ไปทำบุญ เธอเดินออก

รามาตั้งแต่วัยเด็ก ยังคงยืนรอเพื่

ม่ใช่แค่คนขับรถ แต่เป็นเสมือนญาติผ

ะคะ หนูเตรียมของทำบุญกับดอกไม้ธูปเทียนไว้ให้ล

ี่นอบน้อมอย่างที่เคยเป็นมาตลอด "ครับคุณนารา

ำตาที่รื้นขึ้นมา "ทิ้งให้คนแก่อย่างลุงต้องเ

้าใจความรู้สึกของลุงอำนวยเป็นอย่างดี ว่าเขาเองก็ต้องเศ

พิธีทำบุญครบร้อยว

และคุณบงกช ก็พากั

ณบงกชยืนอยู่ต่อหน้ารูปลูกชาย ทั้งสองท่านยังดูสุขุมเหมือ

์แห่งความรักของคนทั้งคู่ลงตรงหน้าที่เก

่านยอดไม้ เสียงสวดมนต์จากโบสถ์ดังก้องอยู่ไกล

ำติดสั่นเล็กน้อย “พ่อยังนึกภาพไม่ได้เลยว่าว

าท่าน น้ำตาไหลเงียบ

ม แต่เสียงแหบพร่าจนฟังแทบไม่ออก “ทุก

แน่น “แต่ลูกยังมีชีวิตอยู่ และลูกคือควา

่ว “แต่บางครั้ง...ความคิดถึงมันก็แปรเปลี่ยนเป็น

ดหลายสิบปี คำปลอบโยนอบอุ่นแต่แผ่วเบาที่ได้รับจ

ั่งนิ่งเงียบอยู่ใต้ต้นโพธิ์ ความสูญเสียยังไม่จางหา

.

แดดส่องสลัวบนทางเดินศิลา เสียงนกร้องประสานกับเสียงลม เ

กได้ว่ามีสายตาของใค

าเหมือนสายลมที่พัดผ่านร่างกายเธอไป แต่กลับคล้า

นขวับก

รั้ววัดนั้น ไ

ันขวา แต่ทุกอย่างเงียบสงบ เ

จน เธอไม่แน่ใจว่าความรู้สึกนั้นคืออะไ

ุด...เธอรู้ว่าเ

ะมัน...ทำให้เธอรู้สึกว่าตั

อำนวยก็เดินเข้ามาเอ่ยถามด้วยความเป

เบา "ไม่มีอะไรค่ะลุงนวย เรากลั

ๆ ออกไปพ้นจากซุ

เสื้อเชิ้ตสีเทาที่พวกเขาไม่เคยรู้จัก ไ

กรูปหน้าหน้าเ

งเคลือบคลุม ไม่ใ

มรู้สึกที่เขาเก็บไว้เงียบงันด

...

วทาบเงาร่างอันบอบบางของหญิงสาว อรดายืนพิงโต๊ะ

องนารามีปัญหา บริษัทของพวกคุณก็จะยื่นมือเข้ามา ณ เวลานั้น เธอจะต้อง

ยตอบกลับมา “ผมรู้แล้ว คุณอรดา แต่ตอนน

อรดาเงียบไปชั่วครู่ก่อนเอ่ยด้วยน้ำเสียงตึงเครียด “นี่เป็นครั้

ูดชัดถ้อยชัดคำ “อย่าให้ความใจร้อนทำให้เราพ

ฝีปากแน่น ไม

ะว่าไม่มีใครเห็นสังเกตเ

ยร้อยวันของกานต์ นาราออกไปทำบุญให้เขา เธอจะไม่เข้าบร

กเสียสายลับทางธุรก

ะไปขอคำสั่งจากนายท่าน” ศักดิ์ดาทิ้งท้า

ตัวอรดา เธอหยิบโทรศัพท์ออกจากหู วางล

ขุ่นมัว ความคั่งแค้น และร่