รียนกับเด็กผู้หญิง
้ะ...มาโรงเรียนแล้วร้องแงๆ กลับบ้านไม่อายเพื่อนเหรอไงเล่
ญ!!” ปากจิ้มลิ้มนั่นขยับพูด เขาหยุดร้องไห้แบบอัตโนมัติ แ
ละวาดแบบนี้ล่ะ บอกกันดีๆ ส
่!!” ริมฝีปากยื่นออกมาน
ารให้ และวันนี้เราต้องช่วย
ไม
แล้วครูจะไม่ทำโทษ กับ2.ครูจะลงโทษหนู ท
กชายกระตุกยิ้ม ทำท่าทางกวนโอ้ยแต่เด็ก จนมณีรินตัวกระตุกมือคันยิบๆ อยากจะ
แบบนี้ไม่ได้หรอกนะคะ... และทำไม? ค
ินยิ้มย่อง แหนะๆ ไอ้เด็กนี่ยังกวนโทสะเธอต่อ ปากจิ้มลิ้มนั้นยกยื่น มันน่าจับฟาดก้นและกระหน่ำฟัดเสียเหลือเกิน เด
เมื่ออยู่ในโรงเรียน...ครูใหญ่ที่สุด และหากเราทำ
้าใจดีในตัวเธอ...ถอยหลังกลับไปซุกอยู่มุมห้อง...ปล่อยให้แม่มดใจร้ายออกมาทำงานแทน เพื่อปราบอ
ำเป็นต้องทำนะจ้ะ” มณีรินเดินไปคว้าไม้บรรทัดที่วางอยู่ตรงโต๊ะทำงานตัวเอง เธอถือไว้ในมือและเดินย้อนกลับ
ะตีเค้
แน่ใจ เมื่อเงยหน้ามอง
ะตี...หากวิน
สร้งตีสีห
๊ดนะ ตัวไม่กลั
ยามแย้ง แม้
่โรงเรียน...ครูใหญ่สุด!! แด๊ดวินเซ้นต์
ด๊ดเค้าสิ!! แด๊
อป้อมๆ ยกขึ้นกอดอก ทำท่า
ัวเอง ที่เขาทำให้วินเซ้นต์เป็นแบบนี้...ไม่รู้จั
รองของเด็กชายต้องได้รับการอบรม เขาจะได้รู้วิธีกำหลาบบุต
!! เค้ายังไม่
ินจับสังเกตได้ เด็กคนนี้แค่อยากเรียก
หากเธอทำสำเร็จ จะได้เด็กชายที่น่
นใจวินเซ้นต์มากขึ้นได้ล่ะ จ
่อน
ชายบ่นเบาๆ ขยับเข้าใกล้มณีรินอีกนิด เขาบ่นๆ เมื่อการติดต่อบิดาเป็นเรื่องที่ไม่ได้ทำกันง่ายๆ เพราะแ