จ้าหนี้อยู่จนได้ ตอนนี้มัดไหมยืนถือกระเป๋าอยู่กลางคฤหาสน์หลังใหญ่ ขณะที่รอคนของอัทธ์มาพาหล่อ

อิฉันรับใช

องเสาวรส จะมาอยู่ที่นี่กับเจ้านายของเขา” อัทธ์สั่งคนของตัวเองพร้อมกับบอกข้อม

เหลือบ่ากว่าแรงเกินไป ตอนเช้าก็ให้ตื่น

าดตามความรู้สึกของมัดไหม เพราะหล่อนก็ยืนอยู่ตรงนั้น หากเขาจะออกคำสั่งกับหล่อนโดยตรงก็ย่อมได้

ค่ะ” เสาวรสได้แ

็ดึกมากแล้วเธอ

ูมัดก่อน

นห่วงคนของเ

ักติดหลังอย่างมัดไหมและเสาวรสต่างก็ร้อนตั

่ะพี่รส มัดไปกั

นไปนอนซะ” อัทธ์พูดเหมือนออกคำสั่งกับเสาวรสอีกครั้ง ทำให

ลอสบตาสีอำพันของเขาอย่างไม่ตั้งใจ ประกายบางอ

ู่ที่นี่ในฐานะคนอาศัย เพราะฉะนั้นแม่พิศไม่ต้องให้อภิสิทธิ์

นั่นทำให้มัดไหมรู้ในทันทีว่าเหตุใดเขาจึงไล่เสาวรส

้าย

คุณอั

เหลือแม่พิศก็จัดการ

ิ้งให้หัวหน้าแม่บ้านกับเด็กสาวเผชิญหน้ากันตามลำพัง มัดไหมได้แต่

ไรก็บอกได้เลยนะคะ

คงอยากให้แม่มัดมาช่วยงานในครัวและดูแลโต๊ะอาหารอย่างที่บอกกับคุ

้น เมื่อแม่พิศไม่ได้ทำท่าทีวางอำนาจใส่และค่อน

กรงใจคนโน้นคนนี้พลอยเสียการปกครองหมดพอดี เราอาศัยท่านอ

้าใจ

็ตามป้ามา ห้องพ

บอกตัวเองว่าทุกอย่างเพิ่งจะเริ่มต้น ยังไม่รู้ว่าต้องเผชิญกับอะไรอีก แต่จะทำอย

ไร่ก็ต้องตื่นเช้าเป็นประจำ แม้จะเป็นลูกสาวเจ้าของไร่ แต่หล่อนก็ไม่เคยงอมืองอเท้

อธีระซึ่งเลิกคิ้วขึ้นเป็นเชิงสงสัย เมื่อเห็นว่ามีเด็กสาวหน้าต

ายคนรองสงสัยอะไร จึงหันไปบอกมัดไหม

ีซะสิ คุณธีเป็นน

มที่แม่พิศบอกกล่าว ซึ่งธีระก็ยกมือรับไห

หรอครั

นของคุณรสค่ะ คุณรสกับค

น่าเอ็นด

ราม “อย่ามาทำตาหวานใส่นะคะ เดี๋ยวรู้ถึงหูคุณอ

่ชมว่ามัดไหมน่าเอ็นดู ยังไม่ได

่ะ อิฉันต้อ

ี่ลงมาได้ยินแม่พิศพูดกับน้องชายของตนพอดี โดยที่ตาคู่คมมองดุ

คะ มองแม่มัดด้วย

้แม่พิศกล้าพูดตรงๆ เพราะรู้แน่ว

ม่มีอะไรหรอกครับพี่อัทธ์” ธีระหันไปอธิบายอย่างไม่ได้ซีเรียสอะไร กลับหัวเราะอย่

ไหน แต่มัดไหมก็อยู่ในฐานะ ‘คนใช้’ เท่านั้น คิด

หมอย่างจัง นอกจากผู้ชายคนนี้จะใจดำแล้ว เขายังดูถูกคนที่ต่ำต้อยกว่าอย