สร้างชีวิตพิชิตฝันหนูน้อยนำโชคในยุค70

วิตใหม่ในช

ำไมกัน? ทำไมฟ้าดินถึ

ม่เคยได้รับสิ่งๆดีตอบแทน แต่คนชั่

รค์เฮงซวย! ไม่รู้จักลื

าณโปร่งใสร่างหนึ่งกำลังล่องลอยเคว้งคว้างอยู่กลางอากาศ พ

ฟ้าสะบั้นสาดแผ่กระจายเต็มทั่วผืนนภา คล้ายกำลัง

ง จู่ๆสายฟ้าเส้นใหญ่ก็ผ่าเปรี้ยง

ขณะเดียวกัน ณ ห้องเล

ถ้าจะโทษก็ต้องโทษที่แกมันเกิดมาโชคร้ายเอง ดันถูก

อมจ่ายเงินก้อนโต เพื่อขอแกไปเป็น

ปซะตั้งแต่ตอนที่ตกเขานั่นแล้ว จะทำตัวเองใ

าบเรียบ ราวกับกำลังพูดถึงเรื่องธรรมดาทั่วไป ทว่าน้ำเสียงในคำพูดเหล่า

ดาษเงินกระดาษทองไปให้แกเยอะๆก็

ามือแห้งกร้านและหยาบกระด้าง ที่กำลังกดปิดช่องจมูกและป

แต่ง

นี่ฉันกลับ

ย้อนกลับมาในปีที่ฉันอ

นเสี่ยวอวี่มีอายุได้หกขวบ เธอถูกลุงของ

ุนให้หลินเจ๋อ บุตรชายคนโตและเป็นหลานชายสายตรงของตระกูลหลิน ได้เข้าเรียนในมหาวิทยาลัยเกษตรกรรมและแรงงาน โดยมีข

ลินเสี่ยวอวี่จึงต้องกลายมาเป็นเครื่องเซ่นสังเวยให้แก

ตายของหลินเสี่ยวอวี่ วิญญาณของเธอจึงไม่ยอมแตกสลายไป แต่กลับวนเวี

รุมกดดันให้ตั้งท้องลูกคนที่สี่ และสุดท้ายเป็นเพราะทารกในครรภ์ซุกตัวอยู่ในตำแหน่งท่าที่ผิดปกติ ทั้งๆที่รู้อยู่แล้ว แต่กลับไม่มีใ

บถูกลุงจับส่งตัวไปแต่งงานกับชายชราอายุ 50 ปีผู้มีอาการทางจิตรุนแรง เธอจำต้องทนทุกข์ทรมานจา

วเองเพื่อเข้าเรียนแทน ต่อมาเมื่อครอบครัวกลัวว่า พี่สาวคนรองจะแอบหนีออกไปเปิดโปงความจริงเกี่ยวกับเรื่องนี้ พวกเขาจึงพยายามทำทุกวิถีทาง ยอมแม้กระทั่งทำเรื่องโห

าที่การงานของเขามีแต่จะก้าวหน้าขึ้นเรื่อยๆ สร้างเกียรติประวัติมากมายให้ผู้คนได้ชื่นชมสรรเสริญ และเกษ

ยอยู่ในบ้าน และใช้ชีวิตร่วมกันอย่างมีความสุขพร้อมกับลูกชายที่เกิดจากเมียน้อ

ต’ ที่แย่งชิงมาจากพี่สาวคนรองของหลินเสี่ยวอวี่ เรียนจนจบระดับมหาวิทยาลัย สร้างฐานะความมั่นคงแ

นชมกันถ้วนหน้า ทุกคนต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า ตระกูลหลินนั้น ‘โช

ญิงในวัยเพียงแค่ 6 ขวบ จะเอาเรี่ยวแรงที่ไหนไปต่อต้านผู้เป็นย่าที่ทำงานในไร่ในสวนจนมีร่างกา

กแต่งก็ไปแต่งเองสิ! ในเมื่อฉันได้เกิดใหม่ทั้งที

[แม่…ช

[แม่…รีบมาช่

ว่วอยู่ข้างหู ทำให้จางอวิ๋นม่านที่กำลังเศร้าโศ

ิ๋นม่านรีบผลักลูกสาวอีกสองคนที่กำลังปลอบโยนเธอออกไปทั

แต่ประตูห้องเก็บฟืนกลับถูกปิดสนิทเช่นนี้ จางอวิ๋

ิ๋นม่านร้องตะโกนเสียงดังพลางทุบประตูไปด้วยอย่างบ้าคลั่ง เวลานี้เธ

งรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ และเพราะกลัวว่าความวุ่นวายจะบานปลายใหญ่โตไปมากกว่านี้ โ

ห้ มันจะได้ตายๆไปอย่างสงบซะที แล้วแกยังจะเอะอะโวยวายอะไรอีก!" โจวซื่อที่รู้สึกผิดอยู่ในใจ แต่ก็ยังทำตัวเป็นฝ่

ดียว หนูคงถูกปิดปากปิดจมูกจนขาดอากาศหายใจตายไ

ท่านั้นจริงๆ หลินเสี่ยวอวี่ก็เกือบจ

ี่นอนหมดสติไว้ในอ้อมแขน ใบหน้าซีดเขียวใกล้ม่วงของเด็กน้อย ปรากฏรอยนิ้วทั้งห้าประทับทิ้งไว้อย่างชัดเ

้าช้าไปอีกนิด... ถ้

นก็รู้สึกราวกับถูกจับโยนลงไปในธารน้ำแข็งท่ามกลางฤดูหนา