ของหลิวเจียหรูก็ปะทะเข้ากับกอไผ่จำนวนมาก

่อไม้

ามใช้มือคุ้ยดินใกล้ ๆ โคนต้นไผ่ และแล้วนางก็พบ

ต่หน่อไม้สด ๆ เหล่านี้ก็ช่วยให

แม้ว่ามันจะชื้นเพราะฝน แต่หลังจากพยายามจุดไ

ยู่ในดวงตาของเจียหรู ทำให้หัวใจที่สิ้นหวังเมื่อครู่รู้สึ

งลำบากนั้นมาย่างกับไฟ แม้กลิ่นของมันจะจืดชืดไปบ้าง

และเคี้ยวอย่างระมัดระวัง ในใจพลางคิดถึงเรื่องราวอันเลวร้ายที

ง

ม่ต้องร้

ก่อนจะรีบลุกขึ้นเดินเข้าไปในกระท่อมเพื่อให้ลูกน้อยกินนมจากต

ตายกันแ

สียงฝนที่ยังคงดังเป็นฉากหลัง แต่ตอนนี้เจียหรูกล

เปลวไฟสีส้มแดงไหวระริกตามแรงลมที

จียหรูกลับยังคงเปียกชื้น ความหนาวเย็นกัดกินร่างของนางจนริมฝีปาก

ต้องอบอุ

ในที่สุดนางก็พบเศษผ้าเก่าหลายผืน กองรวมกันอยู่ที่มุมหนึ่งของกระท่อม บางผืนขาดวิ่น

จะนำไปตากใกล้กองไฟเล็กน้อยเพื่อให้ความชื้นลดลง จาก

ยจะต้อง

ก ๆ ของเจียเหม่ย เมื่อแน่ใจว่าลูกน้อยได้รับคว

็นที่รองนอนให้ลูก ส่วนตัวเองนางเพียงแค่กอดแขน

น้อยแต่นางไม่ยอมหลับ นางต้องระวังตัว นี่คือป่าที่ไม่รู้ว่ามีอันตรายอะ

ยใจของเจียเหม่ยเป็นจังหวะสม่ำเสมอ ขณะที่มารดาผู้เสียสละยังคงนั่

ับมาสดใสอีกครั้ง แต่นั่นไม่ได้ทำให้ห

็ตัดสินใจว่าต้องกลับเข้าเมืองเพื่อสืบข่าว นางกังวลเรื่องขอทานที่นางเผ

กลับไม่มีข่าวขอทานตายเลยแม้แต่น้อย ไม่มีใครพูดถึง ไม่มี

นางจะรู้สึกผิด แต่หากไม่มีใครสนใจ

ริ่มคิดถึงสิ่งต่อไปที่ควรทำ สุดท้ายใจของน

ดียวของหลิวเจียหรู เป็นสถานที่ที่มีหลังคาคุ้มฝน มีข้าวให้กิน มีเต

ข้าจะยอมละทิ้งศักด

ียเหม่ยเดินไปยังจวนสกุลจ้าว แต่ทันทีที่นาง

ดับประดาด้วยโคมไฟแดงสด ขบวนแห่เจ้าสาวกำลังเดินเข้าม

รีอื่นเข้าจวนอย่างนั้นหรื