ำเอาเพียงใจอ่อนอกอ่อนใจกับค

ำไ

ดแบบนี้

ำไมแกไม่ประจบเก่งๆ เขาจะได้รักแ

ังต่อ “เพียงไม่

ีการทำแล้วนะ แกต้องคิดเผื่ออนาคตด

้าสาทำน่

นทำ

กับคุณลุงอานนท์นักจะได้ไหม

ว่าย

รู้แก่ใจดีนะ

ใจที่เพียงใจมายุ่งเรื่องของตน เพียงใจเองก็ใช่ว่า

ลุงหรอกค่ะ ไม่อยากใ

” อรสาไม่ได้สนใจว่าอีกฝ่ายแสดงท่าทีห่ว

าโรง’บาลค่ะ เ

กถึงความคิดที่มีต่ออีกฝ่าย เพียงใจอดเ

งแกอีกย

ไปยุ่งกับสามี

วว่าต้องหาโอกาสไปเยี่ยมคนที่ป่วยอยู่บ้างเสียแล้ว เข้

ะคุณสำลี เดี๋ยวม้อยจะพ

่ยังเป็นคุณหนูตัวน้อย จนออกเรือนมีบุตรก็ตามมารับใช้ไม่ห่างหา

ดกับใครสักคน จะกินหรือก็น้อยลงทุกวัน เข้าๆออกๆโรงพยาบาลเป็นว่าเล่น นี่ก็เพิ่งกลับมาเมื่อคื

บถ้วยข้าวต้มในถาดบนโต๊ะที่จัดวางไว้ใกล้ๆ เพื่อนำมาป้อนผู้เป็นนาย ยังไม่ทันไ

ายหรือ ฉันมาเ

วยตรงหน้าลิ่วออก

ตียง เค้นออกมาอย่างเหนื่อยอ่อน ท

ลย แสดงว่าอาการไม

เสียงแหบแห้งถามเบาหวิวมา

งเหมือนๆกับคุณนั่นแหละ อ้อ...อาจจะมากกว่าด้วยนะ

ั้นใจเปล่งออกมานั้นแหบแห้งด้วย

ไม่ต้องไ

กระซิบบอกบางอย่างด้วยที่ทำเอาคนที่อ่อนแรงอยู่แล้ว

เอาไว้แล้วในวันและเวลานี้ ทันทีที่เขาดับเครื่องยนต์ที่เสียงกระหึ่มเล็กน้อย เพียงใจก็เปิดประตูก

อุ่น

้วถามกลับมา “ใช่ค่

้านคราวก่อน ขาย

.ยังไม

มต่อทันที

ล้าน

พยักหน้าให้ จึงหันไปตกลงกับเจ้าของที่ทันท

้อย คงแปลกใจที่ซื้อขายกันง่ายดายและว่อง

ม่มีปั

ิม “ที่จริงมาคนเดียวก็ได้นี่นะ” เขาว่าเ

นอความเห็นในเรื่องนี้เสียหน่อย ออกรถมาครู่เดียวก็มีเสียงดังที่เป็นโทรศัพท์ส่วนตัวของวิชญ์ เขารับสายตรงท

ังไงน

าดขนาดที่ทำให้คนอย่างวิชญ์โกรธได้ ก่อนจะเห็นว่าสายตาของเขาตวัดมองที่เธอชั่วขณะแล้วรถก็ทะยานพุ่งไปข้างหน้าด้วยความแรงของรถบวกกับอา