ขาวนี่ยานอนหลับธรรมดา” ชายหนุ่มหยิบเม็ดยาในกล่องพับขนาดเล็กเขายัด

ระเป๋าสตางค์ หยิบเงินสดส่งให

าน มีคนร้ายแอบซ่อนตัว และปะปนอยู่ด้วย ดังนั้นไม่ว่าคน คนนั้นจะสนิทชิดเชื้อเพี

างสายหยุดติดต่อมา เธอมี ‘ของ’ อยู่ในมือแล้ว ที่เหลือก็แค่เวลาลงมือ การ

าที่...” เสียงกริ๊งกร๊างก่อนพระอาทิ

ปชะโงกหน้ามองด้านหลังบ้าน ไฟฟ

ป๋าสะพายไว้บนโต๊ะ หล่อนเดินไปริน

นยังไม่กลับใช่มั้ย

.. ทำไมบ้านเงียบจัง คุณพ่อไม่อยู่เหรอคะ?” หลังดื่มน้ำเย็นจนชื่

าไปสัมมนาต

่ะ

ม่ด้วยนะ มันมาเมื่

รียบร้อย นางจะได้ปลดหนี้

อมาแล้วเหรอคะแม่

างต้องรีบไปเปลี่ยนเสื้อ

ลินดาพึมพำ รอยยิ้มชั่วร้ายพอๆ กับความคิด เมื่อสิ่งที่กำลังจะ

ทางเข้าไปทำธุระในเมือง อลิชาเลยได้กลับบ้านไวขึ้น ห

อก

ะประตูห้

ียงฉลวยนั่นเอง อลิชาวางหนังสือไป

ญิงสาวเอ่ยถาม ยามวิกาลเช่นนี้

้แก...หิวหรือเปล่าล

วันพันปี คนที่มีศักดิ์เป็นป้าตนเองไม่เคยเมตตาขนาดน

ี้ ได้กินอะไรดีๆ กับเขาบ้างหรือเปล่า” สาวใหญ่ใจ

นออกมารับแก้มน

ะได้สบายใจ...”

นๆ ด้วยความรู้สึกอุ่นวาบในหัวใจ กับความเมตตาเ

ล้ว” ฉลวยยิ้มอ่อน รับแก้วเปล่าจากหลานสาว โ

แก่ใจแต้ม

าๆ รอยยิ้มอิ่มสุขนั่น ยังค้างอยู่บนมุมปาก โดย