จะโกหกอย่างไรได้เล่า ในเมื่อความจริงเป็นเช่นนั้น ถ้าเขาถามว

ห็นนางเงียบงัน

ซือที่ดีนัก

้เท่านั้นล่ะที่พอ

ข้าไม่

ล้ว ในเมื่อเจ้าปรารถนา

นางยินยอมอย่างจริงแท้ ไม่ใช่แค่เขาหรอกที่ทนต่อกลิ่นเสน่หาของนางไ

าะต้องการจะยั่วยวนให้ตัวเองได้สมประสงค์ การใส่เสื้อผ้าน้อยชิ้นย่อมได้ผลดีกว่า ทว่านางหาได้คิด

้านเมื่อฝ่ามือหยาบกร้านลูบไล้ทรวงอก เม็ดบัวผงาดชูชันลวงให้ภมรอย่างซีฮัน

ชื่นชอบ ก่อนจะชัดแจ้งมากขึ้นไปอีกว่าชอบ

้ร่างกายจะร้อนรุ่

้นอยู่บนตัวนางออก พริบตาเดียว เรือนสล้างก็เผยสู่สายตา นางงดงามเช่นคราแร

พธิดาทั้งปวง” คำพูดนั้น

น มนุษย์ หรือปีศาจมานักต่อนัก นางย่อมรู้ดีว่ายังมีผู้ที่งดงามกว่าน

ไหวกว่าเดิมเป็นเท่าทวี นางครางกระเส่าออกมาอย่างมิอาจหักห้าม ทั้งยังบิดกายเร่าเมื่อความกร้านจากฝ่ามือลูบลากไปตามผิวกายต

ต้ซือ..

วซ่านนั้นบังคับให้นางปริป

สิ่งที่เขาเป็นคือบุรุษผู้หนึ่งที่พร่างพรายไปด้วยกิเลสราคะ

..ฮั

ตญาณลุกโชติดั่งเปลวเพลิง ซีฮันมิอาจข่มกลั้นความหลงใหลได้อีกต่อไป กระถด

ปมา นางหาได้ดิ้นรนหนี ตอบรับการรุกเร้านั้นเต็มตื

าย” ราวกับรู้ใ

้ยังยากสุดซึ้งในยามนี้ กระนั้นมู่ตานก็หาได้ผลักไส รับเอาทุกความรู้

นรุนแรงนั้น เสียงกรีดร้องอย่างสุขสมก็ดังขึ้นจนมือใหญ่ต้องเอื้อมม

ือสิ่งใดกัน? ไยถึ

ยน มู่ตานหายใจหอบน้อยๆ ทันทีที่ร่วง

มู่ตานก็ตระหนักได้ทันทีว่าแท้จริงแล้วนักบวชผู้บริสุทธิ์ก็คือบุรุษอยู่วันยังค่ำ แต่นั่นหาใช่สิ่งท

..นั

่อย แต่ข้าจะไม่ทำให้เจ

่ จวบจนซีฮันค่อยๆ โถมกายลงทาบทับ ดุนดันความแข็งขืนเข้ามาผนวกเป็นหนึ่งเดียวกับนางนั่นล่ะ ความรวดร้าวบางอย่าง

้า.

จนัก รู้แต่ว่าอย่าพูดเลยจะดีกว่า สิ่งที่

้ำอีกครั้งพลางจูบ

่นที่ซีฮันบอก พลันค่อยๆ กลายเป็นความหฤหรรษ์เมื่อเขาขยับตัวเชื่อง

วครั้งเล่านั้นทำให้มู่ตานมิอาจจะปฏิเสธได้ว่านางชื่นชอบสิ่งที่เกิดขึ้นอยู่นี้เพียงใด ยิ

ส่าของหนึ่งบุรุษหนึ่งสตรียังคงดังคลอเ