ยายามทำงานของตัวเองให้เสร็จเผื่อว่าเธ

สาวลืมเรื่องของปรวีร์ไปได้ชั่วคราวโดยท

บณิชาแล้วยังถือว่าเสียเวลาเกินไป ปณิตาที่ทำงานเสร็จไปก่อนแล้วจึงอาสาหาข้าวหาน้

้องหมาวะเนี้

ที่ได้ยินเสียง

ยเว้ย” ปณิ

อไปเครียดเรื่องของปรวีร์ เธอรู้ว่าคนทั้งสองรักกันมากแค่ไหน จนกระทั่งผู้หญิง

น ที่ใคร ๆ มองมาว่าสมบูรณ์แบบ ก็กลายเป็นเรื่องราวอะไรไม่รู้

ยทำงาน ความสัมพันธ์ของคนทั้งสองห่างไกลกั

่องที่ชั่วช้าที่สุดเท่าที่ชีวิตของเธอเคยทำมา นั่นก็ค

กาศผลง

อคอลกับเพื่อนสนิทไปด้วยกัน แม้จะรู้ว่าตัวเองทำเรื่องสารเลวล

ิตานั่งพนมมืออธิ

พราะกลัวถูกจับได้ว่าตัวเองลอกวิจั

ละจากหน้าจอคอมพิ

หนึ่งได้ทุน เราจะยังเป็นเพ

้าจอขมวดคิ้ว เธอไม่เข้าใจว่า

ฉันรู้เว้ยว่าจะมีแค่คนเดียวที่ได้ทุนอันนี้ ถ้าฉันไม่ได้แล้วแกได้ ฉ

รวเป็นแบบนี้เสมอ เธออารมณ์ดีมอ

10.

้รับทุนได้ หญิงสาวทำหน้าเคร่งเครียดก่อนที่หลัง

ยู่ปลายสายลากเสียงยาว น้ำเ

????”

...แกได้ทุนนนนนน” ปณิตายินดีกับเพื่อนอ

กับเรื่องนี้จริง ๆ เหรอ ในเมื่อผู้ที่ทำวิจัยเรื่อ

ิตาดีใจไปกับเพื่อน เพราะเพื่อนคนนี้ของเธอเป็นคนเก่ง เธอเรียนเก่งมาโดยตลอดตั้งแต่ที่รู้จัก ทุนที่ไ

ๆ กะ แก

ะฉันจองเป็นเพื่อนคนแ

อบครัว เธอคิดถึงผู้ชายคนนั้นคนที่ทิ้งเธอไป

ะทั่งวันนี้ความอดทนของเขาก็สิ้นสุดลง ทันทีที่โทรศ

องค่ะ” เธอท

ิชาหัวใจของปรวีร์รู้สึกเหมือนก

อก” เธอพูดกับปรวีร์ด

ปรวีร์ยังคงพูดสุภ

งประเทศแล้วนะคะ” เธ

ู่แล้ว ณิชาเป็นคนเก่ง เ

เป็นคนเก่งแบบที่พี่จำได้เสมอนั่นแ

าก็ได้ยินเสียงของผู้หญิ

วยไหม” ผู้หญิงที่อยู่ป

าคงจะไปอยู่ที่ร้านเวดดิ้งที่ไหนสักร้าน และกำลังลองชุดแต่ง

ิชาเองรอฟังว่าปรวีร์จะตอ

นจะหันไปพูดกับคนในสาย “แค่นี้ก

ไม่ได้รักผู้หญิงคนนั้น คนที่ย