็คผู้อยู่ริมขอบของอาการสติแตก เขาวิ่งสลับกระโดดข้ามบันไดทีละสามสี่ขั้น ปาฏิหาริย์ชัด ๆ ที่เขายังไม่สะดุดล้มหน้าทิ่มคอหักตายไ

นเยียบของกรงเล็บแถว ๆ คอหอยได้อย่างชัดเจน ในหูก้องเสียงหัวเราะแหบแห้งราวกับสะท้อนมาจากที่ไหนสักแห่งไกลแสนไกล อาการขนลุกซู่ไล่จากหัวไปถึงปลายเท้าครั้งแล้วครั้งเล่า เขาพยายามไม่คิดถึงเหตุการณ์หวุดหวิดเมื่อไม่กี่นาทีก่อนแต่ก็ล้มเห

ถงทางเข้าอาคารเรียกความสนใจพนักงานรักษาความปลอดภัยกะกลางคืนจำนวนสองนายให้รี่มาหา ในตอนที่สองคนนั่นมาพบเข้า แ

ายน่ะ” รปภ.นายหนึ่งร้อ

็นคนที่พอจะคุ้นหน้าคุ้นตากัน แจ็คก็ไ

นสติแตกแน่เลย” ร

ู่ในลูปของความหวาดกลัวจนไม่อาจ

สูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วผ่อนยาว ทำตามผมนะ ห

ต้แย้งใด ๆ มือยั

งเขาทำท่าราวกับอยากจะดึงมือแจ๊คออก แต่แล้วก็ถอนหายใจ สบตากับเพื่อนร่

นานพอสมควรกว่าเขาจะสงบสติอารมณ์จนพอเ

สายตาเจ้ากรรมก็ดันเหลือ

จมูกและปาก ร่างกายตั้งแต่ลำคอลงมาเต็มไปด้วยหนามเล่มบางแบบผิวหอยเม่น สิ่งลี้ลับน่าสะพรึงดั่งภูตผีนั่นปรากฏตัวประชิดหลังรปภ.คนที่อยู่ห่างออกไปพลางใช้เล็บยาว ๆ จากมือที่มี

ียว ที่เจ้านั่นทำก็คือใช้มืออีกข้างยกส่วนบนของศีรษะขึ้นเหมือนเปิดฝา เผยให้เห็นสมองเรืองแสงสีชมพูกำลังเต้นตุบ ๆ อยู่หลังใบหน้าโป

มีหนวดเส้นเล็ก ๆ นับไม่ถ้วนเหมือนฝูงพยาธิเลื้อยขึ้นมารับเครื่องในชิ้นนั้น

งหลายบนนั้นก็ยังกลิ้งหมุนหันรูม่านตาเข้าด้านในเพื

ากไหนสักแห่ง น่ากลัวว่าจะมาจ

จ้าหน้าที่กะกลางคืนทั้งสองก้าวตามหนุ่มพนักงานออฟฟิศด้วยความเป็นห่วง โดยเฉพาะพ่อหนุ่มคนที่ถูกควักไส้นั้นยังมีท่าทางปกติอยู่เลยแม้เลือดจะซึมผ่านกางเกงหยดถึงพื้นแล้วก็ตา

ริง ๆ แล้วต้องถูกปิดล็อคตั้งแต่หนึ่งทุ่มครึ่งกลับกระเด้งเปิดทั้งที่ไม่ทันมีใครผลักถ

นแบบที่จะรู้สึกได้ในห้องดับจิตเงียบ

มออกมาหรือไม่ และเขาก็เห็นว่ามันอยู่กับรปภ.ทั้งสองที่ยืนมอง

นกว่าจะไปให้ไกลจากตึกเวรนี่ใ

ระชิดจากทางซ้ายมือของตน ซึ่งต่อให้ไม่ได้เห็นจัง ๆ เขาก็มั่นใจว่าสิ่งนี้จะต้อ

วินาทีทีเขาก้าวลงถนนที่ว่างเปล่าและเงียบงันนั้น แสงไฟจ้ากลับสว่างไสวขึ้นเวลาเดียวกับด้านห

็นเนื้อเดียวกับม่านหมอกแห่งรัตติกาลราวกับว่าไม่เคยมีอยู่มาก่อ

หูเป็นเสียงสุดท้ายที่แจ็คจะมีโอกาสได้ยินบนโลกเน่า ๆ ใบน