ราะออกมาและปฏ

ยเสียงที่แผ่วเบาว่า “ไป๋เวย ฉันรู้นะว่ามันไม่ควร แต่ฉันก็อดไม่ได้ที่จ

ามันเป็นเรื่องเห

มบังเอิญเช่นน