แข้งขาเกร็ง และแขม่วท้อง สายน้ำหวาน

เสื้อผ้าของตัวเองไม่ให้เหลือสักชิ้น อะไรจะเกิดก็ต้องเกิดสิ เขาอยากให้ค่ำคืนที่จากลากันในค่ำคืนน

้อผ้าของเธอด้วย เพียงครู่ดอกฟ้าก็ล่อนจ้อนเปลือยเปล่

ี่

ะโจนเข้าหาเธอแบบมีแรงดึงดูด ต่างกอดกั

บ เลื่อนตัวเองให้อาวุธประจำกายเลื่อนตรงช

้าขึ้น กลีบปากของเขาก็ยังดูดดุนจุมพิตหวานหลอกล่อให้ดอกฟ้า คีรินเบ

งไปกับผิวกายของคีรินเพื่อระบายความเจ็บปวด ร่างสาวแทบจะแยกออกเป็นสองส่ว

ากเป็นของคีริน คีรินรับรู้ได้ถึงแรงตอดบีบขมิบท่อนเนื้อของตัวเอง

เพื่อพ่นลมหายใจระบายความ

ไป เธอไม่อยากให้เขาผละกายหนี อยากให้คีรินทำมันให้จบ อย่างน้อยก็เป็นการ

็ดลอดออกมาจากปากของคีริน เขาตั้งหน้าตั้งตาทำมันให้จบ ลมหายใจข

จะประกบจูบปากของดอกฟ้าอีกครั้ง เพื่อปิดกลั้นเสียงคร่ำครวญที่จะตามมา จาก

จากนั้นก็ยกสะโพกสอบกระแทกตามจังหวะความสุขที่ได้รับ ร่างกายของดอกฟ้

ก็เปิดตามองหน้าเขา ตอนนี้ใบหน้าของคีรินแดงก่ำ ยันตัวอัดท่อน

็บไปหมด หลงเหลือไว้แต่ความรัญจวนแปลกประหลาดมหัศจรรย์ เธอจับยึดลำแขนของคีรินที่พาดวางอยู่ข้างลำตัว หลับตาแน่นปี๋ ด

ิ้งหัวลงไปบนหมอนสะบัดเร่า ๆ ส่วนล่างก

ก ท่อนเนื้อถูกช่องทางนั้นบีบรัดจนเหมือนมันจะแตกออกเป็นเสี

องลอยอยู่บนอากาศได้ ก่อนจะถูกให้ดึงลงในเกมรัก

างสั่นสะท้าน ความรู้สึกไหววูบพราวระยับ หัวสมองขาวโพลน ก่อนที่จะได้ยินคีรินคำ

หายใจแรง ดอกฟ้ากอดรัดร่างหนาข

ฟ้าเถอะ” ดอกฟ้าน้ำตาไหล ร้องไห้หน

ขาได้ทำอะไรลงไปกับดอกฟ้าบ้าง เขาเสียใจมาก แต่อีกใจก็ดีใจที่ได้เป็นคนแรกของเธอ คีรินจัดการทำความสะอา

มื่อเหลือบไปเห็นรูปของคีรินที่ติดอยู่บนฝาผนัง ภาพของค่ำคืนวานก็หลั่งไหลเข้ามาในสมอง

ขรึม ทุกครั้งยังซุก

มันเริ่มทำให้เธอทบทวนว่าที่แ

ริบตาปริบ ๆ ลุกขึ้นนั่ง ก้มมองสภาพของตัวเอง เสื้อผ้าของคีรินที่เขาใส่ให้เธอ คว

อแดงซ่าน และรับรู้ว่าตัวเองอยู่ที่ห้องของเ