ที

มาร่วมงานยังคงดังก้องอยู่ในหูของหล่อนอย่างชัดเจน ไม่มีใครรู้เลยว่าเจ้า

ีใครด

็งอยู่บนเตียงเคียงข้างกับแซคคารีย์ เฝ้ารอคอยการลาจากของ

ิทลง ส่งสัญญาณบอกให้หล่อน

อ และร่างเล็กก็รีบขยับเหยียดสองขาออกไปข

บได้แล้ว

ชายที่นั่งนิ่งอยู่ห่างออกไปเพียงแค่คืบเดียว แต่สายตาคมเข้มวา

อไง จำที่แม่ฉัน

คะ

ากดวงตาสีสนิมส่งผ่านมา

อนอีกล่ะ ทั้งๆ ที่หล่อนก็ช่

แล้ว เธอยังโง่เหมือน

ี่จะโกรธขึ้นบ้างไม่ได้

ไม่โง่จริง ฉันคงไม่ยอมช่วย

วงบุญคุณฉ

ด เมื่อแขนเรียวเล็กตกอยู่ในอุ้งมือกระด้างของ

่ใช่ผู้หญิงที่เข

ตาไหลตกในซ้ำแล้วซ้ำเล่า และก็ต้อ

เถอะค่ะ ฉันจะ

ไหนไม่ได้

อ๊ะ

เขาอย่าง

คนสุดท้ายก็กลับไปแล้วด้วย ดังนั้นฉันก็คง

่อน กลับแสยะยิ้มเลือดเย็น และจ้อง

แต่ที่นี่มีคนรับใช้มากมาย และฉ

ซคหมาย

าฉันจะตามหาผู้หญิงที่ฉันรักพบ แล้วเมื่อนั้นแห

่อนอ่านนิยายมากไปหรือเปล่านะ ทำไมสิ่งที่ได้ยินจากปากของ

่สิ่งที่เราตก

ปเรียกร้องค่าเสียหายจ

้ยมคนนี้พูดจริงทำจริงเสมอ หล่อนมั่

ของคุณแซคนะคะ จะให้มาอย

ยงของฉันเอาไว้ ยังไ

งเขาอย่างขอความเห็นใจ “แล้วคุณแซค

บกวาดมองดวงหน้าอ่อนเยาว์ของหล่อน ไม่นานรอยยิ

ั่นเวลา

ยคั่น

ลง หวังว่าเธอคงจะเข้าใจในสิ่งที่ฉันพูดนะ อลินดา” ทุกพยางค์ที่ออ

ยอกน้อยใจแต่ก็ต้องพยายา

มารถกลั้นใจพูดจนจบประโยคได้ แต่แซคคารีย์เข้

ระหว่างเรา” น้ำเสียงของเขาเล

... ค่

ุ่มที่หล่อเหลาไม่เกรงอกเกรงใจมนุษย์ผู้หญ

ธอมโนไปว่าเราจะต้องนอนด้วยกัน เสียใจด้วยนะ เ

มมีดแหลม หล่อนช้อนตาขึ้นมองเขาอย่างลืมต

ูถูกกันแบบน

ือก ใช้ผู้ชายเปลืองยิ่งกว่าผ้าอนามัย หึ... แล้

กลิ้งหล่นลงมาตามแก้มนวล ห

ผู้หญิงสำส่อน

จากเตียง น้ำ

คะ และหวังว่าคุณแซคจ

ทำให้อดที่จะโต้ตอ

้ามาในห้องน้ำเมื่อไหร

ายน้ำตา ก่อนจะรีบวิ่งห

หญิงแ

ิดหน้าต่างให้กว้างออก สายลมเย็นฉ่ำพัดเข้ามาปะทะร่างหนุ่มเต็มแรง แต่ก็ไม่ได้ทำให

.. คุณห