างอย่างในใจของเธอ เธอรู้สึกมั่นใจมากขึ้น แม้จะยังไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อ

ุ่งนา ขณะที่แสงแดดอ่อน ๆ ส่องผ่านหน้าต่างไม้เข้ามาในห้อง เธอรู้ส

มเช้า สายตาคมสวยของเธอมองไปยังท้องทุ่งนาที่ทอดยาวไปไกลสุดสายตา แสงอาทิตย์สาดส่องท้องนาให้

ข้ามาหาเธอพร้อมกับรอยยิ้มอ่อนโยน “แม่หญิงนลิน

าที่ทำได้ รบกวนแม่แย้มช่วยสอนฉันด้วยได้ไหมคะ” นลินญาตอบด้วยน

นแม่หญิงเดิมตามข้

ง มีเตาถ่านตั้งอยู่ตรงกลางที่เอาไว้ใช้สำหรับหุงหาอาหาร มีหม้อดินและกระทะท

งกับข้าวเหนียวปิ้ง แม่หญ

้มให้กับคนถามอย่างอายๆ “เปล่าค่ะ ฉันเค

ิ้มให้หญิงสาวด้วยความเอ็นดู ท่าทางเมืองที่

่านเอง การทำอาหารไม่ได้ยากเกินไปหรอก เพี

้นตอนการเตรียมอาหารจากแม่แย้มที่คอยบอกเธอและทำให้เธอดู นลินญาได้ลองฝานผัก หั่นสมุนไพร และตำเครื่องแกงด

งสาวคราวลูก นลินญาเป็นคนสวยหน้าตางดงาม รอยยิ้มสวยเป็นมิตรกับทุกคน แม้ว่าคำพูดคำจาของแม่หญิงจะดูแปลกกว่าผู้คนชาวบ้า

ทำอาหารในยุคนี้ อาหารไม่ใช่เพียงแค่การเติมเต็มความหิวเท่านั้น แต่อาหารกล

งสง่างามของท่านขุนศรีอิศราที่มาขอพบเธอ เเละขออนุญาตนายบ้านชวน

อิศรา ผู้ซึ่งเสนอให้พาเธอเดินชมวิถีชีวิตของชาวสุโขทัย ท่านขุนศรีอิศ

ับว่าเป็นอู่ข้าวอู่น้ำที่สำคัญที่สุดแห่งหนึ่ง” ท่านขุนศรีอิศรากล่าวให้นลินญา

างเรียบง่าย แต่ทุกคนต่างก็ทำ

รีอิศราเขาไม่ได้เป็นเพียงแค่ขุนนางที่มีอำนาจ แต่ยังมีความเข้าใจในวิถีชีวิตของชาวบ้า

ากเลยนะคะ” นลินญาเอ่ยขึ้นด้วยความชื่นชม ตาคมสวยมองเสี้ยว

เดินเคียงข้างเล็กน้อย ก่อนที่ดวงตาค

ใจผู้คนที่เราเป็นผู้ดูแล ข้าก็เลยมักจะมาเยี่ยมเยียนหมู่บ้านเหล่านี

าและความจริงใจในคำพูดของท่านขุนศรีอิศรา เขาไม่ใช่เพียงผู้ปกครองที่มี

สำหรับเธอ ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับท่านขุนศรีอิศราก็ค่อย ๆ ลึกซึ้งขึ้น เธอไม่เพียงแต่รู้สึกปลอดภัยที่มีเขาอยู่เคียงข้าง ใจเธอเ