สงแดดอ่อนแรกลอดผ่านผ้าม่านในห้องทำงาน เธอนั่งอยู่หลังโต๊ะไ

คย ก่อนพี่ศิตาจะก้าวเข้ามาอย่างสุภาพ

าให้ฉันตรวจสอบ มี

้ช่วยที่เธอไว้วางใจ “มีอะไ

นจะพยักหน้าเบา ๆ “อาจจะ..

ียดในตอนนั้น นาราเพียงพยักหน้าช้า ๆ ราว

าวอยู่ในห้อง เหมือนกับบาง

.

องพื้นที่แสดงเครื่องประดับอยู่ในห้องจัดนิทรรศการ แสงไฟสล

บหน้าเร็วเลยนะคะ” เสียงของน

งครึ่งที่คิดไว้เลยครับ แต่โชคดีที่คุณนาราช

กล่าวพลางมองไปยังแบบจำลอง “ฉันชอบที่มันไม่ใช่แค่การ

ดับอีกครับ” เขาตอบเสียงเบา “ผมแค่อยากให้พื้นที่น

ละลึกกว่าเดิม “คุณดูเข้าใจความ

“บางที...ก็อาจเพราะผมเค

่างในแววตาเขาทำให้นารารู้สึกไ

งกำลังคลี่คลายไปด้วยบรรยาก

ังขึ้น ตามด้วยเสียงใสคุ้

ระมูลจริงเหรอ? ฉันนึกว่าหลงเ

ข้ามาด้วยรอยยิ้มสดใส ใบหน้าสดชื่นแบ

มกอดเพื่อนสนิทแน่น ๆ “ดีใจที่เ

ฉากน้ำตาไหลพรากมาก็รีบบึ่งมา

มีวันลืมดาราเบอร์

ี่ยืนอยู่ข้างฉากโชว์แบบจำลอง

ุ่มหล่อค

้านศิลป์ของงานประมูลครั้ง

อทักทายเล็กน้อย “ยินดีที

รางวัลตุ๊กตาทองขึ้นมาไม่รู้ตัว!” พราวฟ้ารีบเอ่ยห้าม เพราะคีรณัฐที่รูปร

ระตูด้วยไหมครับ เพราะกลัวนางฟ้าจะบินห

ยนะคะ ปากหวานแบบนี้ ไม่กลัว

ผมยินดีให้ตามมาด้วยได้เ

งยิ้ม “สองคนนี้ เหมือ

ิงจังเล็กน้อย “ฟ้า...ที่ฉันนัดแก

ขอแค่ไม่ให้เล่นบทตบตีฉั

หลักในวันงาน เป็นตัวแทนความงามของผู้หญิงยุคใหม่ท

ู่หนึ่ง ดวงตาเธอ

ธอยิ้ม และจับมือนาราเบา ๆ “ฉันจ

.

ยบงันท่ามก

ข้าสู่ห้องควบคุมไฟชั้นดาดฟ้า ที่อรดาม

งปลายสายที่คุ้นเคยจะดังขึ้น เสียงของศักดา ชา

ไว้ก่อน” เขาเอ่ยด้วยเส

บทันควัน “ไม่ค่ะ ฉันรอไม่ได้แล้ว แผนก่อนก็พังเพรา

ม่นานเธอจะรู้ว่าข้อมูลรั่วจากใคร” เสียงศักด

ังไง? นั่งมองเธอแ

ดปลายนิ้วแน่นกับฝ่ามือ เล็บ

่ ก่อนจะตอบกลับอย่า

นายท่าน ถ้าเขายังต้อ

ูกตัดไปอย่า

งียบที่เธอเกลียดที่สุด เส

..ฉันรอไม่ไ

นิ่งอยู่ครู่หนึ่งในห้องทำงานสีเทานว

ะเป๋า เครื่องที่ไม่เคยผ่านการใช้งานในระบบบริษัท ไม่มี

าไป...เป็นเบอร์ที่ไม

้งเดียว ก่อนจะมีเสียงท

ทักทายใด ๆ ไม

่งออกมาอย่างราบเรียบ แต่เ

ื่องเพชรไปให้คืนนี้...คุณ

ียบ ไม่มีค

ับเต็มไปด้วยการตกลงอย

้วหันไปมองกระดาษภาพร่างของชุดเครื

กับชิ้นหลักที่จ

ต้ประกายแวววาวที่ดูเหมื

ึ้นจะไม่มีค่ามากไ

ิปล็อกอย่างประณีต หยิบ

ดินออกจากห้อ

.

ีซองจดหมายสีครีมวางอยู่อย่างเรียบ

นมาเปิดอย่า

เดียว ตัวอักษรเรียบง่าย

งทำลายคุณอยู่เงียบ ๆ ...

ดาษสั่นเบา ๆ ดวงตาเธอทอปร

ราวระเบียง มองท้องฟ้าสีเทาหม่น ลมเย็นพ

ปตามที่คุยกัน” เขาพู

พาะกับอรดา... คิดว่าเธอเริ่มเชื่อ

ก่อนจะมีเสียงตอบรับเบา ๆ

กลง ฉันจะอยู่ข้างเธอเหมือน