ัต

" ฉันถามกลับด้วยความหงุดหงิด น้

หม" ชนากานต์ถามด้ว

ความประหลาดใจ คำถามนี้

นชนากานต์" ฉันตอบ "

บฉันได้ลงคอ" ชนากานต์ถามก

วายทำไมชนากานต์! เธอควร

ขื่น "ฉันไม่รู้ว่าฉ

ุ่งนี้เป็นวันเกิดของฉัน ฉันอ

ฉันด้วยความสงสั

่องที่เราจะมีลูกด้วยกันกับปิยาภรณ์" ฉันตอบ

ซีดเผือด "ฉั

ฉันถามด้วยความโกรธ "เธอคว

งของเธอนะคะ" ชนากานต์ตอบกลับอย่

ควรจะวางตัวยังไงนะ!" ฉันตำหน

านฉลองของฉัน เธอไม่สามารถปฏิ

ุกคนว่าเธอไม่มีความสุข

้วยแววตาที่ว่างเปล่

ดีมากชนากานต์ เธอควรจ

จัดขึ้นอย่างหรูหรา ผู้คนมากมายมาร่ว

ะผมก็มีข่าวดีจะบอกทุกคนด้วยครับ!" ฉันประ

องลูกของเราครับ!" ฉั

วามยินดีกับฉันและปิยาภรณ์ ชนากานต์ยืนอยู่ต

ี่ชนากานต์ บ้างก็สงสาร บ้างก็สมเพช แต่ช

ะรักเธอไปตลอดชีวิต ฉันเคยคุกเข่าต่อหน้าเธอและขอเธอ

เธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า ฉันท

ฉัน เธอเคยเข้ารับการรักษา กินยาบำรุ

มองว่าเธอจืดชืด ไม่มีความทะเ

ทำผิดไปมากแค่ไหน แต่ทุ

คนหนึ่งดังขึ้น "คุณปิยาภรณ์น่ารักมา

ะคะที่ได้คุณปิยาภรณ์มาเป็นภร

บางคนก็วิพากษ์วิจารณ์ฉันลับหลัง แต่

์ด้วยรอยยิ้มที่สดใส "พี่ชนา

ภรณ์ด้วยแววตาที่ว่า

ต่อ "ปิยาอยากให้พี่ชนากานต์

ปิยาภรณ์ด้วยควา

์พูดพร้อมกับยิ้มอย่างมีเลศนัย "พี่ธีทัตบอกว่าพี่

้วยความโกรธที่แทบจะระเบิ

อยากให้พี่ชนากานต์ประกาศต่อหน้าทุกคน

ซีดเผือด "เธ

ากานต์ไม่ทำ ปิยาจะบอกทุกคนว่าพี่ชนากานต์

ววตาที่ว่างเปล่า เธอรู้ว่าปิ

อบกลับอย่างเย็นชา "ฉันไม่มี

ปทันที ปล่อยให้ปิยาภรณ์

ขึ้นมา แล้วส่งข้อควา

ให้เรีย

สึกที่หงุดหงิด ฉันไม่เข้าใจว่าทำ

กเวียนหัวอย่างรุนแรง และจู่ๆ ก็มี

ใช่ไหมครับ"

พยักหน้า

เลศนัย "เราได้รับคำส

ือด เธอรู้ว่าเธอต

นากานต์ถามด้วยน้ำ

ับ" ชายอีกคนตอบ "เธอสั่

์ทั้งสองคนก็จับเธอไว้ได้ พวกเขาลา

ีดร้องสุดเสียง แต่เสียงของเธอกลับถ