Mamaya Writer

1. โลภะพิศวาส เสียงสะท้อนในความมืด คือ ปีศาจที่ซ่อนเร้น หากปรากฏขึ้น ไฟพิศวาสอาจแผดเผาเป็นเถ้าธุลี "ครั้งแรกของคุณไม่ใช่เหรอ" เขาเอ่ยขึ้นราวกับเป็นเรื่องปกติ "ถ้าไม่เตรียมให้พร้อมคุณจะเจ็บเอานะ" -------------------------------- 2. ตัณหะราตรี ปีศาจ คือ ความมืดในใจของมนุษย์ หากมีแล้วปีศาจจะปรากฏขึ้น ท่ามกลางไฟราคะแห่งนิรันดร์ "เธอยั่วฉันเองนะ ห้ามพูดว่าไม่ไหว เพราะฉันจะทำให้เธอพูดแค่ว่าเข้ามาลึก ๆ สิ"

เมื่อเธอตื่นขึ้นมาเเละพบว่าได้เสียความทรงจำทั้งหมดไป ขณะที่เขาเดินเข้ามาหาเเละบอกว่า "ผมคือสามีของคุณ" ...เธอเชื่อหมดใจ เเละมอบร่างกาย หัวใจให้ จนกระทั่งวันที่เขาพูดขึ้นว่า "ที่รัก...เราหย่ากันไหม?"

ความฝันของ ‘ฟางเหม่ยอี้’ คือการมีความรักสักครั้งหนึ่งในชีวิต และเมื่อวันที่ปรารถนามาถึง เจ้าชายปริศนาได้มอบดอกกุหลาบให้ 999 ดอก นั้นให้กับเธอ แต่ใครจะไปรู้ว่าคือเขากันละ ! ทว่าสำหรับ ‘เฟยหลง’ การที่ได้มองรอยยิ้มของสาวน้อยนั้นทำให้เขามีความสุขมากที่สุด แม้จะไม่ยอมรับว่าแอบชอบเธอก็ตาม แต่ทว่าลูกพี่ลูกน้องได้บอกกับเขาว่า “ถ้าอยากรู้ว่าหลงรักไหม ให้ลองกอดดูสิ !”

เมื่อสูญเสียคนรักก่อนวันแต่งงาน“เขา” จึงปักใจว่าไม่รักใครอีก ทว่าเเผนของย่าก็ทำให้ใจสั่นไหวอีกครั้ง เพราะต้องมาเจอกับ “เธอ” เข้ามาเพื่ออ่อย ...แล้ววันหนึ่ง หญิงสาวหน้าตาเหมือนคนรักที่จากไปปรากฏขึ้น เขาจะเริ่มต้นรักครั้งใหม่... หรือรักหญิงสาวที่หน้าตาเหมือนคนรักเก่า?!

เธอคิดว่าต้องตายแล้วกลับฟื้นจากความตายมาอยู่ในร่างของหญิงสาวปริศนาหน้าอกสะบึ้มใครจะไปรู้ว่า ...เรื่องวุ่นๆ จะเกิดขึ้นตามมา เมื่ออยู่ ๆ โดนวิญญาณเจ้าของร่างตามหลอกหลอน ! บอกว่า 'เอาร่างของฉันคืนมา !' นอกจากจะเจอคุณผีภรรยาแล้ว ยังต้องปวดหัวกับสามีของหล่อนที่แอบนอกใจอีก สวรรค์ช่างทรมานคนตายเสียจริง...?!

ว่าที่ลูกสะใภ้ไฟแรงสูงเธอต้องเข้ามาอยู่ร่วมบ้านกับว่าที่พ่อผัวหม้ายร้างเมียมานายอรมปี

ในวันเหงา ๆ เราควรทำอะไรดี ?

ไอ้แคล้วหนุ่มบ้านไร่ลูกชายกำนัน แอบชอบน้องบัวรินลูกสาวพ่อค้าร้านก๋วยเตี๋ยว แต่เธอไม่เคยชายตาแลเขาเลย ไอ้แคล้วจึงตัดสินใจจับน้องบัวรินทำเมีย....

ริต้า สาวสวยที่อาภัพ เมื่อเจอมรสุมชีวิตทั้งตกงาน บ้านแตก และถูกทิ้งเธอจึงไปกระโดดตึกตาย ทว่าโชคชะตากลับเล่นตลก เมื่อเธอไปเตะเข้ากับตะเกียงแก้วบนดาดฟ้า เทพบุตรสุดหื่นจึงปรากฏกาย

จื่อหยวน หมอหนุ่มอนาคตไกล อายุ25 ปี ผู้หลงใหลการวิ่งมาราธอนเป็นชีวิตจิตใจ แต่ทำไม๊ทำไมโชคชะตาเล่นตลกอะไรกับเขากันแน่ ถึงแพ้ใจให้กับบุรุษร่างทองผู้คลั่งรักจนสุดลิ่มทิ่มประตูซะขนาดนั้น เป่ยห่าวอี้ บุรุษร่างทองในยุคราชวงศ์โบราณ อายุ25 ปี พระพักตร์งดงามราวอิสตรี ใบหน้ารูปไข่ ปากกระจับสีแดงระเรื่อคิ้วโก่งดั่งคันศร ผิวขาวราวไข่ปอก เขาทั้งสุขุม นุ่ม ลึก อภิเษกสมรสได้มิเท่าไหร่ก็ต้องแปลกพระทัยกลับร่างเดิม แต่จิตวิญญาณใหม่ที่เล่นแร่แปรธาตุอลวนอลเวงครื้นเครงไปตามๆกัน ༶•┈┈┈┈┈┈୨♡୧┈┈┈┈┈•༶ เพราะความใจดีกระโดดลงไปช่วยแมวทั้งที่แต่ก็ดันจับพลัดจับผลูไปเป็นพระมเหสีในพระราชวังเข้าจนได้ โธ่ๆๆ วิ่งอยู่ดีๆแท้ๆเลยเรา จะให้ข้ากลับไปยังไงดีหล่ะ…เอ๊ะ!! หรือว่าอ้อนวอนสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ว่าแต่มันจะช่วยข้าได้หรือ? ช่วยข้าด้วย!! ใครก็ได้ช่วยข้าที… มือปลาหมึกคลั่งรักขนาดนี้ ใครมันจะทนไหวล่ะ แพ้ใจตัวเองซะเปล่าๆ

1. โลภะพิศวาส เสียงสะท้อนในความมืด คือ ปีศาจที่ซ่อนเร้น หากปรากฏขึ้น ไฟพิศวาสอาจแผดเผาเป็นเถ้าธุลี "ครั้งแรกของคุณไม่ใช่เหรอ" เขาเอ่ยขึ้นราวกับเป็นเรื่องปกติ "ถ้าไม่เตรียมให้พร้อมคุณจะเจ็บเอานะ" -------------------------------- 2. ตัณหะราตรี ปีศาจ คือ ความมืดในใจของมนุษย์ หากมีแล้วปีศาจจะปรากฏขึ้น ท่ามกลางไฟราคะแห่งนิรันดร์ "เธอยั่วฉันเองนะ ห้ามพูดว่าไม่ไหว เพราะฉันจะทำให้เธอพูดแค่ว่าเข้ามาลึก ๆ สิ"

เมื่อนักสืบที่คิดว่าสืบได้ทุกเรื่องจนไม่มีใครจับได้วันหนึ่งเขาพลาดท่าเสียเองต้องการมาเป็นเจ้าบ่าว

ไม่ชอบที่ ที่เพื่อนพี่ทำให้เลย…

เธออยากตะโกนใส่หน้าเขาว่าเธอ move on ได้แล้ว เชิญคิวถัดไปค่ะ แต่เขาไม่ให้โอกาสเธอตอกหน้าเขากลับได้เลย เพราะเธอไม่เคยอยู่ในสายตาของเขา

“คู่หมั้นเหรอคะ!” เธอตกใจแทบช็อกเลยทีเดียว เรื่องราวมันพลิกเหลือเกิน “เพราะอย่างนี้พี่ปราบถึงคิดจะทำอะไรหยกก็ทำ ใช่ไหม แสดงความเป็นเจ้าของ ไม่ได้ทำเพราะรักหรือชอบหยกเลย” คิดไกลไปนั่น ให้ตายสิ "อย่าเพิ่งงอนสิ ถ้างอนพี่จะกินหยกอีกรอบนะเอาไหม” “อย่ามาหาเรื่องหยก” ว่าแล้วเธอก็ขยับตัวแล้วนั่งหันหลังให้ เขาจึงลุกขึ้นแล้วโน้มเข้าไปสวมกอดเอาไว้หลวมๆ “จะรักหรือชอบ หยกก็เป็นเมียพี่แล้ว อยู่เป็นนายหญิงของที่นี่นะ ส่วนเรื่องแต่งงาน เอาไว้ให้หยกมั่นใจก่อนว่าหยก... รักพี่ แล้วเราค่อยแต่ง” “แล้วถ้าหยกไม่ได้รักพี่ปราบล่ะ” เธอถามเพื่อหยั่งเชิงเท่านั้น “ถ้าไม่รัก ไม่ชอบพี่ แล้วหยกจะยอมเหรอ ฮืม พี่รู้ว่าหยกคิดเหมือนพี่ เพียงแต่จะพูดคำนั้นออกมาเมื่อไหร่เท่านั้นเอง”