นางบำเร

มื่อไหร่จะหมดสักที” ฉลวยบ่นอุบ หาเงินตัวเป็นเกลีย

ก่อนจะยิ้มมุมปากหยันๆ “หล่อนต้องหาอีกนานเลยล่ะแม่สายหยุด หล่อนผิดนัดฉัน3ครั

าแค่3แสน ฉันแน่ใจว่าที่ฉันห

ได้ก็เอาไว้ก่อน ตอนนี้เพิ่งมานึกเสียใจ

งฉันอีกล่ะ แล้วที่หล่อนเลื่อนแล้วเลื่อนอ

ดนี้นี่คะ” ฉลวย

้ชัดๆ หล่อนไม่ได้

นางโยนเอกสารบาง

ฟันกรอด รู้สึกเจ็บใจแทบกระอักเป็นเลือดที่ตนเอ

ูด อนาคตริบหรี่เสียจนไม่รู้ว่าวันเป็นไทจะมาถึง

สนอ หากแม่

าย นางหรี่ตาลง มองประเมินค

ฉันสนใจทั้งนั้นแหละ” ฉล

ร” นางออกตัว คนวงในมักจะรู้ อาชีพทำเงินอีกอย่างของสา

้ปาก นางสูดลมหายใจแ

ง ‘สิง’ ส่งมาให้ฉันสิ ฉันจะจัดหาเสี่ยให้เอง รับรองเงิน

สายหยุดไพร่ไปนึกถึงเด็กก้นครัว หน้าตามอมแมมอย่างอลิชา...ซึ่ง

” เสียงของนางคงแฝงด้วย

ไม่ได้ดูถูกอลินดา แต่ประสบการณ์ที่ผ่านมานั้น... บอกนางอย่างนั้น เด็กสาวคนนั้นไม่น่าจะเหลือความภาคภูมิใ

า อลินดาเป็นอย่างที่สายหยุดพูดหรือเปล่า เพราะไม่ติดตามเป็

ับขัดสีฉวีวรรณเสียหน่อย

อลูกหลานถูกดูแคลนซึ่งๆ หน้า แต่ที่นั่งอยู่นี่ มีแต่มารร้

ฉันได้หมด ฉันจ

..ในหัวสมองคำนวณ

หล่อนจะมีเงินติดกระเป๋ากลับไปเสี

านนั้น ต้องเป็นเศรษฐีมีสตางค์ และอาจจะเผลอพูดจนเข้าหูสมภพ ถึงสามีจะรักใคร่ไยดีอลิ

สายหยุดคุยโอ่ ลูกค้าแต่ละคนของนางล้วนแล้วแต่เป็นคนมี

อย่างนั้

ยน่ะมีหน้าที่แค่พาเด็กนั่นมาส