ที

เป็นต้องกลับหอเร็วๆ เพราะที่นั้นประตูเปิด 24

ยู่ค่อนข้างไกล จึงต้องขี่รถจั

ขายของกินประปราย ตอนนี้ยังไม่ค่ำ คนเลยไม่เยอะเท่าไหร่ พอถึงร้านก๋วยเตี๋ยวร้านหนึ่งผมพลันกำเบ

้องนิดๆ จึงกำเอาเงินแบงค์ร้อยและกุญแจขี่รถมอเตอร์ไซด์ไปร้านขายยา ได้กินย

าปิกนิคกันบ้าง มานัวเนียกันบ้าง ท่ามกลาบรรยากาศสบายๆ แบบ

่อะไร และไม่ได้ตั้งใจจอดรถด

ก็หมดไปแหละ เหลือยี่สิบบาท ในยุคที่ข้างยากหมากแพงเช่นนี้ น้ำมันเบนซินขวดละยี่สิบ

คนที่รู้จัก เนื่องจากมือถือไม่ได้หยิ

เชี่ย ไม่มีใครที่ผม

กลับหอแทน ซึ่งระยะทางไม่ใกล้เลย อ

ของสวนสาธารณะที่ค่อนข้างเปลี่ยว ผมมองรอบๆอ

เพ่งสายตามองไปยังมุมหนึ่งที่มืดสนิท มีเงาของคนหลายคนอยู่ แถมยังเป็น