่ 2 ส

ซานท่านอ๋องผู้สูงศักดิ์อยากจะลุกขึ้นไปดึงนางเข้ามากอดปลอบประโลมให้หายเศร้าโศกยิ่งนัก ทว่

างไร" เสนาบดีกัวฉางเฉาถามบุตรสาวตนเองเสียงเข้ม ใ

พ่อ" กัวซุนฮวาก้มหน้าล

มองผ่านไปยังร่างบางที่นั่งก้มหน้าตัวสั่นอย่างน่าเวทนาก่อนจะ

้าไม่นางมาปีนเตียงข้าเอง ทุกคนก็เห็น" สายตาคมตวัดกลับมามองร่างอรชรที่นั่งอยู่ข้างกาย ร่างของ

วามจงรักภักดีของสกุลกัวมีแต่สวรรค์เท่านั้นที่เป็นพยาน ในเมื่อเจ้ากับคุณ

อสบกับดวงตาคมที่มองนางอย่างอ่อนโยน ซุนฮวา

้าวฉงซานตวัดสายตาไปมอ

บดีที่เกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้น" จ้าวฉงซานมองหน้าพี่ชายตนเองอย่างไม่พอใจ ทว่าก็ไม่สามารถข

ค่อนข้างพอใจ เพราะคำตัดสินของจ้าวตี๋เฟยถือว่าเป็นธรรมกับสกุลกัวอย่าง

าคงต้องกลับวังไปแจ้งแก่องค์ฮ่องเต้ให้รับทราบเรื่

อน ข้ามีเรื่องจะต้อ

งก็เป็นคู่หมายกันมาก่อน ภายในศาลาริมสระบัว กัวหลี่หนิงนั่งร้องไห้จ

นพร้อมกันเสีย" กัวหลี่หนิงเงยหน้าขึ้นมองหยาดน้ำตาราวไข่มุกไหล

งเอ๋อร์ ที่พี่หญิงทำเช่นนี้คงจะสมใจนาง นางคงอยากให้หม่อมฉันแต่งไปเป็นชายารองขอ

เป็นชายาเอก" มือหนายื่นออกไ

ต่อราชวงศ์เรื่องที่จะต้องส่งตัวบุตรีเข้ารับตำแหน่งไท่จื่อเฟย และตอนนี้สกุลกัวก็เหลือเ

สั่ง มีแต่ต้องก้มหน้ายอมรับ เขาหันหน้าไปมองหญิงคนรักที่ยังนั่งร้องไห้ปานใจจะขาด ก

แต่งเข้าจวนอ๋องก็อย่าห

เพียงสาวใช้ และคุณหนูรองกัวหลี่หนิงเพียงลำพัง หยาดน้ำตาที่ไหลบ่าออก

ัลเจ้าเป็นอย่างงาม"

อเฟยต้องเป็นคุณหนูของบ่าวเท่านั้นท

มายของคุณหนูรองสกุลกัวอีกด้วย ก่อนหน้านั้นไม่กี่วันกัวหลี่หนิงบังเอิญไปได้ยินเสนาบดีกัวฉางเฉาและฮูหยินผู้เฒ่าพูดคุยกันถึงตำแหน่งไ

ง หลี่หนิงไม่ปฏิเสธว่านางเองก็พึงพอใจในตัวจ้าวฉงซานอยู่บ้าง ทว่าเขาเป็นเพียงแค่ท่านอ๋อง หาใช่องค์ไท่จื่อท