ึ้งอย่างที่ไม่ควรเ

บของเธอ จางหยู่เสวียนกลั้นใจตะเกียกตะกายขึ้นจากน้ำ อา

เหนือน้ำเธอก็แทบค

ะความทรมานเมื่อครู่ออกก่อนตั้งสติ และได้รู้แล้วว่าทำไมการขึ้นจากน้ำมันยากเย็น เพราะเสื้อผ้าที่เ

อยู่ที

ระหลาดใจเมื่อแผลที่โดนยิงหายไปราวกับไม่เคยมีมาก่อน ยังไม

กกรรมตามสนอ

วี่ก็จริง ๆ เลย สามีไม่

งหน้าด้านเสียขนาดน

ะปล่อยผ

ยน? จางหยู่

งสักทีเล่า ยั่วยวนสามีคนอื่นทั้งที

แต่เธอไม่ได้เ

ตกน้ำตกท่า ซวี่หว่

้านข้างอีกรอบ สตรีนางนี้มีชื่อเดียวกับเธอ มีสามีและบุตรอายุน้อยสองคน แต่กลับทำต

ลาสุราไม่เว้นวัน เมาห

ว่า เป็นภรรยาของบ

่นางก็รุกเร้าไม่เลิกจ

นลงไม่ลงมืออย่างตอนนี้ คิดดูแล

นอยู่ในฐานะมือสังหารก็คงมีหลุดอารมณ์โมโหให้เห็น ความจริงอีกหนึ่งที่ชัดเจนคือ ตอนนี้ เธออยู่ในร่างของนาง ผู

ายไปไหน คิดไปก็ไม่ได้คำตอบ ได้แต่คาดเดาไปเองว่าอาจจะตายไปแล้วตอนที่อยู่ก้นแม่น้ำ นางจึงได้มาอาศัย

นให้เข้าที่ เดินกลับบ้านหน้าตาเฉยเมย ไม่สนใจเสียงนินทาที่ไล่

ูยังไม่หมดเท่านี

รีบวิ่งไปถึงได้พบว่ามี

นให้ออกมาจากอ้อมกอด

บข

ะโกนว่าไม่ไป ด้านหลังคือสามีในความทรงจำที่พยายามผลักชายฉกรรจ์

าร ขาขวาใช้ได้ไม่เต็มที่ ยามลงน้ำหนักไปที่ฝั่งนั้นจะเจ็บจนขยับไม่ได้ ทำได้แค่นั่งน

่ยอมให้ใครเอาลูกจึงได้ลุกขึ้นมา เขาทั้งทุบทั

รกเข้าไปเสียงดังลั่นจนทุกคนหั

จางหยู่เสวียนกล่า

้อดึงต่า

ตัวดี ลูกเจ้าที่ยกใ

ารเส

ีตจึงได้ผุดขึ้นมาให้คำตอบอย่างแจ่มชัด เจ้าของร่างคนเก่าสร้างเรื่อ

ินไปขวางหน้าชายสองคนที่กักตัวสามีนาง

กคนที่จับแขนลูกสาว

ือชายคนนั้นจนอี

ย" นางเอ่

จะเอาคืนได้อย่างไร

เงินมาคื

ะหรือจะทำได้ บอกข้

ว่าคำพูดเรื่องเ

ข้าบ่อนทุกครั้ง ไม่

ญาจ่า

ม่มีนักพนันที่ไหนยอมข

ั้งเถอะ ข้าจะยกลูกใ

ดใจอย่างมาก ก็เห็

่ได้ความคนหนึ่ง แต่นึกไม่ถึงว่าจะยอมขายกระทั่งลูกตัวเอง เรื่องวันนี้เขาโกรธนางเ

ีหลักค้ำประกันอื่นข้าก็จะเอาตัวนางไป" นายห

นผันให้สักครั้งได้หรือไม่" จาง

งมีค่าสักชิ้น แม้แต่บ้านหลั

ิดค้างไม่ถึงบ้านหนึ่งหลังหรอก นา

ูดลมหายใจเพื่อเรียกสติครั้งแล้วครั้งเล่า นึกได้ว่าเจ้าของร่างมีปิ่นที่หว

นมา กล่องไม้เก่า ๆ ไร้ราคามีปิ่

รือไม่" เห็นเนื้อหยกชั้นดีกับฝีมือแกะส

าปิ่นไปจากมือ กล่าวถ้อยคำขู่อีกเล็กน้อยก็จาก

เปียกไปทั้งตัว เดินมาจนถึงบ้าน หยาดน้ำที่เสื้อผ้าซั

ี่ยนอาภรณ์ใหม่ ใช้เวลาไปพอสมควรกับการทำความคุ้นเครื่องแต่งกาย เม

วมเข้าไปกับเนื้อไม้ได้เลยด้วยซ้ำ คงต้องทำอะไรสักอย่างกับท่าทางหวาดกลัวนั่นก