อนวันแต่งงาน

ด้เต็มใจแต่งงาน" เสียงของคุณหญิงไพลินเอ่ยบอกลูกสาวของตนอย่างโอลิเวียร์พี่กำลังนั่งตีหน้าเศร้าอยู่ข้างกายหลังจากที่รู้ว่าจ

ไม่เคยเห็นหน้าไม่เคยรู้จักกันมาก่อนจะให้ไปอยู่ด้วยกันได้ยังไงคะ" เมื่อได้ทีเธอก็รีบเอ่ยความในใจออกมาในขณะที่น้ำตาคลอ การแต่งงานครั้งนี้เธอไม่ได้เต็มใจที่จะแต่ง

หาว่าแม่ไม่เตือน แม่อุตส่าห์พูดดีด้วย ถ้าป๊าแกได้ยิน แกจะถูกมากกว่าท

่องผลประโยชน์ทางธุรกิจ ไม่ใช่ว่าหนูจะไม่รู้นะคะว่าเงินที่เราใช้อยู่ทุกวันนี้ ส่วนหนึ่งเป็นเพราะตระ

ี่จะใช้ความเป็นผู้หญิงและมารยาทำให้เฟรเดอริกเขาตกหลุมรักและเอ็นดู รักแกเทิดทูนแกจนแทบจะถวายหัว ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นป่านนี้คงไปถึงไหนต่อไหนกันแล้ว แต่นี่อะไร ไม่เอาสักอย่าง ทั้งที่ฉันเลือ

ขาหนุนบ้านเธอ ความจริงแล้วครอบครัวของเธอก็มีกินมีใช้อยู่จนไม่รู้จะเก็บไป

ก็อิจฉาแกอยากเป็นเจ้าสาวของเฟรเดอริกกันทั้งนั้น แต่นี่อะไร แกอยากวิ่งหนี!?" ไพลินเอ่ยออกมาอย่าง

ยใจลึกๆ ก่อนจะเอ่ยถามมารดาในขณะที่จ้องมองใบหน้าขอ

สาวด้วยความสงสัย ลูกสาวของตนจะเ

หญิง แม่เคยรักเคยห่วงใยลิเวียร์เ

นไปและเหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่ในใจเงียบๆ เธอเห็นแบบนี้เธอก็พอจะรู้คำตอบแล้วแหละ เ

่านก็เอ่

แหละ อยู่ที่แกจะเลือกทำตามที่ฉันสั่งหรือทำตามความฝันบ้าๆ ปัญญาอ่อนของแกก็เลือกเอา" ไพลินเ

ตั้งแต่อายุน้อย ลิเวียร์เป็นผู้หญิงและเป็นสิ่งที่ตระกูลไม่ต้องการตั้งแต่แรก แต่ถ้าว่าก็ทำอะไรไม่ได้เพราะลิเวียร์เป็นลูกสาวในสายเลือด ลูกสาวของเธอใช้ชีวิตคนเดียวที่ต่างประเทศตั้งแต่อายุ 15 มีแค่พี่เลี้ยง 1 คน ห่างจากครอบครัวและพวกพี่ชายไปนานหลายสิบปี สุดท้ายก็กลับมาได้ไม่นาน สามีข

พาะพ่อแม่สามีของเธอที่เปลี่ยนไปกับเธออย่างชัดเจน จากพี่เอาอกเอาใจต่างๆ กลับรู้สึกไม่ชอบใจที่เธอให้กำเนิดลูกสาว แต่จะให้เธอทำยังไงได้ล่ะ เธอต้องเลือกสิ่งที่ดีที่สุดอยู่แล้ว ตัวเองก็ต้องทำเป็น

อยากได้คำพูดปลอบใจเหมือนพี่ชายที่ได้รับ ไม่ใช่เพียงแค่คำสั่งให้ทำนั่นทำนี่ตามที่ต้องการ เธอเองก็เป็นคนมีหัวใจเหมื

ธอไม่รู้ เธอได้ยินบิดาพูดคุยเรื่องแต่งงานมาเหมือนกัน ก็พอจะดูออกว่าทางนั้นก็ไม่ไ