สะสมมาตลอดทั้งสองวันก็ผ่อนคลายลงหลายส่วน ฉันนั่ง

ันเคยเข้ามาในกรุงเทพฯ ตอนนั่งรถเดินทางมาฉันไม่ค่อยมีกะจิตกะใจจะชมวิวข้าง

เชียงราย จำได้ว่าตอนนั้นฉันตื่นเต้นและดีใจมาก เพราะไม่เคยเห็นความเจริญแ

งเทพฯ ผ่านหน้าจอทีวี มีบ่อยครั้งที่จินตนาการว่าจะได้มาที่นี่ สถานที่ที่เป็นเมืองหลวงของประ

เจริญ แต่ที่ที่ฉันอยู่ตอนนี้คาดว่าน่าจะเป็นโซนที่เจริญมากถึงมากที่สุด ฉันเดาว่าที

พวกนี้น่าจะราคาไม่ต่ำกว่าหลังละ 20 ล้าน เพราะทำเลดี พื้นที่ก

บ้านหลังใหญ่แบบนี้ ฉันเป็นเพียงแค่เด็กบ้านนอกคนหนึ่ง ไม่รู้ว่าคนรวยเขาใช้ช

งบ้านจะไม่อนุญาตให้ฉันเข้าไป จากใจที่เพิ่งจะผ่อนคลายลง ก็กลับมาตึงเครี

้านไม่มีเวลาว่าง ป้าอรพินจึงหาโอกาสเข้าไปคุยไม่ได้ ป้าบอกให้ฉันใจเย็นและรออีกหน่อย คุณหญิงของบ้านเป็นคนใจดีจ

สุดป้าก็ติดต่อกลับมา แต่ครั้งนี้ป้าไม่ได้เป็นคนออกมารั

ปังไปแค่ห่อเดียวมันไม่อยู่ท้องเลย ฉันจึงไม่ได้รู้สึกว่าตื่นเต้นหรื

ไปส่ง เขาบอกว่าคฤหาสน์หลังนั้นถ้าเดินไปคงใช้เวลาถึงครึ่งชั่วโมง ให้เขา

แทบจะไม่ได้พักผ่อนเลย ร่างกายมันทั้งล้าและหิว อากาศตอนนี้ก็ร้อนมาก ที่สำคัญ

าเศรษฐีอย่างแน่นอน บ้านที่ป้าอรพินอยู่ในส่วนลึกสุดของหมู่บ้าน และที่สำคัญยังเป็นบ้านหลังที่ใหญ่ที่สุดเท่าที่ฉันเห็

อีกครั้งด้วยความรู้สึกซาบซึ้งใจ ถ้าให

ูเหมือนเขาจะได้รับแจ้งมาจากทางป้าแล้วว่าจะมีคนมาขอเข้าพบ จึงให้ฉ

จากภายนอกก็รู้สึกว่าเป็นคฤหาสน์ที่ใหญ่โตมโหฬารมาก พอเดินเ

่ฉันอยู่หลังเล็กนิดเดียว แต่ก็อยู่ได้ทั้งพ่อแม่ลูก แล้ว แล้วสร

ฤหาสน์มหาธนกิตต์เอาไว้ก่อน เพราะตอนนี้เริ่มรู้สึกมึนหัวแล้ว ถ้าไม่รี

ันมีป้ายติดไว้ ตอนที่คุณ รปภ. บอกว่าต้องเดินผ่านสวน ฉันให้ความสนใจเป็นพิเศ

ในบ้าน พื้นที่ของสวนส่วนใหญ่จะเป็นสนามหญ้าสีเขียว ปลูกต้นไม้ใหญ่แซมบ้าง ไม้พุ่มบ้าง ทำให้ที่นี่มีความร่มรื่นพอเดินเข้ามาก็ให้ความรู้สึกสดชื่น มีพันธุ์ไม้ใบสวยงามปลูกตามทางเดิน ฉันเดินต

้องโหยหวนของสุนัข ฟังดูจากเสียงน่าจะกำลังทุกข์ทรมานเป็

ักนิดที่จะสาวเท้าวิ่งไปตามเสียงนั้น ไม่รู้หรอกว่าสุนัขตัวนั้นกำ

สุนัขพันธุ์โกลเด้น รีทรีฟเวอร์ด้วยท่าทางเกรี้ยวกราด สุนัขตัวนี้มองประเมินจากสาย

ูเหมือนกำลังจะหมดแรงเต็มทีแล้ว แต่เด็กหนุ่มที่กำลังใ

งตัวคล้ายป้าของฉัน ยืนจับกลุ่มมองดูการกระทำของเด็กหนุ่มอยู่ประมาณ 4-5 คน พวกเธอไม่มีทีท่าว่าจะเข้าไปห้ามเด็กหนุ่มคนนั้น

ขวบ กำลังร้องไห้อย่างหนัก และตะโกนบอก

ด้มีปฏิกิริยาตอบตอบสนองต่อการกระทำของเขาแตกต่างกันไปแบบนั้น ทำไมไม่มีใครห้ามปรามเด็กหนุ่มที่ใช้ความรุนแรงคนนั

ป็นไปได้ว่าอาจจะขออยู่ที่นี่สักพักจนกว่าจะหาที่อาศัยอื่นได้ จึงไม่อยากจะเข้าไปยุ

าหัส สมองของฉันก็ละทิ้งความคิดทุกอย่างไป ฉันทิ้งสัมภาระทุกอย่างบนตัว

! พอได้แล้ว! เดี

มของฉันเลยสักนิด ใบหน้าของเขาตอนนี้ช่างดูโหดเหี้ยมและอำมหิต เขาง้างมือขึ้นสุดแขนและเตรียมจะฟาดลูกสุ

ที่ฉันโุถมตัววิ่งเข้าไปยังสุดกำลัง ฉันยกเท้าขึ้น—

ได้

นพื้นหญ้าสีเขียวที่ตอนนี้มันชุ่มน้ำ จึงทำให้ร่างกายที่

แรงหายใจรวยรินอยู่ที่พื้น ฉันอุ้มมันขึ้นมาด้วยความระมัดร

ไว้ได้ เขาก็หยุดร้องไห้และเช็ดคราบน้ำตาอ

นะ อย่าปล่อยให้ถูกคนใจร้ายรัง

่พูดอะไร ฉันต้องบอกให้เขารับลูกสุนัขไปอีกครั้ง เ

คิดว่าเขายังเด็กอยู่ แล้วอีกอย่างก็เพิ่งจะเจ

ล้อม พยายามจะพยุงเขาขึ้น แต่เด็กหนุ่มก็โวยวาย ไม่ยอมให้สาวใช้พวกนั้นมาช่วย ตัวของเ

มเพชยิ่งนัก จึงเดิน

็นเด็กไปได้ นายน่าจะอายุ 16-17 ปีแล้ว แต่กลับทำตัวขี้แยเ

บลูกอมก้อนหนึ่งแล

อมหนู จะยอมลุ

ดให้เด็กหนุ่มตรงหน้า เขาปัดมือของฉันท

ถ่อมตนได้หรอก เขาดูโกรธหนักกว่าเดิมเพราะคำพูดของฉัน สาวใช้ที่อ

ถ้ายังอยากจะเล่นโคลนตมแ

หันหลังเดิ

ี๋ย

ั้นตะโกนเรียก ฉัน

เป็น

อาฆาตแค้น และน้

าอรพิน มาที่นี่เพื่อ

ายเบี่ยง ถ้าเขาอยู่บ้านหลังนี้ อีก

คร

ั้ง 5 คนที่ยืนเกาะ

ป็นหัวหน้าฝ่

ึ่งเอ่ยตอบด้วยน้

ตอบเด็กหนุ่มก

่งยโสต่อหน้าฉัน แถมยังกล้าทำร้ายร่างกา

*

ขาไม่เคยถูกใครกระโดดถีบแบบนี้มาก่อน แต่วันนี้กลับถูกผู้หญิงตัวเล็กๆ แบบซานกระโดดถีบจนล