ามสงบสุข กลับมาที่นี่อีกครั้งเพราะท่านอาจารย์เรียกตัวหมายจะไหว้วาน ระยะหลังมาละแวกนี้มีปีศาจมาระรานชาวบ้านไม่น้อ

องที่เขาบอกว่าพวกปีศาจกำเริบเสิบสานนั้นหาใช่เรื่องผิดไปจากที่พูดเลย ปีศาจเหล่านั้นพอ

บปีศาจ...มื

่เป็นอดีตมือปราบปีศาจกินเสียได้ มิหนำซ้ำยังพาตัวเองมาอยู

ั่นก็ทำข่มความกลัวถามออกไป หมายว่าการได้ฟังเ

ศีรษ

รษะ

ข้าและตัวข้าด้วย คราแรกที่ข้าเจอนาง ข้ายังเด็กนัก ข้ามองนางเป็นอาจารย์คอยพร่ำสอนเรื่องต่างๆ ให้ แต่เมื่อเติบโตขึ้น กลับมองนางเฉกเช่นเดียวกับสตร

ความเจ็บปวดพร่างพร

ุใดท่านถึงส

ถูกถาม ซีฮันเตรี

ูดหายใจเข้าปอดลึก “หากไม่เป็นเพราะมีปีศาจชั่วล่อลวงให้นางเผลอลิ้มรสเนื้อซากศพม

ลังจากนั้

ล็กแดงทั้งชายหญิง ทั้งหมดเพื่อกิน”

มู่ตานก็โศ

ป้องมนุษย์ผู้อื่น ช่างเป็น

” แล้วนางก็ทำให้ซีฮันอ

อบข้าเร

่านต้องสูญเ

ข้ายังมิอาจลืม แต่ทำใจได้

ขึ้นลูบอกราวกับว่าโล

เองแท้ๆ ดูนางทำเข้าสิ ประ

กพรหมจรรย์นางด้วยเหตุผลหนึ่ง อีกเหตุผลคงเป็นที่เขารู้ว่านางถูกหลอกเรื่องกินเนื้อมนุษย์ที่บริสุทธิ์แล้วจะได้เป็นม

องของข้าอยู่หนึ่งอย่าง” เ

้วสูง “สิ่งใ

องของ

มากกว่าเดิมอีกครา

จ้าเป็นปีศาจชนิดใด”

แม่ม่าย

ยังไม่รู้ และที่ถามอย่างนี้เป็นเพราะซีฮันรู้ดีว่าการถือกำเนิดเป็นปีศาจมีอยู่สองประการ นั่นคือการ