พียงรอรับปริญญาเท่านั้น ส่วนนริศกับเจฟฟ์ที่ยังต้องเรียนอีก1 ปี เพราะเขาเรียนคณะสถาปัตยกรรม

มาที่โรงอาหาร

ว ส่วนเจฟฟ์นั้นเป็นหนุ่มลูกครึ่งแต่ภาษไทยชัดแจ๋ว ไปรยากับนริศมาจากโรงเรียนเดียวกัน และเป็นเพื่อนสนิทกันตั้งแต่มอต้น แต่ตอนเรียนคนละคณะไปรย

ีบวิ่งไปที่โต๊ะที่นั่งกินข้าวประจำ ไปรยาหัวเราะคิกคั

็วๆ หน่อยซิ นายท

ี่ แล้วนายนั้นแห

ูทางกันแน่” นริศพูดด้วยน้

์ได้ก็เลยเส้นผมที่ยาวจรดบ่า แล้วลุ

ปรยาถามอย่างเป็นห่วงก่อน

ธอเอ่ยเสียงหวานหวามทำเอ

งไปขอโทษ

รียกชื่อของน

หงิดก่อนทิ้งหนังสือสอ

ไหนซะอีก” ประโยคนั้นของเจฟฟ์ทำเอ

างอารมณ์ดีขึ้นมาบ้าง ชายตามองมาทางสา

้วยเหรอคะ”

เรา แล้วที่ยืนหน้ามุ้ยอยู่นั่นก็ต๊ะ นริศ” เจฟฟ์แนะนำให้เพื่อนๆ รู้จักก

ดี๋ยวเจฟฟ์ไปซื้อ

นหนุ่มแล้วหันมาถามหนุ่มผมยาวที

นกันเอง “ผมยังไม่หิวหรอก เมื่อกี้เพิ่งแยก

ชอบนั่งโต๊ะนี้เป็นประจำ นั่งมาตั้งแต่ปีหนึ่งแล้วยังไม่ยอมเปลี่ยนเลยค่ะ” เธอพูดแล้วหั

ณะอะไรครับ” นานหลายนาที

ว่าลองต้องเรี

ียนช้าไปหน่อย แต่แปลกที่ไม่เคยเห็นหน้าไป

เสียงกระแทกจานข้าวลงกับโต๊ะทำเอาหนุ

อก” ไปรยาเอ่ยแล้วรับแ

งประ

อย่างนี้ เป็นจังหวะเดียวกับที่เจฟฟ์เอาข้าวมันไก่ของไปรยาม

ตั้งแต่เมื่อไหร่วะ”

งของฉันบ้างดิ” เจฟฟ์ทำห

กนายแล้วฉั

ามอาทรให้กับเพื่อนสาวเสมอ แต่เขาก็หวัง

กไหล่ “แค่เมื่อวานมีเ

ตี้แบบนั้นหรอก” เจฟฟ์ถอนหายใจเบาๆ

่า แม่ท้องไม่มีพ่อ ก่อนหน้าที่แม่จะตั้งท้อง แม่ทำงานเป็นครูรับราชการมีความมั่นคงในชีวิตดีแต่เมื่อวันหนึ่งแม่เกิดตั้งท้องโดยไม่มีการแต่งงานและแม่ไม่เคยเอ่ยว่าใค

นเรียนหนังสือมาตลอด แต่กระนั้นเธอก็ทำงานพิเศาช่วยเหลือครอบครัวที่มีกันเพียงสองคนแม้ว่าแม่จะไม่ยอ

ุคลิกที่คนอื่นๆ เห็นทุกวันก็คือ เด็กสาวธรรมดาๆ ที่แต่งตัวเชยๆ ไม่เคยแต่งหน้าตาทาเครื่องสำอางเอาแต่ตั้งหน้าตั้งตาเรียนและหมกตัวอยู่ในห้องสมุด แต่เมื่อเธอได้กลายเป็นพริตต

ร์ยี่ห้อหนึ่งแล้วก็ถูกขี้เมาพยายามลวนลาม ความจริง เธอว่าเธอจัดการร

ราเคยเจอกันมา

ขาดูมาดเข้มเหมือนพวกเทพบุตรแวมไพร์หรือไม่ก็เจ้าชายจากยุโรปที่มีดวงตาเจ้าเ

ะเลิกงานนั้นน่ะ” เสียของเจฟฟ์ทำให้ไปรยาตื่นจ

าได้งานประจำเมื่อไหร่ฉันส

บมองด้วยความหงุดหงิด เขาอยากเรียนจบเร็วๆ มีงานทำและการเงินมั่นคงไม่ต้อง

อม เขาจะบ