ทวนคำอย่างงุนงง พร้อ

ม่รู้ เดินไม่ดูตาม้าตาเรือผลักประตูพุ่งเข้ามาช

ดของฉันอีก ทั้งที่ตัวเองเป็นฝ่ายผิดเองแท้ ๆ ที่เปิดประตูเข้ามาทั้งที่ป้ายก็ต

ิดมาก เพราะต้องไปส่งงานอาจารย์ที่มหาวิทยาลัยใ

าดนี้เนี่ย คงไม่ใช่แค

ยิ่งหากเป็นแค่อุบัติเหตุเพื่อนของเธอ น่าจะให้อ

‘เธอรู้มั้ยว่าเสื้อตัวนี้มันราคาเท่าไห

้วยก็บ่นไปด้วย แถมล้อเรียนเสียงและท่

ุบัติเหตุ อย่าอารมณ์เสียไปเลย” คนฟังก็ขำกั

ังมีหน้าจะให้คนอื่นรับผิดชอบอีก ฉันยอมคนประเภทนี้

่มผุดออกมาข้างแก้

รับผิดชอ

ไปว่า ฉันไม่ได้ต้องการเงินของเขา ก่อนจะสาดกาแฟที่เหลือในแก้วนั่

ด้วย แต่ทำเอาคนฟังถึงกั

้าย ฉันล่ะสงสารคู

้าสิถึงจะถูก ขอโทษก็จบละ ดันมาอว

้จะเอายังไงต่อชุดเลอะหมดแล้ว

ไปสนิทเลย ตายแล้วว

ี้ลุกลนหยิบกระเป๋าผ้าที่ใส่เล่มวิทยานิพนธ์ขึ้

ไหว้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ หลังหยิบเล่มวิทยานิ

อะมั้ย” แพรไหมที

ฉันไปก่อนนะเดี๋ยวจ

ดเวลารับเอกสารไม่อย่างนั้นเธอต้องเ

ว จะไปทั้งแ

เวลาแล้วเด

ท็กซี่แล้วขึ้นรถออกไปเลย ปล่อยให้เ

รุ่นเดียวกัน แต่ด้วยเหตุผลทางบ้านทำให้นิศราต้อง

็นกลุ่มเมฆฝนปกคลุม ไปทั่วบริเวณที่เธออยู่ ตลอดทางที่นั่งรถมา ทั้ง

ีเธอเผื่อเวลาไว้คุยกับเพื่อน ๆ รุ่นน้อง ก่อนที่จะแยกย้ายกันไปทำงาน แต่ตอนนี้แ

แต่ในบริเวณมหาวิทยาลัยก็ยังคงมีเม็ดฝนปรอยลงมาอย่างต่อเนื่อง และมีคลื่นน้ำบนถนนของมหาวิทยาลัย ทำให้หลายช่วงเก

าวรีบวิ่งเข้าตึกของคณะที่ใกล้ที่สุดก่อนทันที เพื่อไม่ให้เอกสารที่เตรียมมาส่งเปียก จา

ารย์ในคณะที่เห็นสภาพดูไม่ได้