กล้าขัดใจเลยแม้แต่น้อยแค่มองตาก็กลัวกันหัวหดไปหมดแต่นี่ นายสุรัตอะไรนี่ดูท

งที่หมายผมจะให้ท่านอยู่ตา

ดูเหมือนเขาต้องยอม

ีกสิบห้านาทีเราจ

งมารดา ความรู้สึกบางอย่างที่ยากจะอธิบายไหลเวียนอยู่ภายใน เขาไม่ได้ร้องไห้ในวันที่แม่เสียราวกับรับรู้มาตลอดว่าจะมีวันนี้สักวัน มารดาของเขาร่างกายอ่อนแอมาแต่ไหนแต่ไรยิ่งเมื่อให้กำเนิดเขาแล้วก็ยิ่ง

ื่อขึ้นรถที่จอดรออยู่โดยมีสุรัตเป็นคนขับ ราฟาเอลบรรจงวางโกศเก็บอัฐิไว้ข้างตัวขณะที่

กคุณอย

ที่ได้ยิน เขาถอนหายใจหนักๆ และเอ่ยอย

เคยบอกแล

งสาวชิงพูดก่อนและหัวเราะ “ต

มบิน

ะคิกคัก “คาร่าเคยบอกคุณที่ญี่ปุ่

ยามตามเกาะติดเขาไม่ยอมปล่อยแต่เขาก็ยังไม่เ

้ผมไม่อยู

ร่ามาเมืองไทยบ่อยเดี

“อย่าทำตัวแบบนี้กับผม ถ้า

หัวเราะออกมา “แล้วคาร่าจะทำยังไง

ืองไทยบ่อยๆ ก็คง

วาน “คุณลืมค่ำคืนที่แสนหวา

นี้มาถ่ายแบบชุดว่ายน้ำในโรงแรมที่เขาพักอยู่ ก็แค่สนุกกันข้ามคืนไม่คิดว่าเจ้

ะให้คนของผมจัดการที่พักให้คุณก็แล้วกัน” ราฟาเอลเอ่ย

บกลับมานะคะ คาร่าเห

ต่อหรือไม่ เขาเก็บโทรศัพท์เข้าที่แล้วมองที่สุรัตซึ่งพยักหน้ารับคำสั่ง เ

บบนี้คงอยู่

วยตึกรามบ้านช่องและรถราแน่นขนัดกลายเป็นบ้านเรือนหลังเล็กๆ อยู่ห่างๆ กันจนไป

ัตเอ่ยแล้วลงไปเปิดประตูให้บ