แต่งงานกับผมนะคลาร่า” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นพร้อมกับหยิบแหวนเพชรออกมาจากกระเป๋าเสื้อ นัยน์ตาคมจ้องมองหญิงสาวคนรักตรงหน้าอย่างรอคำตอบด้วยความตื่นเต้น เขานัดเธอขึ้นมาบนดาดฟ้าของบริษัทเพื่อขอแต่งงานในวันนี้ โดยแสร้งทำเป็นว่ามีเรื่องจะคุยด้วย ตอนนี้ใจเขาเต้นตึกตักมากอย่างบอกไม่ถูก เขาเฝ้ารอเวลานี้มานานแล้ว ถึงเวลาที่เขากับเธอจะได้สร้างชีวิตด้วยกันซะที “คลาร่าแต่งงานกับคุณไม่ได้จริงๆ ค่ะณอน” น้ำเสียงแผ่วเบาเอ่ยขึ้นอย่างช้าๆ เธอก้มหน้าลงไม่กล้าสบสายตาเขา เธอได้ปฏิเสธสิ่งที่ผู้หญิงทุกคนต้องการมากที่สุด “ทำไมล่ะครับ” เขาถามขึ้นด้วยความสงสัย ทำไมกัน??? เธอถึงได้ปฏิเสธเขาทั้งๆ ที่เราสองคนได้คุยตกลงกันเรื่องนี้ไว้แล้วว่า จะแต่งงานกันหลังจากเสร็จสิ้นโครงการ และตอนนี้เขาก็พร้อมหมดทุกอย่างแล้วเหลือเพียงแค่ขอแต่งงานเท่านั้น แต่ตอนนี้เขาเพิ่งโดนปฏิเสธคำขอแต่งงานไปอย่างไม่รู้สาเหตุอะไร “ณอน ฟังคลาร่าดีๆ นะคะ เราเลิกกันเถอะ! ”
“แต่งงานกับผมนะคลาร่า” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นพร้อมกับหยิบแหวนขึ้นมาจากกระเป๋าเสื้อ นัยน์ตาคมจ้องมองหญิงสาวคนรักตรงหน้าอย่างรอคำตอบด้วยความตื่นเต้น เขานัดเธอขึ้นมาบนด่านฟ้าของบริษัทเพื่อขอแต่งงานในวันนี้ โดยแสร้งทำเป็นว่ามีเรื่องสำคัญจะคุยด้วย เขาเตรียมการแบบลับๆ เอาไว้ล่วงหน้าก่อน 1 อาทิตย์
“คลาร่าแต่งงานกับคุณไม่ได้จริงๆ ค่ะณอน” น้ำเสียงแผ่วเบาราวกับกระซิบเอ่ยอย่างช้าๆ ไม่กล้าแม้จะสบสายตามองชายหนุ่มคนรักตรงหน้า แม้ว่าลึกๆ จะตื่นเต้นและดีจากแค่ไหน ทว่าความสัมพันธ์ของเธอกับเขา ไม่สามารถไปกันได้มากกว่านี้ เธอพยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมาเพื่อทำตัวให้เป็นปรกติมากที่สุด
“ทำไมล่ะครับ” เขาถามด้วยความสงสัย เพราะเหตุผลอะไรทำไมเธอถึงได้ปฏิเสธเขา ทั้งที่เราสองคนได้ตกลงคุยกันไว้เนิ่นๆ แล้วว่าจะแต่งงานหลังจากเสร็จสิ้นโครงการ และตอนนี้ทุกอย่างก็เรียบร้อย ช่วงเวลานี้แหละเหมาะสมที่เขาจะขอคลาร่าแต่งงาน
“ณอน ฟังคลาร่าดีๆ นะ เราเลิกกันเถอะ!”
สิ้นเสียงของหญิงสาวแหวนเพชร 11 กะรัต ร่วงล้นบนพื้นอย่างไร้เรี่ยวแรง คำพูดตัดความสัมพันธ์ของเราสองคนเธอเอ่ยกล่าวในตอนที่เขาขอเธอแต่งงาน เขาทรุดเข่าสองข้างลงกับพื้นอย่างอ่อนแรง แหงนมองหน้าคลาร่าด้วยความสับสนมึนงง ทว่าสีหน้าของเธอกลับเรียบเฉยไม่รู้สึกอะไรกับสิ่งที่เอ่ยออกมาหรือแม้กระทั้งตอนที่เขาขอแต่งงานด้วยก็ตาม
“คุณล้อเล่นผมหรือเปล่าคลาร่า ผมทำให้คุณไม่พอใจหรืออึดอัดตรงไหน บอกผมสิ ผมจะได้แก้ไขตัวเอง ก่อนหน้านี้เราสองคนก็รักกันดี เพิ่งจะไปดินเนอร์ด้วย แล้วทำไมจู่ๆ คุณถึงได้มาบอกเลิกผมแบบนี้” เขาถามย้ำอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ พยายามระงับอารมณ์สับสนของตัวเองให้คงที เขาคิดทบทวนเรื่องราวที่มา ไม่มีเลยสักครั้งที่ทำให้หญิงเสียใจ เขารักและทนุถนอมเธอมากให้เกียรติเธอทุกอย่างประกาศให้คนในสังคมรับรู้ว่า เธอคือคนรักของเขา แล้วทำไมในวันที่เขามีความสุข เธอกลับเอ่ยคำพูดที่กระชากหัวใจของเขาออกมา
“คุณเป็นผู้ชายที่ดีค่ะณอน เป็นแฟนที่ดีกับคลาร่าเสมอมา แต่.... คุณควรไปเจอคนที่ดีกว่าคลาร่า ผู้หญิงคนนี้ไม่มีค่ามากพอที่จะคู่ควรเป็นเจ้าสาวของคุณ” เธอสูดลมหายใจเข้าลึกๆ พยายามข่มกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมา แม้ว่าภายนอกเธอจะทำเป็นเฉยชาราวกับไม่รู้สึกอะไร ทว่าภายในใจเธอก็เจ็บปวดร้าวรานไม่ต่างอะไรกับเขา เธออยากตอบตกลงแต่งงานกับเขาใจจะขาด ทว่า.... เธอทำไม่ได้ เธอไม่อาจเห็นเขาต้องตกเป็นเหยื่อของบิดาอีกต่อไป
เธอรักเขามาก มากจนไม่อยากเห็นเขาเสียใจตอนรู้ความจริงว่าเรื่องทั้งหมด คือแผนการของบิดา โดยส่งเธอมาเป็นตัวการเชื่อมต่อให้โครงสำเร็จ เธอไม่อยากเป็นเครื่องมือของใครอีก และไม่อยากให้ณอนต้องผิดหวังไปมากกว่า ที่ผ่านมาเธอก็โทษตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่ากับสิ่งที่กระทำลงไป
“ผมไม่ยอม! ผมไม่มีวันเลิกกับคุณเด็ดขาด!!!” น้ำเสียงเกรี้ยวกราดดังลั่นโวยวายอย่างไม่ยอมรับกับคำพูดตัดความสัมพันธ์ของหญิงสาว เขามองว่าไม่มีเหตุผลอะไรที่เขากับเธอจะต้องมาเลิกกันเพียงเพื่อเพราะเหตุผลไร้สาระเช่นนี้
ให้เขาไปหาคนที่ดีกว่า ในเมื่อผู้หญิงที่ดีและเหมาะสมสำหรับเขาคือ เธอ เท่านั่น
“มันไม่มีประโชชน์อะไรที่คุณจะต้องคัดค้าน เพราะว่าพรุ่งนี้คลาร่าจะบินไปอยู่อเมริกา” เธอพูดขึ้นอย่างไร้เยื่อใยเพื่อให้เขายอมรับความจริงทั้งหมด ถึงแม้ว่ามันจะเจ็บปวดเจียนตายก็ตาม ซึ่งเธอก็ไม่ต่างกับเขาเลยสักนิด
“คลาร่า....” ณอนมองหน้าหญิงสาวคนรักด้วยความไม่เข้าใจ มีคำถามมากมายหลายพันคำที่อยากจะถามถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนี้ ว่าเพราะอะไรกัน เขาไม่สามารถยอมรับคำบอกเลิกของเธอได้หรอกนะ เขาไม่ได้ทำอะไรผิด.... ทำไมต้องมาพบเจอกับความเสียใจเช่นนี้ด้วย
“ณอน... คลาร่าขอโทษ” เธอเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ เธอหันหลังให้กับเขาไม่อยากให้เห็นหยาดน้ำตาที่ไหลออกมา
“ทำไมคุณถึงได้ทำกับผมแบบนี้ ผมผิดตรงไหน ไม่ดีตรงไหนเหรอ ทำไมคุณต้องมาทำร้ายหัวใจของผมแบบนี้ด้วย แล้วที่ผ่านมามันคืออะไรกัน”
“ลืมเรื่องราวของเราสองคนทั้งหมดเถอะค่ะณอน เส้นทางของเราสองคนไม่มีวันมาบรรจบกันได้ ยิ่งฝืนเราสองคนก็ยิ่งเจ็บปวด แค่นี้คลาร่าก็รู้สึกผิดต่อคุณมากพอแล้ว ไม่อยากให้คุณต้องมาเสียใจในภายหลังอีก”
“มะ... หมายความว่ายังไง” เขาลุกขึ้นยืนมองแผ่นหลังบางด้วยความงุนงง
“เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นเป็นเพียงแค่แผนการเท่านั่น คลาร่าทำทุกอย่างเพื่อให้บริษัทของเราสองคนร่วมลงทุนกัน คลาร่ารู้ว่ามันผิดที่ไปล้อเล่นกับความรู้สึกของคุณ ซึ่งคลาร่าเองก็ไม่ได้อยากจะทำเลยสักนิด ตอนนี้ทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย ถึงเวลาที่คลาร่าต้องบอกความจริงกับคุณ ก่อนที่คุณจะรู้ด้วยตัวเอง”เธอกล่าวพลางกลืนก้อนสะอื้นลงคอ
“แผนการงั้นเหรอ... แล้วที่คุณบอกรักผม ให้ผมเป็นคนแรกของคุณ ก็คือแผนการทั้งหมดอย่างนั้นเหรอ” เขาถามด้วยน้ำเสียงเจ็บปวด
“ใช่ค่ะ คลาร่าทำไปเพื่อบริษัทเท่านั้น เพื่อผลประโยชน์ทั้งหมด”
“หึ! เพื่อแค่โครงการเดียว คุณถึงต้องยอมเอาตัวเข้าแลกเลยเหรอ คุณเห็นผมเป็นคนโง่มากหรือไง ถึงได้มาหลอกใช้กันแบบนี้ ผมไม่น่ามอบความรักอันแสนบริสุทธิ์ให้กับผู้หญิงอย่างคุณ เคยนึกถึงตลอดที่เราสองคนมีความสุขกันบ้างมั้ย อยู่กับผมคุณมีความสุขหรือต้องฝืนทนกับความรู้สึกตัวเอง”
“คลาร่าขอโทษ... ทั้งหมดที่ทำลงไปคลาร่ามีความจำเป็น ไม่ได้ตั้งใจจะมาหลอกคุณ คลาร่าเองก็รู้สึกเสียใจไม่ต่างกับคุณหรอก”
“ไม่ได้ตั้งอย่างงั้นเหรอ.... คุณลองมองดูผมตอนนี้นะ! ว่ามีสภาพยังไง! คุณบอกว่าไม่ได้ตั้งใจ แต่ทนคบหากับผมมาเกือบสองปี แล้วตอนนี้ก็มาบอกเลิกอย่างไร้เยื่อใย ทำไมคุณถึงไม่ปฏิเสธในวันที่ผมขอเป็นแฟน ทำไมต้องตอบตกลงด้วย!!! บอกผมมา!!” เขาตวาดเสียงลั่นด้วยความเสียใจ ทำเลวร้ายต้องมาเกิดขึ้นกับเขาด้วย ทั้งที่ ณ ช่วงเวลานี้เขาควรมีความสุข บริษัทกำลังก้าวเติบโตไปด้วยดี ทุกอย่างราบรื่นไปหมด แต่แล้วต้องพังทลายกับความจริงที่ได้รับรู้ว่าตัวเองคือหมากในแผนการของผู้ที่เขารักและกำลังจะเปลี่ยนสถานะให้เธอมาเป็นภรรยา สร้างชีวิตครอบครัวด้วยกัน
“เพื่อให้คุณตายใจยังไงล่ะคะ ถ้าไม่ทำแบบนั้นโครงการของบริษัทของคลาร่าก็จะไม่ผ่าน คลาร่าคาดหวังกับสิ่งนี่มาก ถึงได้ยอมทำลงไปยังไงละคะ”
“หึ! ผมเข้าใจดีแล้ว คุณแค่ต้องการผลประโยชน์จากผมเท่านั้น ตอนนี้ผมกลายเป็นไอ้หน้าโง่คนหนึ่งที่โดนหญิงคนรักหลอกใช้ ยังมีอีกบ้างที่คุณไม่หลอกผม หรือว่าไม่มีเลย จูบของเรา คืนแรกของคุณ ทุกอย่างก็เพื่อผลประโยชน์ใช่มั้ย เพียงแค่เงินไม่กี่ล้านบาทซึ่งคุณเองก็หามาได้ง่ายๆ แต่คุณกลับใจร้าย มาหลอกลวงผมแบบนี้ ผมคงโง่มากเลยสินะ เรียนจบมาจากนอก เป็นถึงประธานบริษัท แต่กลับโดนผู้หญิงตัวเล็กๆ เพียงคนเดียวหลอก หากใครรู้คงได้หัวเราะเยาะว่า ผมมันไอ้หน้าโง่!! ” เขาแค่นหัวเราะให้กับความน่าสมเพชของตัวเองที่ผ่านมา โดยไม่ได้เอ๊ะใจหรือจับผิดสังเกตได้เลยสักนิดว่ากำลังเป็นหมากในแผนการของผู้หญิงใจร้ายตรงหน้า
“คลาร่า....” เธอจุกจนไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้ ความรู้สึกตอนนี้เจ็บปวดรวดร้าวทรมานราวกับเข็มนับพันทิ่มตำใจ คำพูดของเขาแต่ละคำยิ่งตอกย้ำความเลวของเธอมากชัดยิ่งขึ้น
“คุณไม่ต้องพูดอะไรอีกแล้ว ต่อจากนี้ไปเราสองคนจะไม่ข้องเกี่ยวกันอีก ไม่ว่าจะในสถานะอะไรก็ตาม อย่าได้มารู้จักหรือเกี่ยวข้องกันอีกเลย ผมถือว่าทุกอย่างมันเป็นเพียงแค่ประสบการณ์ที่ไม่อยากจะจำของผมก็เท่านั่นขอบคุณทุกอย่างสำหรับสิ่งที่ทำให้ทั้งหมด หวังว่าหลังจากนี้ เราสองคนจะไม่ต้องมาพบเจอกันอีก คุณอยู่ในที่ของคุณ ส่วนผมก็จะอยู่ที่ของผม ที่ไหนมีคุณ ที่นั่นต้องไม่มี ผมทนมองหน้าหรือร่วมงานเดียวกับผู้หญิงใจร้ายไม่ได้หรอกนะ ลาก่อน” เขาปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาอย่างไม่อาย ให้อีกฝ่ายเห็นถึงความเจ็บปวดของเขาในตอนนี้ ผู้ชายที่แข็งแกร่ง นำพาบริษัทผ่านพ้นอุปสรรคทุกอย่างไปได้อย่างไม่กลัวใคร กลับต้องมาฝ่ายแพ้ให้กับผู้หญิงคนเดียว สุดท้ายแล้วความรักของเขาก็พังทลายลงไปพร้อมกับความจริงที่ปรากฎ ความรักของเขาไม่ต่างอะไรกับขอเล่นชิ้นนงที่พอเบื่อก็ถูกทิ้งขว้างอย่างไร้ค่า
“ได้ค่ะ คลาร่าจะทำตามที่คุณต้องการ ขอให้คุณโชคดีและพบกับคนที่เหมาะสมกับคุณ สิ่งสุดท้ายที่คลาร่าอยากจะบอกก็คือ คุณจะเป็นรักแรกและจะรักเดียวของคลาร่า ไม่ว่าคุณจะเจ็บมากแค่ไหน คลาร่าก็เจ็บไม่ต่างกับคุณ ได้โปรดขอให้คุณเข้าใจด้วยว่า ทุกอย่างที่คลาร่าทำลงไป ล้วนมีเหตุผลทั้งหมด คลาร่าไม่ได้ตั้งใจที่จะมาหลอกใช้ แล้วสักวันหนึ่งคุณจะเข้าใจและรู้เรื่องราวทั้งหมด ขอให้โชคดีนะคะที่รักของคลาร่า” พูดเสร็จเธอก็เดินหันหลังออกไปทันที โดยไม่หันกลับมามองชายหนาม ปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาอย่างห้ามไว้ไม่อยู่ รีบวิ่งลงจากด่านฟ้าเพื่อไปให้ถึงยังลานจอดรถให้เร็วที่สุดเพื่อจะได้ปลดปล่อยความเสียใจที่แทบจะปะทุออกมา ไม่ต้องการให้เขามาเห็น
เนื้อหาดำเนินด้วยเซ็กซ์เป็นหลัก “ไม่มีทางหรอกครับ หัวใจของผมยกให้คุณหนูเพียงคนเดียว สัญญาเลยครับว่า ต่อให้ผู้หญิงมาอ่อยมายั่วอยู่ตรงหน้าผมก็ไม่รู้สึก”เขารับปากด้วยน้ำเสียงหนักแน่น คนอย่างเขาถ้าจะรักใคร ก็รักจริง และไม่มีนอกลู่นอกจากหาเศษหาเลยจากหญิงคนอื่นอีกนอกจากคนรักของตัวเอง “ตกลงแล้วสถานะของเราสองคนอะไรในตอนนี้”เธอยิงคำถามใส่เขาต่อพร้อมกับลุ้นคำตอบไปด้วย “แฟนสิครับ พอคุณหนูเรียนจบก็เลื่อนมาเป็นภรรยาของผม”บอกด้วยน้ำเสียงจริงใจพร้อมกับจูบซับไหล่บางสองข้างด้วยความรัก
เพียงเพราะคำสบประมาทของหลานชายตัวแสบ ทำให้เขาต้องลดตัวมาจีบเลขามนุษย์ป้า จากเลขาหน้าห้องกลายเป็นแฟนสุดรักของเขา โดยมีหลานชายตัวแสบเป็นผู้ช่วยสำคัญ ------------------------------- กูต้องการเลขาไม่ใช่ยัยป้าที่ไหนก็ไม่รู้ ป้าแล้วไง หนักหัวส่วนไหนของคุณ
ความเข้าใจผิด ก่อเกิดเป็นความเกลียดชัง ความเข้าใจผิด ทำให้เกิด อีกหนึ่งชีวิตขึ้นมา ---------------------------------------------------- อีกคนหนึ่งรัก อีกคนหนึ่งเกลียด ครอบครัวที่แสนสุข หรือ ครอบครัวที่ไร้รัก ----------------------------------------------------- คนโง่ ย่อมตกเป็นเหยื่อของคนฉลาด โมโหแบบไม่ลืมหูลืมตา เกือบจะฆ่าอีกสองชีวิต ----------------------------------------------------- ความรัก มากแค่ไหน เจ็บมากแค่นั้น ผ้าขาวที่แสบบริสุทธิ์ คือ 1 สายใยผูกพันธ์ของสองดวงใจ 4 ปี ของคำว่า ครอบครัว 4 ปี ของคำว่า เจ็บปวด
ความรักถูกตอบแทนด้วยการหักหลัง... ผู้หญิงที่เขารักทรยศด้วยการคบชู้... มันคงไม่มีอะไรที่น่าสมเพชไปมากกว่านี้อีกแล้ว... ร่างบางนั่งลงตรงหน้าสามีเมื่อคนใช้เรียกเธอมาพบเขาที่ห้องรับแขก พลางมองชายหนุ่มที่ไม่ยอมพูดคุยกับเธอเลยตั้งแต่เข้ามานั่ง และอีกไม่กี่นาทีข้างหน้าจะกลายเป็นอดีตสามี เธอพยายามอย่างสุดความสามารถที่จะกั้นอารมณ์ไว้ไม่ให้เผยด้านอ่อนแอออกมา
ผมต้องทำงานนอกเวลาทุกวันเพื่อหารายได้ประคองชีวิตและจ่ายค่าเรียนมหาวิทยาลัยด้วยตัวเอง เนื่องจากฐานะครอบครัวยากจนและไม่สามารถส่งเสียผมเข้ามหาวิทยาลัยได้ และตอนเรียนที่มหาวิทยาลัย ผมก็ได้พบกับเธอ-สาวแสนสวยที่หนุ่มๆ ทุกคนในชั้นเรียนต่างก็ใฝ่ฝันถึง ไม่เว้นแม้แต่ผมเอง แต่ผมก็รู้ตัวดีว่าตัวเองไม่คู่ควรกับเธอ ถึงอย่างนั้นก็ตาม ผมก็รวบรวมความกล้าสารภาพกับเธอจนได้ สุดท้ายผมนึกไม่ถึงว่าเธอจะยอมตกลงเป็นแฟนกับผม เธอบอกกับผมว่าอยากได้ของขวัญเป็นไอโฟนรุ่นล่าสุด ผมก็ไปรับงานซักเสื้อผ้าให้เพื่อนร่วมชั้นเรียนเพื่อพยายามเก็บเงินซื้อให้เธอจนได้ และในที่สุดหนึ่งเดือนต่อมา ผมก็ซื้อมาได้จริง ๆ แต่ขณะที่ผมกำลังห่อของขวัญเพื่อนำไปมอบให้เธอ ก็พบว่าเธอกำลังมีอะไรกับหัวหน้าทีมฟุตบอลในห้องล็อกเกอร์ เธอเหมือนเปลี่ยนเป็นอีกคนหนึ่งซึ่งผมไม่เคยรู้จักเลย เธอหัวเราะเยาะความโง่เขลาของผม เหยียดหยามศักดิ์ศรีของผม ปล่อยให้เขาซึ่งตอนนี้ได้กลายเป็นแฟนใหม่ของเธอไปแล้ว ทุบตีผม ผมนอนเจ็บอยู่บนพื้นอย่างสิ้นหวัง ต่อมา จู่ ๆ ผมก็ได้รับโทรศัพท์จากพ่อ ตั้งแต่วันนั้น ชีวิตของผมก็ได้เปลี่ยนแปลงไปอย่างกับหนัามือเป็นหลังมือ ใครจะไปรู้ว่า ผมเป็นลูกชายของมหาเศรษฐี
เจ้าของร่างเดิมถูกท่านย่าตัวเอง ขายให้ชายพิการด้วยเงินเพียงห้าตำลึง จึงคิดสั้นไปกระโดดน้ำฆ่าตัวตาย ทำให้วิญญาณของเซี่ยซือซือทะลุมิติมาเข้าร่างแทน ชีวิตในโลกนี้บิดามารดาล้วนตายไปแล้ว เหลือเพียงน้องสาวกับน้องชายร่างกายผอมแห้งหิวโซสองคน เธอต้องช่วยพวกเขาให้รอด ก่อนจะถูกคนชั่วพวกนี้ขายทิ้งไปแบบเธอ 1 : ทะลุมิติ แคว้นจ้าว หมู่บ้านตระกูลแซ่อวี่ ภายในบ้านสกุลเซี่ย “ท่านพี่รีบกินเร็วเข้า” เสียงเด็กเล็กดังก้องอยู่ข้างหูอย่างน่ารำคาญ ว่าแต่ฉันมีน้องชายตั้งแต่เมื่อไหร่กัน รู้สึกได้ถึงอะไรแข็ง ๆ มาแตะที่ริมฝีปาก ทว่ายังลืมตาไม่ขึ้น “ท่านพี่กินสิ ๆ” เซี่ยซือซือรู้สึกหนักอึ้งไปทั้งศีรษะ พยายามที่จะเปิดดวงตาขึ้นมอง เจ้าของเสียงเล็ก ๆ ด้านข้าง “ท่านพี่ ๆ ท่านพี่อย่าตายนะ ลืมตาสิท่านพี่” “นังตัวดีออกมาเดี๋ยวนี้นะ !” เสียงเอะอะโวยวายดังหนวกหูเซี่ยซือซือเป็นอย่างมาก ปัง ๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้นเรื่อย ๆ เซี่ยซือซือลืมตาขึ้นจนได้ พลันสมองกลับมีเรื่องราวพรั่งพรูเข้ามาไม่ขาดสาย จนต้องกรีดร้องออกมาอย่างเจ็บปวด อ๊าก ! “พี่รอง !” เด็กน้อยเซี่ยซือหยางในวัยสามหนาวเรียกพี่สาวพร้อมเบะปากอยากร้องไห้ “ท่านพี่ !” เซี่ยซานซานทิ้งบานประตูที่ตัวเองดันไว้ หันกลับมาดูพี่สาวด้วยความตกใจ “ท่านพี่ ๆ ท่านเป็นอะไร อย่าทำให้พวกข้าตกใจสิท่านพี่ !” ผลัวะ ! มีคนถีบประตูบานเก่าผุพังเข้ามาภายในห้อง เด็กทั้งสองรีบเข้าไปขวางผู้บุกรุกไม่ให้ทำร้ายพี่สาว แม่เฒ่าเซี่ย เซี่ยจิ่วเม่ย หน้าตาแลดูดุร้าย ไม่ใช่หญิงชราใจดีแต่อย่างใด ด้านหลังของแม่เฒ่าเซี่ยยังมีลูกสะใภ้บ้านใหญ่ กับบ้านรองเดินตามมา ท่าทางดุดันเอาเรื่อง “ไอ้พวกบ้านสามตัวดี กล้าลักขโมยอาหารเอาไว้กินเอง ยังเห็นแม่เฒ่าอย่างข้าอยู่ในสายตาหรือไม่ ไอ้พวกหมาป่าตาขาว ดูซิวันนี้ข้าจะจัดการพวกเจ้าอย่างไร” “ท่านย่าพวกข้าไม่ได้ขโมยนะ นี่เป็นหมั่นโถวของท่านพี่ ท่านพี่ไม่สบายข้าแค่เก็บไว้ให้ท่านพี่เท่านั้นเอง” เซี่ยซานซานยังเป็นเด็กหญิงวัยสิบหนาว แต่นางข่มความกลัวตอบโต้ผู้ใหญ่ในบ้านออกไป “หึ กฎบ้านก็มีบอกอยู่แล้วถ้าพลาดมื้ออาหารไปก็คืออด แต่พวกเจ้ากลับแหกกฎ แอบยักยอกอาหารเก็บไว้กินเอง ยังมีหน้ามาเถียงท่านแม่อีก ท่านแม่ท่านต้องลงโทษคนบ้านสามนะเจ้าคะ ไม่เช่นนั้นข้าไม่ยอมจริง ๆ ด้วย ตอนนั้นยวี่เฟยของข้านางได้พลาดมื้อเย็นไป ท่านก็ไม่ให้นางกินนะเจ้าคะ” สะใภ้บ้านรองนามว่าจงอี้ซิน ย้อนรำลึกถึงเรื่องลูกสาววัยแปดปีของตัวเองขึ้นมา “ดูเจ้าเด็กพวกนี้สิท่านแม่ กางแขนปกป้องพี่สาวตัวเอง ช่างน่าสมเพชไม่รู้จักสำเหนียกกำลังตัวเอง ถุย !” หลินพ่านเอ๋อสะใภ้บ้านใหญ่มองดูเด็กทั้งสองพร้อมถ่มน้ำลายใส่ตรงหน้า แม่เฒ่าเซี่ยมองลูกสะใภ้ทั้งสองสลับกันไปมา เดินตรงไปกระชากหมั่นโถวเย็นชืดแถมแข็งปานหิน ออกจากมือของเซี่ยซือหยาง “แง ๆ ๆ” เด็กน้อยถูกแย่งของกินของพี่สาวไป ถึงกับแผดเสียงร้องลั่น “เจ้าคนชั่ว ! เอามานะ ของท่านพี่ข้า” กำปั้นน้อย ๆ ทุบไปยังต้นขาของแม่เฒ่เซี่ย “เจ้าเด็กเนรคุณกล้าตีข้ารึ นี่นะ !” แม่เฒ่าเซี่ยเตะทีเดียวเซี่ยซือหยางก็กระเด็นไปติดกับผนังห้อง “น้องเล็ก !” เซี่ยซานซานรีบวิ่งไปอุ้มน้องชายขึ้นมากอดไว้ด้วยความตกใจ “ท่านย่า น้องเล็กยังเด็กไม่รู้ความ เหตุใดท่านถึงได้ใจร้ายเช่นนี้” “แง ๆ ๆ” เสียงร้องไห้ของเด็กน้อยฟังแล้วน่าสงสารจับใจ ดวงตาที่ปิดไว้ก่อนหน้าของเซี่ยซือซือ ลืมขึ้นหลังจากค้นพบว่า ตัวเองได้ทะลุมิติมายังอดีตอันไกลโพ้นแล้วจริง ๆ หลังจากหลับตาลืมตาอยู่หลายหน เรียบเรียงความคิดที่ไหลเข้ามาไม่ยอมหยุด เมื่อค่อย ๆ จัดการกับมันได้ ความเจ็บปวดที่ศีรษะก่อนหน้าจึงบางเบาลง และมองเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างเฉยชา ครบสูตรของการทะลุมิติจริง ๆ มีท่านย่าผู้ชั่วร้าย ขนาบข้างด้วยป้าสะใภ้เลวทั้งสอง ครั้นหันไปมองน้องสาวในวัยสิบขวบของตัวเองกับน้องชายตัวน้อย ทั้งตัวดำเมี่ยมเหมือนไม่ได้อาบน้ำมาเป็นเดือน ร่างกายผอมแห้งเหลือแต่กระดูก เสื้อผ้าเก่าขาดมีรอยปะชุนเต็มไปหมด เส้นผมแห้งกรังเหมือนไม่ผ่านน้ำมานาน ยกมือของตัวเองขึ้นมาดู ไม่ได้มีสภาพต่างกันแม้แต่น้อย ครั้นเงยหน้ามองป้าสะใภ้ใหญ่ร่างกายอวบอ้วนเต็มไปด้วยก้อนไขมัน ป้าสะใภ้รองแม้ไม่ได้อ้วนแต่ก็ไม่ได้ผอม ยิ่งแม่เฒ่าเซี่ยด้วยแล้ว ร่างกายบึกบึนเหมือนคนกินดูอยู่ดีมาตลอด “ท่านแม่ดูอาซือมองท่านสิเจ้าคะ” สะใภ้ใหญ่เห็นสายตาเย็นเยียบของคนที่นอนอยู่บนเตียงก็อดแปลกใจไม่ได้ ดูเยือกเย็นจนไม่น่าไว้ใจ “เจ้าอย่าคิดว่ากระโดดน้ำตายแล้วทุกอย่างจะจบนะอาซือ ข้ารับเงินคนบ้านถานมาแล้ว ถ้าเจ้าตายข้าจะให้อาซานไปแทนเจ้า” คำพูดของแม่เฒ่าเซี่ยทำให้ดวงตาของเซี่ยซือซือเบิกกว้าง ท่านย่าของนางขายนางให้คนบ้านถานในราคาแค่ห้าตำลึง เจ้าของร่างเดิมไม่อยากไปเป็นเมียคนพิการ เลยไปกระโดดน้ำฆ่าตัวตาย ทว่าเธอที่มาจากยุคปัจจุบันกลับเข้ามาแทนที่เจ้าของร่างนี้ เจ้าของร่างเดิมว่ายน้ำไม่เป็น จึงได้ขาดอากาศตายใต้น้ำ แต่เธอที่เข้ามาสวมร่างกลับพาร่างนี้ขึ้นมาจากน้ำได้ โชคชะตาคงเล่นตลกให้เธอกับเจ้าของร่างเดิมมีชื่อเดียวกัน “ท่านย่าอาซานยังเด็กนัก ท่านอย่าได้ทำเช่นนั้นเลย” นานมากกว่าที่นางจะเอ่ยออกมา “มันอยู่ที่เจ้าอาซือ ข้าขอเตือนเอาไว้ อีกสองวันคนบ้านถานจะมารับตัวเจ้าแล้ว อย่าให้เกิดเรื่องขึ้น ไม่อย่างนั้นข้าจะส่งอาซานไปแทนเจ้า แล้วขายซือหยางทิ้งเสีย” แม่เฒ่าเซี่ยจ้องหน้าเซี่ยซือซือแบบอาฆาต เด็กนี่ก่อนหน้าดูอ่อนแอไร้ทางสู้ ทำไมวันนี้ถึงได้ดูแปลกตาไปนัก “ท่านแม่เจ้าคะ ท่านจะลงโทษคนบ้านสามเรื่องหมั่นโถวนี่อย่างไรเจ้าคะ” สะใภ้ใหญ่ยังไม่ยอมปล่อยสามพี่น้องไปง่าย ๆ “พรุ่งนี้งดอาหารบ้านสาม” แม่เฒ่าเซี่ยเอ่ยแล้วหันหลังเดินออกจากห้องของเด็กน้อยทั้งสามไป โดยมีสะใภ้ใหญ่เดินตามไปด้วย “พวกเจ้าได้ยินแล้วใช่ไหม จำใส่หัวเอาไว้ดี ๆ ด้วยล่ะ” สะใภ้รองหมุนตัวตามหลังไปติด ๆ “ท่านพี่ต่อไปท่านอย่าทำเช่นนี้อีกนะเจ้าคะ ข้ากับน้องเล็กจะทำอย่างไร ถ้าท่านไม่อยู่” เซี่ยซานซานปล่อยเสียงร้องไห้ในทันที
เรื่องราวของใบหม่อนที่ทะลุมิติไปยังโลกสุดแปลกและสุดแสนจะแฟนตาซี ที่สำคัญดันไปเกิดใหม่ในตอนที่กำลังจะคลอดลูก ในชีวิตที่แล้วแม้แต่แฟนยังไม่มีแต่ทำไมพอได้เกิดใหม่ทั้งที ถึงให้เกิดมาในตอนที่กำลังจะคลอดลูกพอดี แล้วสาวโสดอย่างเธอจะทำยังไงดี คลอดลูกออกมาเป๋นแฝดสามว่าลำบากแล้ว แต่ครอบครัวนี้กลับยากจนข้นแค้น นี่ไม่ใช่ว่าพระเจ้ากลั่นแกล้งเธอเหรอ เธอไปทำอะไรให้พระเจ้าโกรธเคืองกัน
หลังจากแต่งงานกันสามปี เจียงหยุนถังพยายามสุดความสามารถเพื่อช่วยชีวิตสามีที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ โดยไม่คาดคิด ว่าเขาได้ละทิ้งเธอเหมือนกับขยะ รับรักแรกของเขากลับประเทศและตามใจเธอทุกอย่าง เจียงหยุนถังที่ท้อใจตัดสินใจหย่า และทุกคนต่างก็หัวเราะเยาะเธอที่กลายเป็นภรรยาที่ถูกทอดทิ้งจากตระกูลเศรษฐี อย่างไรก็ตาม เธอกลับเปลี่ยนแปลงตัวเองอย่างกะทันหันเป็นหมอเทวดาที่พบเจอยาก "Lillian"แชมป์แข่งรถที่มีฐานแฟนคลับจำนวนมาก และยังเป็นนักออกแบบสถาปัตยกรรมระดับโลกอีกด้วย ชายร้ายหญิงชั่วคู่นั้นเยาะเย้ยเธอว่า เธอจะไม่มีวันหาคู่รักได้ใ แต่ไม่คาดคิดว่าลุงของอดีตสามีของเธอ ซึ่งเป็นผู้บัญชาการทหารสูงสุดทำกแงทัพกลับมาเพียงเพื่อขอแต่งงานกับเธอ
ในการแต่งงานที่ทำข้อตกลงไว้ เจียงหว่านเป็นฝ่ายที่มีใจให้อีกฝ่ายก่อน แต่ตอนที่เธอต้องการเผยเสี้ยนมากที่สุด เขากลับอยู่เคียงข้างคนรักในใจของเขา ในท้ายที่สุด เจียงหว่านก็ตัดสินใจหย่า และเริ่มต้นชีวิตใหม่ เมื่อเผยเสี้ยนรู้สึกตัวขึ้นมา เธอก็จากไปแล้ว เมื่อเผชิญหน้ากับคู่แข่งที่เข้าคิวเพื่อรับป้ายหมายเลข เผยเสี้ยนหยิบเงินร้อยล้านออกมาและพูดว่า "หว่านหว่าน คู่รักก็ต้องเป็นคู่เดิมเราแต่งงานใหม่อีกครั้งได้ไหม"
ฉู่ว่านยู ผู้สืบเชื้อสายมาจากตระกูลแพทย์แผนโบราณ มีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยม ยาที่เธอทำนั้นทุกคนต่างอยากได้ สามารถรักษาได้ทุกโรค แต่กลับไม่คาดคิดว่าจะย้อนยุค กลายเป็นผู้หญิงที่ขี้เหร่ที่สุดในใต้หล้า และยังเอาชนะใจท่านอ๋องด้วย การเริ่มต้นไม่ค่อยดีก็ไม่เป็นไร มาดูกันว่าเธอจะพลิกผันยังไง การแย่งการแต่งงานงั้นเหรอ? เธอทำให้น้องต้องรับบทเรียน แย่งสินเิมดลับมา ให้ชายั่วหญิงร้ายคู่นี้อยู่ด้วยกันตลอดไป ขี้ขลาดเหรอ? เธอจัดการพ่อร้าย สั่งสอนผู้หญิงเสแสร้ง! ขี้เหร่เหรอ? เธอรักษาพิษในตัว และกลายเป็นคนงามอันน่าทึ่ง! ลูกสาวขี้เหร่ของจวนอัครมหาเสนาบดี กลายเป็นผู้สูงส่ง แม้แต่ผู้โหดเหี้ยมบางคนยังหวั่นไหวกับเธอ เมื่อสุดที่รักจะจัดการผู้ใด เขามักจะช่วยเสมอ... แต่น่าเสียดายสุดที่รักคนนั้นไม่มีเขาอยู่ในใจ ฉู่ว่านยู "ออกไป หย่าเลย ผู้ชายมีแต่เป็นภาระของข้าเท่านั้น" เสี่ยวลี่จิงรู้สึกน้อยใจ "ไม่ได้ ข้าให้ครั้งแรกกับเจ้าแล้ว เจ้าต้องรับผิดชอบข้า"