ขาอ่านไม่ออกในบางครั้ง เขาแค่แสร้งทำเป็นไม่รู้เท่านั้นแหละ ความจริงแล้วปกป้องรู้อยู่แก่ใจดี ความหมางเมินที่หญิงตรงหน้า

ที่จริงเธอควรขัด

องเธอ เมษาเลยอยากทำตามหัวใจตัวเองสักค

นใจผิดๆ ซึ่งเมษาเองก็รู้ดี ชายตรงหน้ามีสติสัมปชัญยะไม่เ

งของเมษาสั่นสะท้านด้วยความสยิวซ่านที่ไม่เคยได้พบเจอ นี่เป็นประสบ

ห้ความรู้ส

ป่วนประสา

ังขึ้นเรื่อยๆ เมษาถูกดันในนั่งบนโต๊ะตัวใหญ่ในห้องครัว เสื้อชุดนอ

น้าอ้าปาก

ตัวสั่นระริก เธอทิ้งตัวนอนแผ่ มีปกป้องยืดตัวขึ

ุ้งแก้มเพื่อไม่ให้เสียงกรีดร้องเล็ดลอดออกไปด้านนอก ทรวงอกของเธอกระเพื่อมทุกจังหวะการเคลื่อนไหว ลมหายใจร้อนผ่าวของเขาเป่ารดที่เนินหน

ทว่

ด้ยินเสียงชวนวาบห

งฟ้าผ่าทำให้ห้องสว่างวาบ เมษาเงยหน้ามองสบตาเขา แต่แล้วเธอก็ยอม

างหางตา เธอทำผิดแบบที

ป้องไม่พูด เธอก็จะ

มีแค่เธอกับเขา

่ 4.

ดดดดด

า “รู้แล้ว ตื่นแล้วค่ะ กำลังจะไปเดี๋ยวนี้” เธอโผเผขึ้นมานอนบนห้อง โดยที่ไม่มีอะไรตกถึงท้องเหมื

ได้ ‘พาฝัน’ และหากพาฝันรู้ว่าเธอทำอะไรลงไปเมื่อคื

ี้ อย่าบอกนะเมื่อค

ลายครั้งที่เมษาเหนื่อยจัดจนหลับไปทั้งที่ย

หาอะไรไว้ให้กิน

ะดุ้งเพราะรู้สึกเจ็

ม ใครจะหาข้าวให้แกกิน” พา

จากเธอเท่านั้น เธอผุดลุกขึ้นยืนเดินไปแย้มผ้าม่านมองออกไปด้านนอก ที่โร

้ว...เมษาอยา

ายผู้นั้นคิดยังไงกับ