านต์

ทานค่ะ" ปิยาภรณ์เดินเข้ามาในครัวด้วยรอยยิ้

ว่างเปล่า เธอเข้ามาในบ้านของเราอย่า

าภรณ์" ฉันตอบกลับด้วยน้ำเสียงท

ปิยาภรณ์ทำท่าตกใจ "พี่ธีทัตไม่

ือไม่ชอบ" ฉันตอบกลับอย่างไม่

วหันไปเรียกธีทัตที่กำลังนั

แกล้งปิยาค่ะ" ปิยาภรณ์ฟ้

่าทางอันหงุดหงิด "ชนากานต์

ยค่ะ" ฉันตอบ "แค่บ

ี้กับปิยาภรณ์นะ" ธีทัตตำหนิฉัน

ยนกับเมียน้อยของเธอตรงไหนเลย

" ธีทัตโกรธจัด "เธอไม่ควรจ

พี่ธีทัตคะ ปิยาแค่จะทำอา

ะ" ฉันถามกลับด้วยน้ำเสียงที่เย้ยหยัน "เท่าที่ฉันจำได้

์แกล้งปิยาอีกแล้วนะคะ" ป

่ผิดหวัง "ชนากานต์! เธอควรจ

บอย่างเย็นชา "ฉันรู้ว

ล่อยให้ธีทัตกับปิยาภร

งมีความสุข ฉันรู้ว่าเธอพยายามจะยั

พยายามสงบสติอารมณ์ ฉันรู้ว่า

จากครัวพร้อมกับจานข้าวที่

ปิยาภรณ์พูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนหวาน แต

ะ" ฉันตอบกลั

งคะ" ปิยาภรณ์พูด "พี่ธีทัตบอ

ี่ว่างเปล่า ฉันรู้ว่าเธอพยายามจะย

ึ้นเดินไปที่โต๊ะอาหาร ฉันนั่

ึงพอใจ แล้วตักอาหา

ะ" ปิยาภรณ์พูด "ปิยาตั้ง

ลย" ธีทัตพูดพร้อมกับลู

ปวดร้าว มันเหมือนตอกย้ำว่าฉันไ

น "ปิยาอยากจะบอกความลับเกี่ยวก

รณ์ด้วยความสงสั

" ปิยาภรณ์พูดพร้อมกับยิ้มอย่างมีเลศนัย "พี่ธี

ฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่า ฉันไม่เคยรู้เลย

้เลยนะคะว่าพี่ธีทัตเคยบอกปิยาว่าพี่ชนากานต์

อีกครั้ง ฉันรู้ว่าธีทัตเคยพูดแบบนั้น แต

งจำได้เลยนะคะว่าพี่ธีทัตเคยบอกว่าพี่ชน

ึกที่ปวดร้าว ฉันรู้ว่าฉันควรจะ

"พี่ธีทัตยังบอกอีกนะคะว่าพี่ช

ภรณ์ด้วยแววตาที่ว่างเ

ต์คงไม่รู้สินะคะว่าพี่ธีทัตแอบโอนเง

ฉันไม่เคยรู้เลยว่าธีทัตแอบโอนเงินเข

"พี่ชนากานต์คงไม่รู้สินะคะว่าพี

กที่ปวดร้าว ฉันไม่เคยรู้เลยว่าธ

"พี่ชนากานต์คงไม่รู้สินะคะว่า

สึกที่ปวดร้าว ฉันไม่เคยรู้เลย

ต์คงไม่รู้สินะคะว่าพี่ธีทัตเคยบอกปิยาว่าจ

ัวใจฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่า ฉันไม่เ

ึกที่ปวดร้าว ฉันรู้ว่าฉันควรจะ

ียงที่เย็นชา "ไม่ว่าเธอจะพยายามแค่ไหน

่าปิยาจะเป็นอะไร ปิยาก็ได้ทุกอย่างที่พี่ชนาก