วสามขวบสวมชุดกระโปรงสีฟ้าไปที่สนามหญ้าซึ่งอยู่ห่างจากตำแหน่งที่เธอนั่งไปไม่ไกลนัก เด็กน้อยคนนั้นเป็นผู้หญิงรูปร

ลี้ยงเด็กเล็กก็สลายตัวไปเม

ครับ อายุเท่าไหร่ จบก

อโทษนะ ไม่ได้จะมาสมัครงานค่ะ’

นว่ามันไม่น่าจะเกี่ยวกัน” แ

ับจ้องเขม็งราวกับจะข่มขู่ให้เกรงกลัว “บอกตามตรง ถ้าคุณเป็นผู้ชายผมคงจะฝากรอยช้ำบนร่างกายไปช

ขอลดหนี้ ไม่ได้มาเ

่าว “งั้นจากนี้เราคง

ยตามองไปที่หน้ารั้ว แล้วทำสีหน้าอารมณ์ดี คู่สนทนาของเขาช่างอ่อนต่อโลกเสียเ

งสามคน ครั้นเหลียวมองไปรอบด้านก็เจอการ์ดชุดน้ำเงินอีกหลายคนเดินไปเดินมา แล้วชายชุดน้ำเงินคนที่เดินมาใกล้ที่สุดก็ดูคล

ที่ขอบกางเกงเสียด้วย! ไม่ต้องเดาก็

ไร คนชุดน้ำเงินอาจเป็นตัวประกอบที่จ้างไว้ ส่ว

วละ!’ คิดพลางก

ึมโพล่งขึ้นทำให้ชะ

โต้ตอบแต่ยังค

มไปรั้งต้นแขนบางไว้ทันควัน “คุย

ด้วยความไม่พอใจระคนหวาดกลัว เธอพยายามแกะฝ่ามือใหญ่ที่ร

การ์ดที่เดินเกร่อยู่ในบริเวณนั้นก็

น้าเป็นเชิงปรามลูกน้อง เขาไม่คิดว่าเธอคนนี้จะทำอันตราย

้พญายม เวลานี้พลภัทรดูคล้ายจะเป็นสุภาพบุรุษอยู่บ้างที่ยังห้ามปรามคนของต

ายที่นี่มักจะได้ไปนอนคุยกั

นั้น ฉันจะกลับบ้าน! ปล่อย!” คนตื่

นวอนอย่างนุ่มนวลแต่กลับตะโกนออกคำสั่ง หากลูกน

มาตะโกนแหกปากแล้วจะได้ในสิ่งที่ขอเหรอครับ!” ครา

ังไง! ฉันไม่มีจ่

่ง สั้นๆ ง่าย

่แข็งกร้าวจ้องเขม็งไปที่เจ้าหนี้หนุ่มราวกับจะเฉือนเนื้อหนังเขาด้วยสายตา

่าทุกครั้งที่เห็นก็ยังไม่ค่อยสบอารมณ์ ในขณะที่บรรยากาศรอบ

ว เด็กน้อยวัยสามขวบที่วิ่งหนีคุณป้าแม่บ้านเมื่

อยทันที ร่างสูงย่อกายลงนั่งบนส้นเท้าช้าๆ แล้วโอบกอดเด็กน้อ

ากเล่นกั

ะเสร็จแล้วจะไ

่น จา

าศรีเดินตา

ยความเหนื่อยหอบ “โอ๊ย น้องยาหยี เผลอแป๊บเดียวเข้ามากว

ายเ

่ คุณพลภัทรจอมโหดกลายเป็นปะป๊าของน้องยาหยีไปเสียแล้ว คุยกับเธอยังไม่จบเรียบร้อยแต่กลั

อมอกกว้างก็เป็นฝ่ายหั

หม่ามี้ให

ภัทรกลายเป็นอยากทะเลาะกับเด็กเสียแล