“เป็นยังไงบ้างคะ เหนื่อยมั้ย”

น้ำเสียงหวานใสที่ดังมาก่อนที่เจ้าตัวจะหย่อนนั่งด้านข้างพร้อมกับยื่นขันน้ำเย็นที่ลอยดอกมะลิจนหอมฟุ้งมาให้ มาลิกรับขันน้ำยกขึ้นจิบก่อนจะยิ้มอย่างชื่นใจ เหนื่อยกายแค่ไหนได้มาเจอแบบนี้ก็หายเป็นปลิดทิ้ง

“ไม่เหนื่อยเลย แค่นี้เอง ยังมีแรงอีกเยอะ”

เขาตอบพลางอ้าแขนออกเป็นสัญญาณให้เธอลงมาซุกซบกับอกของเขา แม้จะยังไม่ได้รับอนุญาตให้ร่วมบ้าน แต่การที่พ่อตาแม่ยายให้เขามาอยู่ด้วยที่บ้านจนดึก ให้กินข้าวร่วมมื้อกับเนตรดาราทุกวันก็เพียงพอแล้ว และเขาจะต้องทำให้บททดสอบของพ่อผู้ใหญ่สำเร็จให้ได้ อีกแค่ไม่กี่เดือนเท่านั้น คงทันกับที่เจ้า ‘ลูกเสือ’ ตัวน้อยๆ นี้จะออกมา