ราะไม่อยากรู้คำตอบสักนิดแต่ยังไงก็ต

ีกว่าค่ะ” มนัชรีบยัดใบเสร็จต่างๆ ใส่กระเป

นที่ผ่านมาน่าจะเป็นวันที่ผมมีความสุขที่สุดเพร

ิงสักคน แม่บังเกิดเกล้ายังไม่เอาใจเท

มันต้องแพงหูฉี่แน่ๆ เพราะนอนตั้งสามคืน ห้องที่พักหรูหรายิ่งกว่

กบาท ให้พี่ดูแ

้วยเสียงออดอ้อนแถมยังทำ

้วุ่นวาย ให้เธอมาเห็นแล้วบอกทีเดียวน่าจะง่ายกว่า ผมมั่

ะจอด สุชาดาก็เห็นความเปลี่ยนเปลี่ยนห้องข้า

ช่าแล้วค่

่าแต่คุณรู

มาเช่

! คุณจะมาอ

่ไม่บังเอิญไปเจอไม่รู้จะเกิดอะไรขึ้นบ

็นกะเลิกไม่เป็นเวลา

ะ เข้าห้องก่อนเถ

จ็บมากรึเปล่า” นายตำรวจประคองสาวน้

วัน มีพยาบาลเฝ้าแทบทั้งวันแล้วคุ

ี่อยากให้ส้มมาทำ

หรอคะ ฉัน

สาร งานคล้ายๆ ท

อฉัน” สุชาดาไม่อยากไปแต่ด้

ับส้มแต่ทำงานที่นั่นเข้าเช้าเลิกเย็

คุณหวังดี ฉันไปเร

ะ พี่เข้าใจค่ะ” แม้เธอจะตกลงแต

นไรค่ะ ฉ

่าทำไมส้มถึงไม่อยากไปทำท

าค่ะ ค

าอะไรคะ

ดเลย มันจะดูเห

เซอร์วิสชาร์จแล้วก็ทิปใช่ไหม ส้ม

ๆ ห้าหม

กหมื่น …

านเอกสารอย่างเดียว

ึ่งแสน ส้มยังไม่เห็นว่ามันจ

ดเท่าไหร่ฉันก็ตอบตามจริง

แล้วกัน แต่ส้มรับปากได้ไหม พอดีคน

” เงียบอยู่หลายอึดใจ อีกฝ่ายก็ยังเม้มปากแน่นไม่เอ่ยคำใด มนัชจึงไม่อยากเ

ไปเริ่มงานไ

ดิมนะคะ ถ้ามัน

ฉันอยากตอบ

งหรอก ผมลงประกาศหา

ารางงานไปให้เขาตอบกลับด้วยสติ๊กเก

นต

าโมงก็ตาม เป็นครั้งแรกที่ฉันเฝ้ารอการมาของเขา แต่ละนาทีผ่

” มนัชมาถึงแปดโมงนิดๆ พร้อมกระเป๋าใบใหญ่แม้เ

ก็คนมันร

นกับใคร ก็เป็นสิทธิ์ของเธ

ช่ข้ออ้างในกา

่จริงๆ เหรอ” สุชาด

ลมีเพียรใหญ่โตราวกับวังแล้วจะ

ยู่สินะ” มนัชกำลังจะ

นั้น คือที่นี่มันคับ

กกว่านี้ผมยั

นนี้เขาไม่ยิ้มให้สักนิด

แก้ตัว

มคะ” สาวน้อยถ

ก รอแปบนึงนะ ขึ้

ยนะคะ” เมื่อมนัชกลับมานั่ง

ิด คุณอยู่ในที่ที่สบายใจเถอะ

วันเห

วง ผมให้ลูกน้องที่ไว้ใ

ะไปไหน

ู้เหมื

ที่เคยเอียนไม่มีอีกแล้ว เขาพูดห้วนๆ มอ

ไขให้ดีขึ้น การพักร้อนของเขาอาจจ

” สุชาดาทำเป็นยิ้ม

ื่อย คงไปอยู่คน

ไหนเห

ต่ก็ยังไม่แน่” มนัช

ของผมและเธอชัดเจนขึ้น ผมสิ้นหวังมีหวังแล้วก็สิ้นหวังซ

ราบรื่นพอออกมาเธอก็เย็นชาอีก ผม

รเลิกพย

อกแล้วปลดล็อกประตู เขาไม

งเวลาแล้วที่ต้อ