านต์

าปิยาภรณ์ด้วยความโกรธที่แทบจะระเบิดออกมา

ู้หรือไม่รู้ก็ไม่สำคัญหรอกค่ะ เพราะยังไงพ

นฟางเส้นสุดท้า

พี

ณ์อย่างแรง จนเธอเซถลาล้มลงกับพื้

ตบปิยาค่ะพี่ธีทัต!" ปิยา

วิ่งเข้ามาหาปิยาภรณ์ทันที เขาประคองเธอข

ำอะไรลงไป!" ธีท

อบกลับอย่างเย็นชา "แค่สั่งสอ

ะขอโทษปิยาภรณ์เดี๋

ับอย่างไม่เกรงใจ "เธอควรจะขอโทษฉันด้ว

กครั้ง "ชนากานต์! เธอจะบ้าหรือไง! ปิยาภรณ์เป็นคน

ำเล่า ฉันจำได้ว่าครั้งหนึ่งเขาเคยปกป้องฉันจาก

น้ำเสียงที่เย็นชา "แต่เธอต้องสั

งนั้นคะ" ปิยาภรณ์โวยวาย

ิทธิ์มาต่อรองกับฉันน

ปล่า "ถ้าเธอไม่ยอม ฉันจะแฉเรื่อง

ถ้าเรื่องนี้แพร่งพรายออกไป

มจำนน "ฉันสัญญาว่าปิยาภ

กไปจากห้องรับแขก ปล่อยให้ธีทัต

ตอย่างเงียบๆ ฉันรู้ว่าเขาจะเ

เปิดแอปพลิเคชันธนาคาร ฉันเห็นรายกา

ารโอนเงินทั้งหมด ฉันรู้ว่าปิยาภ

บๆ ความรู้สึกสะใจเล็กๆ ผุดขึ้นมาในใจ แต

ัตกำลังปลอบปิยาภร

ีทัตพูดด้วยน้ำเสียงที่อ

ยงที่อ้อนวอน "ปิยาอยากให้พี่ธีทัตท

คิดแบบนั้นนะ" ธีทัตพูด

"ปิยาอยากให้พี่ธีทัตพาปิยา

ตตอบ "ฉันจะพาเธอไปฉล

ปวดร้าว มันเหมือนตอกย้ำว่าฉันไ

้องนอน เขาเห็นฉันก

พูด "ปิยาภรณ์บอก

วตาที่ว่างเปล่า "แล้ว

ึกบ้างนะ!" ธีทัตโกรธจั

นไม่ได้ทำอะไรเธอเลยค่ะ

ญ "ชนากานต์ ฉันคิดว่าเ

ติดอยู่บนผนัง วงกลมสีแดงสดล้อมรอบตัวเลข "6" มันคือจำนวนวันที่เห