กเกรงใจผมก็ช่วยทำบางอย่างให้ผมหน่อยสิ” เอียนพู

นทำอะไรให้คุณเหรอ

ำอาหารให้ผมกินห

วารของเขา หน้าที่ที่เขาพูดถึง น่าจะมีคนทำให้

ผัสการกินของคน

ก่อนที่อานิล

ะ มีอะไรก็กินๆ ไป ฉันแค่กินกันตายเอ

ียนแนะนำ อานิลาย่นปลายจมูก เธอไม่ค่อยเข้าใจนัก ชายผู้นี้ว่างหรือไงนะ ไหนคนรอบๆ ตัว

องการแบบนั

ไปที เธอกับเขาคงผูกติดกันอีกนาน หนี้

ังกะเทาะร่อนเป็นหย่อมๆ เขาแอบเบ้ปาก ปล่อยให้อานิลาอยู่ที่นี่น

ช้ซุกหัวนอนอย่างเดียว” เธอเปิดประตูและรีบห้ามเอียนไว้ แต

เธอจึงพยายามบีบตัวให้เล็กลงอีก รีบเก็บข้าวของของตัวเองใส่ลงในกระเป๋าผ้า พยาย

ก้มๆ เงยๆ บั้นท้ายส่ายยั่วไปมา เขาขยับเข้าไปใกล้อีกนิด มองหาโอกาส

ครม

ำลงไปบนที่นอน เหมือนที่เอียนกะไว้ ร่างหนาหนักของเขาคร่อมทับเรือนกายผอมบางของเธอเข้าเต็มลัก!! จมูกโด

ต่มันทำได้ยากเย็นนัก เมื่อลำตัวหนาหนักทับทาบแนบท

หมาะ ท่าให้ เอียน

าสอดมือเข้าไปใต้เสื้อ เมื่อไม่สามารถถอดเสื้อออกไปได้ เนินอกอวบอิ่มกลมกลึงนุ่มหยุ่นขนาดพอดีมือ เขาเคล้นคลึงช้าๆ จนคนตัวเล็กกว่าครางฮือ

ฮึกเหิมลุกโพล่ง ร่างกายบริสุทธิ์สะอาดของแม่สาวตรงหน้ากระตุ้นให้เขาเดินหน้าต่อ อานิลาเหมือนน้ำ

ีบขยี้ บีบบี้สิ่งสงวนของเธอด้วยความย่ามใจ ร่างกายไม่รักดีของเธอก็ดันเบ่งบานรับสัมผัสเต็