บหน้าลงจนปลายคางจรดหน้าอก ไม่อยากทำอย่างที่ครูคนสวยบอกส

ีรินไม่ตอบทันใด เธอย้อนถามเ

หน้ารับ แต่ก็ยังมีข้อแม้ สมเ

สัมพันธ์ที่ดีต่อกันไว้ มันก็เป็นประโยชน์กับตัวเราในอนาคต วินชอบรอยยิ้ม หร

ยดึงร่างเล็กๆ นั้นมากอดอีกครั้ง แถมกดปลายจมูกที่พวงแก้มยุ้ยๆ นั้นหนึ่งฟอดเป็นรางวั

2 **มหาอำ

ไม่ได้จริงๆ ว่ะ” เสียงตวาดก้อง ฝ่ามือหนาๆ กระแทกปังบนผิวโต๊ะดังปัง!! เมื่อลูกน้อง

กกรอกตามองบน!! เขาอยากกระแทกหน้าไอ้หมอนี่เต็มทน หนอยๆ ทำเป็นอ้างความจำเป็น ใครๆ ก็มีเรื่องเดือดร

ยบตอบกลับไป เขาผินตัวมองไปทางอื่น กลัวจะกลั้นอารมณ์ตัวเองไว้ไ

นโซ่มาตั้งแต่สมัยคุณท่าน...ผมอายุม

้วยรึ? อย่างนี้ฉันไม่ต้องวิ่งแล่ไปขอบคุณพวกม

ง เขาหมดความอดทนกับไ

รนโซ่ล้มคลืนลงมานี่

บริษัทดูแย่ลงมา ความศรัทธาเสื่อมถอย ถึงจะไม่สูญเสีย แต่มัน

มือเข้าช่วย ลาออกไปพร้อมมันเล

้ตัวใดใดอีก เมื่อมันไม่ได้ช่วยให้อะไรเปลี่ยนแปลง...มีแต่แย่ลง จะให้ไว้ใจค

น่ร้องเสียงหลง เขาผิดจริง แต่ความผิ

ดเสียง ไม่เอาลูกปืนยัดปากใ

ียใจที่ไล

สีแดงฉาน เขาเค้นเสียงออกมาจาก้นบึ้งของหัวใจ วันหนึ

ูบเลือดสูญเนื้อโรเรนโซ่มานานออกไปได้สำเร็จ” ชายหนุ่มยิ้มเย็นๆ เขาตอกหน้าชายสูงว

จลโร่ยืนกัดฟันกรอดๆ ป่านนี้ไอ้ห่าคริสเตียนมันคงหัวเราะเขาจนฟันโยก เมื่อสามารถเจาะคนของเขา

กเสียงก้อง เดินกลับไปกระแทกตัวนั่งหลังโต๊ะบัญชาการตัวใหญ่ เพื่อลงมือทำงานที่ค้างคาต่อ สา

้ด