๔ ต้อ

ศามณีงามเหลือเกิน

มองตามครุฑีน้อยที่เดินอยู่เคียงข้างพระส

มมากจริง ๆ ” มณฑาอัปสรเองก็เช่นกัน

!! นั่

นออกมาเมื่อดวงตาคู่สวย บังเอิญเหลือบ

้ว เรียวคิ้วสวยขมวดเข้าหากันนิ่ง พลางแอบคิดขึ้นภายในใจ

?..” มณฑาอัปสรเอ่ยถามทันท

าเจ้าค่ะท่านป้า มิ

ับสีหน้าก่อนจะหันกลั

มาว่าอย่างไ

หารครุฑาคู่ใจที่ตนรับสั

มฆาพะยะค่ะ เห็นว่าพระสุวรรณ..รัก แลเอ็นดูน้องสาวตนนี้มาก พะยะค

...

รอยยิ้มนั่น มันกลับแฝงความร้ายกาจอยู่ภายใน และสิงห์หะที่กำลังมองอ

รา.. กลับกันเลยดีหรือไม่พะยะค่ะพร

...

กับกำลังใช้ความคิด แววตาดุดันที่มุ่งมั่นมันทำให

มนั้นกำลังคิดจะทำสิ่งใด ...แต

อยฟ้าไปแล้ว ..เราก็น่าจักกลับกันได้แล

นไปพำนับที่เมืองเวหาศ บนคีรีลอยฟ้า(ภูเขาลอยฟ้า)

ะ... อยู่ทักทายกับนรีทิพย์

ียงที่เอ่ยออกมานั้น มันช่าง

น เป็นพระญาติของพระสุวรรณ

งไร.. ข้าจักทักทายนาง

สิงห์หะเริ่มสังหรณ์ใจบ

__💫

ลับขึ้นไปพร้อมป้าจริง ๆ อย

ใย เมื่อนรีทิพย์อัปสรขออนุญาตอยู่ต่ออีก

นพรุ่งข้าจักรีบกลับขึ้นไปอย่างแน่นอนเจ้าค่ะท่านป้า.. นะเจ้า

อ่อน ยอมแพ้ให้กับลูกอ้อ

ิต้องรอให้ถึงพลบค่ำดอกหนา ประเดี๋ยวแม่เจ้าก็จั

.. ท่านป้าใจดีที่ส

กอดผู้เป็นป้าเอาไว้ด้วยความดีใจ ก่อนจะฝั

้วก็อย่าดื้อรั้นจนทำให้เจ้

ือบางขึ้นลูบที่ศีรษะหล

า ข้าสัญญาว่าจั

้องหับก่อนหนาลูก วันพรุ่งจักต้

ฝังจมูกเข้าที่พวงแก้มน

ค่ะท่า

ีทิพย์ นี่ก็ดึกมากแล้ว ” มือเรียวเอื้อมข

ค่ะท่า

ห้องหับของนางไปทันที นรีทิพย์ยิ้ม มองตามหลังผู้เ

ดยมิรู้ตัวเลยว่า มีดวงตาคู่หนึ

” สิงห์หะรีบเอ่ยถามเมื่อเห็นราชโอรสขอ

่หนึ่ง ก่อนจะเอ่ยเรียกทหารครุฑาค

.สิงห

ค่ะพระ

กของข้าตอนที่สูญเสียน

ใจ.. แต่นางอัปสรตนนั้นมิได้ข้

บอกกับข้าเองหนา สิงห์หะ ว่านางเป็นน้องสาว

” สิงห์ห

พระสุวรรณเมฆาก็ต้องสูญเสียผู้ที่รักไปเฉกเช่นกัน ” พระมหิงส์เวหะพูดน้ำเสียงเย็น

!

พระโอรสพะ

หิงส์เวหะพูดออกมา แม้จะรู้ดีว่าพระมหิ

ครู่นั้น สิงห์หะก็ชักเริ่มจะไม่แน่ใจขึ้นมาแล้ว

์หะ! เจ้ามิต้

...

เดี๋ยวนี้! ..ให้แจ้งท่านพ่อว่าเราจักเ

ใดพะยะค่ะ? ” สิงห์หะถามด

ุฑหนุ่มยกคิ้วตอบสิงห์หะ ก่อนจะหันไปรับ

เมืองพนาราพณ์ ตรงลำธารใกล้ที่ตั้งกองทัพเมื่อครั้งก่อน เ

่ะ / พะ

ีบอ้อมไปอีกด้านหนึ่งของห้องหับที่นรีทิพย์อัปสรพำนับอยู่ทันที โดยมีสาย

__💫