องค์หญิงสามของท่านแม่ทัพจาง

แต่นางกลับหาได้สนใจไม่ ในมือเล็ก ๆ นั่นคล้ายกับมีอะไรกำแน่นที่ในนั้

กลัวว่าใครจะมาเห็นนางเข้าเสียก่อน ยามจื่อเช่นนี้ทั้งอากาศหนาวเย็นใครจะออกมาเดินที่นอกวังกั

ม่เพียงแต่ตำหนักร้างของนาง แต่นางกำลังมุ่ง

ังไป

ศร้าขึ้นไปยังที่เสียงที่ดังขัดขวางการลักลอบออกนอกวังของนาง พบว่าเป็นคนโปรดขององค์ฮ่องเต้ บิดาของนางเ

ูจะเป็นการเสียมารยาทจนเกินไป ที่หน

ท่านั้น เสียงถามก็ดังขึ้นอีก ทว่าคราวนี้เงาดำนั่นย้า

ปที่ใดหรือกำ

งค์หญิงมาก่อน นั่นเพราะไม่ม

ครนับหน้า

่ถูกกักขังในวังร้างทางทิศใต้จนสติเลอะเลือน ก่อน

รั้งเพื่อตอบคำถามของเขาแต่แล้วเ

องค์หญิงค

้ามาใกล้นางยิ่งกว่าเดิม บุรุษผู้มีร่างกายกำยำแม้อยู่

มารถฆ่าคนได้ชนิดที่แทบไม่กะพริบตาด้วยซ้ำ ก็น่าจะเป็นเช่นนั้น แววตาของเขาแม้สงบท

ด้ยินเสียงดนตรี เสียงร้องรำ เห็นแสงแผดจ้าจากโถงงานเลี้ยงอยู่เลย และเพราะว่า

ิดว่

ค์หญิงต้องการนำไปถวาย

เสียงจะมีแววหมิ่นแคลนดูถูกนางอีกด้วย นั่นเลยทำให้นางนึกฉุน แล้วเอ่ยตอบโ

ิ่งใด ไยต้อง

อนยิ้ม แต่แลดูอีกทีกลับมิใช่ เสียงเข้มเปล่งอ

ูดได้ยาวขนาดน

รถหยุดเพื่อคุยกับเขาได้อีกต่อไป นางต้องรีบส่งสิ่งที่อยู่

างออกแรงเพียงนิดหมุนร่างให้หันหลังพร้อมกับดึงเอาสาส์นนั

นของ

นแต่แล้วร่างหนาใหญ่ของแม่ทัพจางซงหยวนก็เคลื่อนออ

สายตาดุอ่านเนื้อความข้างในอย่างรว

มีผู้อื่นพบเข้า องค์หญิงจะถูกกล่าวหาว

ีก เหตุใดเขาถึงเอ่ยวาจากล่าวหานางเช่นนั้น และคล้ายกับว่าจางซงหยว

ี่เยี่ยนถิงตะกุกตะกักกล่าววาจ

ุ้มกล่าวขึ้นอีกครั้ง “ให้กระหม่อมนำสาส์นใน

ในมือมองไปยังเขา สบเข้ากับดวงตาสีดำสนิทที่อ่านแววตานั้นไ

ของมันดี นานจนนางหายใจไม่ออกจ

ืออ

จวนของก

บอกอย่างแผ่วเบาทว่าเด็ดเดี่ยวในน้ำเสียงของนาง เมื่อไม่มีคำอื่

่ได้ทำ