ินไม่ยากเท่ากับตอนที่เธอจะหาเงินสามหมื่นมาให้พี่ชายนี่แหละ คงหนีไม่พ

าถึงป้ายรถเมล์ไม่เกินหกโมงสิบห้านะคะ

รถเมล์นะ” ชายหนุ่มลุกเดินจากม้านั่งทันทีที่พูดจบ

ี่โหน่ง

ึ้นรถประจำทางพร้อมกับสามี ลงรถพร้อมกัน แต่ไม่ได้เดินตามสองพี่น้องเข

ใบหน้าด้วยความดีใจ ไม่เสียแรงที่ทุ่มทุนแต

ลับห้องพักนะคะ เดี๋ยวนีน่า

ติให้เขา หลงลืมความถูกผิดที่ตัวเองได้ทำลงไป เป็นเพราะเขา

าฬิกาแล้ว ซึ่งเลยเวลาเข้าทำงานมาร่วมสองชั่วโมง ตลอดทางลลิลพยายามนึกหาข้ออ้างท

...คุณรัฐทิ้งระเบิด

แรกที่เขาต้องได้คือกาแฟและกาแฟที่ชงให้เขาทุกเช้าต้องเป็นฝีมือของลลิลเท่านั้น แม้ว

่ได้บอกพี่รัฐไว้ล่วงหน

ะ” สิทธิพลพูดได้เท่านี้ แม้ว่าจะสงสารหญิงตรงหน

พี่เ

ฐภาคย์และรับรองแขกเท่านั้น ส่วนของพนักงานจะอยู่อีกห้องหนึ่ง หญิงสาวใช้เวลาเพียงห้

หม่ด้วยสายตาที่แข็งกร้าว ดวงตาของเขานั้นมีแสงสีแดงเรืองรองดูน่ากลัว หญิงสาวค่อยๆ ก้าวเดินเข้าไป

่...เอ๊ย!!

ัดกาแฟที่อยู่บนโต๊ะลงไปกระแทกกับพื้นพรม น้ำสีดำของกาแฟไหลนองพื้นไปหมด ล

อาจารย์ต้องการพบผู้ปกครอง ลูกหว้าก็เลยต้องไปที่มหาวิทยา

ทั้งหมดร้อยเหตุผลที่เธอคิดไว้ เธอทรุดกายลงเก

ให้เธอลังเลที่จะเอ่ยปากเรื่องเงิ

อกลั้นใจพูดออกไป ปฏิกิริยาของรัฐภาคย์ยังคงเหมือน

็นต้องใช้เงิ

นเอกสาร เอนแผ่นหลังพิงพนักเก้าอี้ทรงสูง ปรา

่าไ

มื่นบ

เงินไป

็นต้องใช

อ?...ใช้เรื่องอ

เรียนภาษาอังกฤษไว้นะคะ ก็เลย

ามหมื่น ค่าเรียนฉันว่า

จะพาแม่ไปหาหมอค่ะ พักหลังนี้แม่ไม่ค่อยสบาย” ลลิลหาข้อแก้ต่าง

ขอเงินฉัน ต้องแลกกับอะไร?” เขา

่นๆ ดวงตาคลอไปด้วยหยาดน้ำตาแ

นสิ มาทำหน้าที่ของเธอ อ

ียว หญิงสาวทิ้งความกระดากอายไว้ด้านหลังเช่นทุกครั้ง วางเศษถ้วยกาแฟลงบนโต๊ะ ก้าวเข้ามาหาบุรุษที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ทำ