ล้วเมื่อไหร่ก็แต่งงาน

ไม่รี

แม่ก็แก่ลงไปทุกวัน อีกหน่อย

ับ” กวิวัชร์หัวเราะในลำคอ “ผมออกไปก่อนนะครั

้แล

ด แม้ตัวเองจะถอยออกมาแต่ก็ยังไม่วางมือไปทั้งหมด คอยดูแลและนั่งในตำแหน่งที่ปรึกษา หลังจากกาแฟร้อนหมดแก้ว กวิวัชร์ก็ไปทำงานด้วยรถยนตร์สีไวน์แดงคันโปรด เป็นสิ่งเดียวที่บ่งบอกบุคลิกของเขาได้ชัดเจนที่สุด แม้ว่าพ่อยกบริษัทให้เขาบริหารต่อแต่ไม

ก็เท่ากับเขาไม่ได้เข้าบริษัทมาเกือบเดือน พนักงานหลายคนทำหน้าตาตื่นที่เห็นเขาเข้ามา ปกต

วยเหรอ” อวัชถามพลางกินแซ

เก้าอี้ว่างตรงข้ามกับผู้เป

ซนวิชแล้วก็พูดขึ้น “แค่ไม

หลังจากจบปริญญาโท เขาก็ไปทำงานในตำแหน่งอื่น ไม่ใช่ว่าจะ

้าปาก “มาแต่เช้ายังไม่ได้กินอะไรใช่ไ

รั

ไปอ่านเอกสารสรุปการประ

ไล่

ไปๆ รำคาญตา อาก็มีงาน

เค.

อาหารเช้าไว้เขาโดยไม่ต้องกำชับอะไรเป็นพิเศษ แต่ตอนนี้เขามีเลขาคนใหม่ที่ท่าทางเปรี้ยวเข็ดฟัน ถ้าไม่ใช่เพราะประวัติการเรีย

ทำงาน กวิวัชร์โคลงศีรษะแล้วผลักประตูเข้าห้องทำงานของตัวเอง สายตาของเขาปะทะ

พราว

ยตัวขึ้นทันที เธอจ้อง

จะหยุดงานไปนานและเลขาคนนี้เพิ่งมาใหม่

มต้อ

หญิงสาวตอบไปตามตรง เผลอยกมือขึ้นหมายจะด

ไหล่แล้วเดินไปนั่งที่เก้าอี้ หางตา

็ยัยมุกบอกว่าท่านประธ

้นอ