่อแดงช้ำเป็นรอยมือไปหมด ทว่า!
โอ้ย! ฮือ! ๆ เชอรีนกลับชักมือกลับมาสะบัดด้วยความเจ็บปวด
นี่เขาไม่สะทกสะท้านเลยรึยังไงนะ! เชอรีนคิดในใจ
"ไปกันเถอะแม่เธอรอนะ" ปินโตจ้องมาด้วยแววตาที่คมดุน่ากลัว
"ไม่ไป ฉันไม่ไปจนกว่านายจะบอกว่าทำแบบนี้ทำไม" เชอรีนตวาดลั่นท่ามกลางกลุ่มนักศึกษาหลายสิบคนที่รุมดูเหตุการณ์
"ก็ฉันหวงเธอ" ปินโตตะโกนลั่นมหาลัย
อร๊ายยยย! เชอรีนกรี๊ดลั่น เธออายสุดๆจนอยากจะหนีไปกระโดดน้ำตาย
ทว่าทำอะไรไม่ได้เลยนอกจากกรี๊ดให้ลั่นเพื่อกลบเสียงพี่ชายจอมโหดคนนี้ที่เพิ่งบอกคนอื่นไป
"นายจะมาหวงฉันทำบ้าอะไรห๊ะ" เชอรีนด่าทอต่อจะให้เขาอายคนจนหนีไปเอง
ทว่าปินโตก็ไม่ยอมปล่อยมือ
"จะไม่ไปใช่ไหม" ปินโตก้มหน้าหล่อๆลงมาจนปลายจมูกโด้งๆของเขากระแทกหน้าเชอรีนจนผงะถอย
อือ! เธอดันพูดไม่ออกแต่กลับพยักหน้า
ฟุ่บบบบ! อร๊าย! ปินโตใช้สองแขนที่มีแต่กล้ามสอดหลังและขา เขายกเชอรีนอุ้มวิ่งไปที่รถแล้วโยนเธอเข้าไป
"โอ๊ยยย! ไอบ้าฉันจะฟ้องพ่อนาย" เชอรีนเข้ามานั่งดึงกระโปรงปิดขาและดุปินโตที่ขึ้นมาขับ
"ฉันเป็นพี่ชายเธอนะ เรียกให้มันดีๆหน่อย ถึงฉันจะแก่กว่าไม่กี่ปีก็เถอะ" ปินโตดุเสียงดังน่ากลัว
เชอรีนถึงกับสะดุ้งโหยง จากนั้นเธอก็ทำอะไรไม่ได้เลยนอกจากนั่งหนีบขา
หิ! ๆ ๆ ปินโตหันมาแอบมองหน้าอกมองขาเชอรีนใหญ่เลย เขาหัวเราะชอบใจที่เธอกลัวเขาจนนั่งเงียบ
เชอรีนเสียววาบไปตามจุดที่สายตาที่ปินโตจ้องมอง
เธอนั่งก้มหน้าเอามือดึงกระโปรงดำสั้นๆมาปิดขาอ่อน หัวใจเธอสั้นระทวยใจเต้นตุบ ๆ จนหน้ามืดจะเป็นลม
เขาอุ้มฉันเหมือนตุ๊กตาเลย นี่ฉันเบาขนาดนั้นเลยรึ!
เชอรีนคิดในใจ
เมื่อสามีของธิดาเป็นถึงทายาทตระกูลพันล้านแต่ดันเป็นหมัน เขาเลยให้เมียรักหลับนอนกับเหล่าหลานชายในบ้านเพราะหวังจะให้เธอท้อง เรื่องผิดเพี้ยนนี้เกิดขึ้นเพราะแม่ผัวเคยประกาศไว้ว่าถ้าธิดากับสามีไม่มีลูกสาวหล่อนก็จะไม่ยอมยกมรดกให้ หน้าที่ทำลูกจึงตกเป็นของหลานชายสุดหล่อทั้งสี่คน...
โยชิ ภรรยาสาวที่เพิ่งแต่งเข้ามาในตระกูลนักธุรกิจ เมื่อสามีออกไปทำงานแม่บ้านมือใหม่ก็อยากช่วยหาเงินด้วยการเทรดหุ้น เธอยืมเงินพ่อผัวลงทุนไปหลายล้านบาทสุดท้ายพอไม่มีเงินจะคืนก็โดนเขาจับเปลื้องผ้า...
เรื่องสั้นแนวผิดบาป ความสัมพันธ์ร้อนแรงของคุณแม่สาวใหญ่กับลูกเขยวัยรุ่น เมื่อลูกสาวทำงานหนักจนร่างกายอ่อนแอมีลูกไม่ได้ ลูกเลยขอให้แม่เอากับผัวตัวเองเพื่อทำลูกให้แทน
แนวขายแม่ให้เพื่อน วางแผนให้ผู้ชายมาเอากับแม่แล้วแอบดู แม่เป็นโรคซึมเศร้า ลูกสาวจึงรักษาด้วยการทำให้แม่ติดเซ็กซ์ ผลคือแทนที่แม่จะฆ่าตัวตายเลยกลายเป็นเสพย์ติดผู้ชายแทน
นิยายสายบาป อีโรติค เรื่องราวของแม่เลี้ยงแสนสวยที่มีสัมพันธ์สวาทกับลูกเลี้ยงชายทั้งสามคน แถมยังแอบมีชู้นอกบ้านอีกมากหน้าหลายตา...
นิชา สาวน้อยวัย18ปี เธอมีใบหน้าที่สวยธรรมชาติ ตัวเล็กขาว ตาโต ความเป็นสาวของเธอค่อยๆเพิ่มขึ้นทุกวันๆ จนการใกล้ชิดกับพ่อเลี้ยงสุดหล่อ ทำให้เธอเกิดหวั่นไหวขึ้นมาโดยไม่อาจห้ามใจได้...
เมื่อเธออายุยี่สิบ ชิงฉือได้รู้ว่าตนเองไม่ใช่ลูกโดยกำเนิดของตระกูลต้วน เธอถูกลูกสาวที่แท้จริงของตระกูลต้วนล้อมกรอบ จนถูกพ่อแม่บุญธรรมไล่ออกจากบ้านและกลายเป็นตัวตลกในเมือง เมื่อเธอกลับไปหาพ่อแม่ชาวนา จากนั้นก็พบว่าบิดาผู้ให้กำเนิดของเธอเป็นคนที่รวยที่สุดในเมืองเจียงเฉิงส่วนพี่ชายของตนเองเป็นอัจฉริยะในแวดวงต่างๆ ทุกคนมองดูเด็กสาวตัวเล็กคนนี้ด้วยความเห็นใจและถือว่าเธอเป็นสมบัติล้ำค่า แต่ค่อยๆ พบว่า... ที่แท้ว่าน้องสาวเป็นคนมากความสามารถ? อดีตแฟนหนุ่มผู้น่ารังเกียจหัวเราะเยาะ "อย่ามาตามเซ้าซี้ไม่เลิก ฉันมีแต่เมียนเมียนอยู่ในใจ!" คนใหญ่แห่งเมืองหลวงปรากฏตัว "เมียฉันจะเห็นหัวนายเหรอ?"
คนเราบางครั้งก็หวนนึกขึ้นมาได้ว่าตายแล้วไปไหน ซึ่งเป็นคำถามที่ไร้คำตอบเพราะไม่มีใครสามารถมาตอบได้ว่าตายไปแล้วไปไหน หากจะรอคำตอบจากคนที่ตายไปแล้วก็ไม่เห็นมีใครมาให้คำตอบที่กระจ่างชัด ชลดา หญิงสาวที่เลยวัยสาวมามากแล้วทำงานในโรงงานทอผ้าซึ่งตอนนี้เป็นเวลาพักเบรค ชลดาและเพื่อนๆก็มานั่งเมาท์มอยซอยเก้าที่โรงอาหารอันเป็นที่ประจำสำหรับพนักงานพักผ่อน เพื่อนของชลดาที่อยู่ๆก็พูดขึ้นมาว่า "นี่พวกแกเวลาคนเราตายแล้วไปไหน" เอ๋ "ถามอะไรงี่เง่าเอ๋ ใครจะไปตอบได้วะไม่เคยตายสักหน่อย" พร "แกล่ะดารู้หรือเปล่าตายแล้วไปไหน" เอ๋ยังถามต่อ "จะไปรู้ได้ยังไง ขนาดพ่อแม่ของฉันตายไปแล้วยังไม่รู้เลยว่าพวกท่านไปอยู่ที่ไหนกัน เพราะท่านก็ไม่เคยมาบอกฉันสักคำ" "อืม เข้าใจนะแก แต่ก็อยากรู้อ่ะว่าตายแล้วคนเราจะไปไหนได้บ้าง" "อืม เอาไว้ฉันตายเมื่อไหร่ จะมาบอกนะว่าไปไหน" ชลดาตอบเพื่อนไม่จริงจังนักติดไปทางพูดเล่นเสียมากกว่า "ว๊าย ยัยดาพูดอะไร ตายเตยอะไรไม่เป็นมงคล ยัยเอ๋แกก็เลิกถามได้แล้ว บ้าไปกันใหญ่" พรหนึ่งในกลุ่มเพื่อนโวยวายขึ้นมาทันที แต่ใครจะรู้ว่าหลังจากวันนั้นที่คุยกันที่โรงอาหารจะเป็นการคุยเล่นกันวันสุดท้ายของชลดา เพราะหลังจากเลิกงานกลับมาชลดาก็เสียชีวิตระหว่างเดินทางกลับหอพักด้วยสาเหตุวัยรุ่นยกพวกตีกันและมีการยิงกันเกิดขึ้นและชลดาคือผู้โชคร้ายที่ผ่านทางมาพอดี ท่ามกลางความเสียใจของเพื่อนๆ เอ๋ได้แต่หวังว่า ชลดาคงไม่มาบอกกับเธอจริงๆหรอกใช่ไหมว่าตายแล้วไปไหน
“คนไม่มีค่า ไม่จำเป็นต้องถนอม เหมือนกับเธอยังไงล่ะแคท เธอมันก็แค่ก้อนกรวดเม็ดทรายไร้ค่า ไร้ราคา เป็นได้แค่ตุ๊กตามีชีวิตที่ดิ้นระริกอยู่ใต้ระหว่างขาของฉันเท่านั้น” ถ้อยคำของชายร่างใหญ่ที่คร่อมร่างเปลือยของเธอ ช่างเป็นคำพูดที่สร้างความเจ็บปวดให้กับนันท์นภัสมากเหลือเกิน หัวใจดวงน้อยเต้นเร่าด้วยความเสียใจ ร่างกายเย็นเฉียบประหนึ่งเธอฝังตัวอยู่ในหิมะขาวโพลน “คุณอูโก้...” เสียงเจ็บช้ำกล่าวออกไป “ใช่...ฉันคืออูโก้ จำชื่อเจ้าของเธอให้ขึ้นใจ แม่สัตว์เลี้ยงตัวน้อยๆ ของฉัน สร้อยที่ฉันให้เธอใส่มันก็เปรียบเสมือนปอกคอที่สวมให้สัตว์เลี้ยงตัวโปรด ให้คนอื่นเขารู้ว่า เธอมีเจ้าของแล้ว และฉันก็จะไม่ยอมให้ใครมาแย่งสัตว์เลี้ยงของฉันไปได้ นอกเสียจากว่า ฉันจะปล่อยมันไปเอง แล้วก็จำใส่กะโหลกกลวงๆ ของเธอเอาไว้ด้วยว่า ร่างกายของเธอทุกสัดส่วน อย่าให้ใครมาแตะต้อง ไม่อย่างนั้นเธอได้แหลกคามือฉันแน่ วันนี้ฉันจะลงโทษเธอเบาะๆ ที่ริอ่านให้ไอ้แจ็คมันจับมือ ไม่หนักไม่หนาอะไรหรอก...แค่คางเหลืองเดินลงจากเตียงไม่ได้เท่านั้นเอง”
ปลายฟ้าอยากมีแฟนเแต่กลัวกระทบการเรียนเธอจึงเลือกที่จะมี ONS เพราะอยากรู้ว่าความสุขบนเตียงมันเป็นแบบไหน แต่คนที่เธอมีแต่คนที่เธอมีค่ำคืนพิเศษด้วยกับกลายเป็นกลายเป็นอาจารย์คนใหม่ที่เพิ่งย้ายมา
ครอบครัวของบุรินทร์เคยผ่านความล้มเหลวทางธุรกิจครั้งใหญ่ จนพ่อและแม่ของเขาต้องจากไปด้วยความสิ้นหวัง บุรินทร์มุ่งมั่น ต่อสู้ จนกลับมาผงาดได้อีกครั้ง แต่กลับถูกสกัดจนเกือบซวนเซ แล้วหญิงสาวที่เขาถูกตาถูกใจตั้งแต่แรกเจอ ที่ดูอย่างไรก็ไร้พิษสงอย่างสาริศาจะใช่หนึ่งในเครื่องมือที่ใช้ทำลายเขาอีกครั้งหรือไม่ เนื้อหาบางช่วงบางตอน “เข้าบ้านไปทำหน้าที่ภรรยาก่อน” ได้ยินอย่างนั้น สาริศาสะดุ้งตกใจ ขยับถอยหนีเขาทันที บุรินทร์หรี่ตามองท่าทีของเธอ *พร้อมหัวคิ้วขมวดเข้าหากันจนดูเกินจริงไปนิด ถามกลับสั้น ๆ ว่า “เป็นอะไร” “หน้าที่ภรรยา หน้าที่อะไรกันคะ” “เก็บกวาด เช็ดถูบ้าน เตรียมอาหารเย็น แล้วก็จัดเตรียมห้องหับไว้นอนคืนนี้ นี่เราคิดอะไรอยู่” “เปล่าสักหน่อย” พึมพำเดินตามหลังเขาเข้าบ้านไป อดบ่นอีกไม่ได้ “ไม่มีแม่บ้านคอยทำให้หรือยังไงนะ ไม่รวยจริงนี่นา” “พี่พูดสักคำหรือยังว่าพี่รวย”
“อู้ว… ยังเป็นสีชมพูจริงๆ… ” เสี่ยรุตน์หมายถึงหัวนมที่ยังไม่เคยต้องมือและปากลิ้นของชายใดมาก่อน รีบกดริมฝีปากครอบดูดลนลานราวกับไม่เคยเจอมาก่อน “อื๊อออ… ” น้ำหวานพยายามข่มกลั้นเสียงร้อง ทว่ามันยิ่งทำให้เสี่ยรุตน์ชอบใจ กดใบหน้าซุกไซ้เต้าเนื้อพร้อมกับวนลิ้นรัดเลียรอบเม็ดทับทิมสีชมพู ชูชันขึ้นมาด้วยความสยิว กะซวกดูดลงมาถึงวงป้านลานหัวนมสีเนื้อ จ๊วบ… จ๊วบ… จ๊วบ… จ๊วบ… เสียงดูดเลียลนลาน ทำเอาเจ้าของเต้าเนื้อรู้สึกเสียวซ่าน สองขาสั่นเกร็งแทบยืนไม่ไม่อยู่