านต์

เมื่อเขากลับมาถึงบ้าน เขาชี้ไปที่ปฏิทินบนผนัง วงกลมสีแ

ะเป๋าเดินทางอย่างใจเย็น "

เธอจะเดินทางไปไหน ในเมื่อฉันใ

ะ" ฉันตอบกลับอย่างเย็นชา "แ

ไรออกมา!" ธีทัตโกรธ

าเห็นชื่อปิยาภรณ์ก็รีบรับสายทัน

ันบริจาคเสื้อผ้าและเครื่องประดับที่ธีทัตเคยซื้อให้ฉันไ

ื้อผ้าไม่กี่ชุดและ

ดินทางใบใหญ่ เธอเดินอาดๆ เข้ามาในห้องนอน

ด้วยน้ำเสียงที่อ่อนหวาน "ปิ

้วยค่ะ ฉันคิดว่าห้องนอนเล็ก

ะ" ปิยาภรณ์ทำท่าตกใจ "พี่ธีทั

ความรู้สึกที่ว่างเปล่า

้องนอน เขาเห็นฉันก

อ!" ธีทัตถามด้วยความประหลาดใ

ไม่จำเป็นออกไปค่ะ"

องเครื่องประดับที่เขาเคยให้ฉันวางอยู

ันตอบ "ของพวกนี้ไม่มีความหม

" ธีทัตโกรธจัด "เธอรู้ไหมว

ันตอบ "ฉันไม่ต้องการเ

อย่างนั้นเหรอ!" ธีทัตขู่ฉัน "เธอจะไม่

"ฉันไม่ต้องการเงิ

ขึ้นมา "นี่รถยนต์ของ

สึกที่ว่างเปล่า รถยนต์ที่เขาเค

ต์คันใหม่บ้างค่ะ" ปิยาภรณ์เดิน

งที่อ่อนโยน "ได้สิปิยาภรณ์ เดี๋ย

ัตซื้อรถยนต์คันใหม่ให้ปิยาภรณ์ทันที แต่กั

องฉันด้วยแววตาที่เย้ยหยัน "พี่ชนากา

ี่ว่างเปล่า ฉันรู้ว่าเธอพยายามจะย

็นชา "งั้นฉันก

์ตกใจ "พี่ชนากานต์จ

ตอบ "ฉันไม่ต

วตาที่ประหลาดใจ "ชนากา

" ฉันตอบกลับอย่างเย็นชา "เพี

ของเขาในเอกสารการหย่าร้างที่เขาเตรียมไว้ แต่ฉันไม่สนใจ ฉ

ลอย่างเงียบๆ ฉันรู้ส

พื่อนสนิทของฉันชื่อแพรว พยาบาลที่

พรว" ฉันตอบ "ฉันคิ

ูก! คุณชนากานต์

็กน้อย "ฉันไม

ะคะ เขาทราบเรื่

เขาไม่รู้เรื่

ึงแท้งลูกได้ล่ะคะ" แพ

กฉันล้มลงกับพื้นอย่างแรง ตอนนั้นฉันรู้ส

ตอบด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

ธีทัตทำแบบนั้นกับคุณช

่ะ" ฉันตอบ "ฉันคิดว่

มแข็งไว้นะคะ" แพรวปลอบใจฉ

งขมขื่น "ขอ

ๆ ฉันรู้สึกเจ็บปวดทั้งกายและใจ แต่ฉันก็

นธีทัตกับปิยาภรณ์กำลังนั่

วยน้ำเสียงที่อ้อนวอน "ปิยา

ข "จริงเหรอปิยาภรณ์! น

ธีทัตพาปิยาไปตรวจที่โรงพยา

" ธีทัตตอบ "ฉั

ว ธีทัตดีใจมากที่ปิยาภรณ์อาจจะท้อง แ

หม" ธีทัตหันมามองฉันด้วยแววตาที่โกรธ

ะว่าเธอท้อง" ฉันถามปิยา

ือด "พี่ชนากานต์พ

างไม่แยแส "เพราะเท่าที่ฉันจำได้ เ

ดิม "พี่ชนากานต์! พี่ชนาก

่ผิดหวัง "ชนากานต์! เธอควรจ

บอย่างเย็นชา "ฉันรู้ว

ากานต์ เธอเป็นผู้หญิงที่จืดชืด ไม่ม

หัวใจฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่ตอ

่อ่อนหวาน "ปิยาอยากให้พี่ธีทัตสัญญาว่า

บ "ฉันสัญญาว่าจะดูแลเธอ

ปวดร้าว มันเหมือนตอกย้ำว่าฉันไ

สียงที่เย็นชา "ฉันมีคำ