'ถ้าเธอให้โอกาสผมบ้าง ผมจะไม่มีวันทำให้เธอเสียใจเหมือนเขา ถ้าเปลี่ยนให้ผมได้ทำหน้าที่แทนเขา ผมจะไม่มีวันทำให้เธอต้องร้องไห้'
'ถ้าเธอให้โอกาสผมบ้าง ผมจะไม่มีวันทำให้เธอเสียใจเหมือนเขา ถ้าเปลี่ยนให้ผมได้ทำหน้าที่แทนเขา ผมจะไม่มีวันทำให้เธอต้องร้องไห้'
'ถ้าเธอให้โอกาสผมบ้าง ผมจะไม่มีวันทำให้เธอเสียใจเหมือนเขา ถ้าเปลี่ยนให้ผมได้ทำหน้าที่แทนเขา ผมจะไม่มีวันทำให้เธอต้องร้องไห้'
มันเป็นเพียงแค่ความคิดของผมเท่านั้น ผมแค่ไม่กล้าที่จะพูดมันออกมาเท่านั้นเอง ผมชื่อ เขม หรือ เขมทัต ภักดีวัฒนาสกุล ผมเป็นลูกชายเจ้าของนักธุรกิจโรงแรมชื่อดังที่มีชื่อเสียงในประเทศ
ตอนนี้ผมกำลังนั่งมองหญิงสาวที่กำลังร้องไห้เพราะความเศร้าเสียใจหากย้อนเวลากลับไปได้ ผมควรที่จะมีความกล้าเข้าหาเธอมากกว่านี้ ก่อนที่คนอื่นจะมาแย่งเธอไปแบบนี้
- หนึ่งปีก่อนหน้า –
"ไอ้ตั้มมึงดูผู้หญิงคนนั้นดิวะ สวยเซี้ยะใช้ได้เลยมึง"
ไอ้นี่มันชื่อลีโอ มันเป็นคนสะกิดไอ้ตั้มให้หันไปมองหญิงสาวที่เดินเข้ามาในคลับหรูกลางกรุงเทพฯ เธอใส่ชุดเดรสสีดำสายเดี่ยวขับให้ผิวสาวดูขาวผ่องดั่งน้ำนม
ส่วนอีกสองตัวที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกับไอ้ตั้มชื่อสิงโต กับอาชา และคนที่นั่งข้างมันคือผมเองเขมทัต พวกผมหันมองตามทางที่ลีโอชี้ไปทำให้เห็นว่า หญิงสาวโปรยรอยยิ้มหวานให้กับผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาภายในคลับหรู ทุกคนจ้องมองเธอเพราะความสวยสะดุดตาเกินกว่าใครในค่ำคืนนี้
ทันทีที่ผมได้เห็นเธอในคืนนี้มันทำให้ผมรู้ว่าแท้จริงแล้วบนโลกใบนี้มีคนสวยกว่าเธออยู่มากมายแต่คนที่มีรอยยิ้มที่สดใสแบบเธอมันมีเพียงเธอคนเดียวเท่านั้นในค่ำคืนนี้
"ยัยพลอย ทางนี้ๆ "
ผู้หญิงที่เดินเข้ามาเธอชื่อน้องพลอย หรือ พลอยนภัส ทวีทรัพย์ญาดา ผมรู้มาว่าเธอเป็นลูกสาวคนเดียวของเจ้าของฟาร์มวัวนมที่โคราชเธอถูกส่งตัวมาเรียนต่อในกรุงเทพฯ คนเดียวแต่ผมไม่รู้เหตุผลหรอกนะว่าเพราะอะไร
แต่ตอนนี้เธอกำลังหันไปยิ้มหวานให้แก๊งเพื่อนสาวของเธอที่นั่งอยู่โต๊ะถัดไปของผมเนี่ย มันช่างเป็นเรื่องบังเอิญจริงๆ คุณว่าไหม
"ทำไมแกมาช้าจังวะ"
เอวาถามฉันเมื่อฉันเดินมาถึงเธอเป็นเพื่อนสาวของฉันวันนี้เป็นวันเกิดของเอวาเราเรียนอยู่ที่มหาลัยฯ เดียวกันคณะเดียวกันที่สำคัญนะรหัสนักศึกษาของเรายังใกล้กันอีก
"รถติดน่ะแก ขอโทษน้าาาาา~"
ฉันตอบพร้อมกับเกาะแขนของเอวาเขย่าอย่างออดอ้อนฉันใช้ศีรษะของตัวเองคลอเคลียกับหัวไหล่มนของเอวาราวกับเด็กน้อยก็ไม่ปาน ก็ยัยนี่น่ะแพ้ลูกอ้อนของฉันทุกที ในกลุ่มของฉันมีกันอยู่สามคนรวมฉันด้วยก็เป็นสี่เดี๋ยวฉันจะค่อยๆ แนะนำให้รู้จักทีละคนละกันนะ
พวกฉันยังอยู่ปีหนึ่งที่มหาลัยฯ เอกชนชื่อดังกลางกรุงเทพฯ นานๆ ฉันจะกลับบ้านไปหาป๊าที ป๊าคือพ่อของฉัน อ่อฉันลืมบอกไปฉันน่ะไม่มีแม่หรอกนะแต่ฉันไม่รู้ว่าทำไม ป๊าบอกว่าแม่ของฉันเสียไปตั้งแต่ฉันอายุได้สองขวบ แต่บางทีฉันก็แอบได้ยินคนอื่นบอกว่าแม่ฉันเอาฉันมาทิ้งไว้ให้ป๊าตั้งแต่ฉันยังเด็กๆ
"ไอ้เขม นั่นมันน้องพลอยน้องรหัสมึงนิ"
อาชามันสะกิดแขนผมอีกครั้งแต่ผมไม่ได้ตอบอะไรกลับไปผมใช้แก้วทรงกลมหมุนควงแอลกอฮอล์รสขมที่อยู่ในแก้วกระดกเข้าปากด้วยสีหน้าเรียบเฉยซึ่งปกติผมเป็นคนไม่ค่อยชอบพูดอยู่แล้วมันเลยกลายเป็นโลโก้ประจำตัวของผมไปแล้ว
"พูดให้กูได้ยินสักคำมันจะตายไหมวะ ไอ้ห่านิ"
อาชาคนเดิมมันพูดขึ้นอย่างไม่จริงจังมากนักทุกคนยังหันไปมองพลอยนภัสผู้หญิงของผม เอ่อ ผมแอบจองเธอไว้ในใจคนเดียวตั้งแต่วันรับน้องแล้ว พอผมรู้ว่าเธอได้มาเป็นน้องรหัสของผม ผมโครตดีใจเลยนะ แต่ก็นะผู้ชายแมนๆ อย่างผมจะแสดงอาการดีใจจนออกนอกหน้ามันก็ไม่ได้ใช่ไหมล่ะ ผมเลยตีสีหน้าเรียบเฉยของผมเหมือนเดิม ก็มันทำตัวไม่ถูกนิหว่า
แต่ตอนนี้ผมไม่ชอบสายตาของไอ้ตั้มที่มันกำลังมองน้องพลอยของผม มันมองเธอจนตาเป็นมันผมไม่อยากให้มันยุ่งกับน้องพลอยของผมเพราะอะไรน่ะเหรอมันน่ะเพลย์บอยตัวพ่อเลยก็ว่าได้มันมองน้องพลอยของผมสายตาของมันบ่งบอกอย่างชัดเจนว่ามันจะต้องจับน้องพลอยกินให้ได้
"ฉันไปห้องน้ำก่อนนะ"
ฉันดื่มไปได้นิดเดียวก็ขอตัวไปเข้าห้องน้ำเพราะปวดเบาในระหว่างที่ฉันลุกขึ้นยืนก็มีสายตาของหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ต่างจ้องมองมาที่ฉันจนแทบจะเป็นตาเดียวไปแล้ว คือฉันก็ไม่ได้สวยอะไรมากขนาดนั้นหรอกแต่ก็พอมีเนื้อมีหนังมีอกตูมๆ ให้ใครๆ เขามอง
"แต่งตัวล่อเสือล่อตะเข้"
ฉันเดินออกมาจากห้องน้ำก็ได้ยินเสียงทุ้มต่ำของบางคนที่ยืนอยู่หน้าห้องน้ำพูดขึ้นฉันหันกลับไปมองตามเสียงนั่น แต่ฉันไม่ได้ตกใจหรอกนะ เขาชื่อพี่เขม เป็นพี่รหัสของฉันเอง เขาเป็นคนไม่ค่อยพูด ไม่ซิ พูดน้อย ไม่ใช่ซิ เกือบจะเป็นใบ้เลยด้วยซ้ำ แต่ครั้งนี้เขากลับพูดออกมาแบบนี้ แสดงว่าเขาคงน่าจะดื่มหนักมากแน่ๆ
"เมาก็ไปนั่งที่ค่ะพี่เขม พลอยจะกลับโต๊ะแล้ว"
น้องพลอยของผม เธอพูดกับผมด้วยครับ ผมดีใจมากเลยนะที่เธอพูดกับผม อันที่จริงเธอพูดเก่ง และชวนผมคุยตลอดอยู่แล้ว แต่ผมเนี่ยแหละ ไม่ค่อยพูดกับเธอหรอกครับ ผมเขิน จะพูดมาแต่ละทีไอ้ผมมันก็คนปากหมาด้วยซิกลัวว่าเธอจะหนีผมไป
ผมใช้สายตาไล่มองเสื้อผ้าที่เธอใส่มาอีกครั้ง ไอ้คำว่าล่อเสือล่อตะเข้ มันคงไม่ผิดไปจากความคิดของผมหรอกครับ เพราะอะไรน่ะเหรอดูเธอซิ กระโปรงก็สั้น ชุดก็ฟิต นมก็จะทะลักออกมาอยู่แล้ว ให้ตายเถอะผมอยากจะเก็บเธอไว้คนเดียวไม่อยากให้เธอได้ออกมาโชว์อะไรอย่างนี้เลย
"ดูใส่ชุดดิ เหมือนงูเหลือมกินไก่แล้วไปไม่รอด"
"ไอ้พี่เขม!! "
ผมชี้หน้าเธอให้หยุดด่าเพราะถ้าเธอไม่หยุดผมจูบเธอจริงๆ นะเวลาเธอโมโหมันน่ารักเป็นบ้าเลยครับ เสียงเล็กๆ หวานๆ ของเธอมันทำให้ผมอยากฟังทั้งวันแก้มของเธอมันแดงเหมือนลูกตำลึงสุกปลั่ง มันน่าหยิกน่าฟัดเสียจริง
อยู่ๆ อีตาพี่เขมพูดน้อยก็พูดคำพูดไม่น่าฟังออกมาให้ฉันได้ยิน ไม่รู้ฉันไปทำเวรทำกรรมอะไรไว้ ปกติเขาเป็นผู้ชายที่น่ารักนะ เออ ฉันลืมบอกพี่เขมเขาเป็นเดือนมหาลัยเลยนะ ระดับเดือนอย่างเขามันหล่อกระชากใจเลยละ แต่คนอย่างฉัน คนอย่างพลอยนภัสไม่แพ้ความหล่อของเขาหรอกเพราะฉันแอบชอบผู้ชายอยู่คนนึงเขาเป็นเพื่อนกับพี่เขม
"แล้วนี่ มาคนเดียวเหรอ"
ฉันถามพี่เขมปากเน่าปากหนอน พลางกวาดสายตามองออกไปรอบๆ แต่ก็ยังไม่เห็นใครนะ ฉันมองเข้าไปภายในคลับก็เห็นแก๊งเพื่อนของฉันเอง ถัดไปก็เป็นเพื่อนของพี่เขม แต่คนที่ฉันชอบเขาไม่ได้อยู่ตรงนั้นเสียดายจัง
" ... "
ผมรู้สึกไม่ชอบใจทุกครั้งที่ได้ยินน้องพลอยถามถึงคนอื่น ทุกคนคงกำลัง งง ใช่ไหมว่าผมเป็นอะไร ใช่ครับ ผมชอบน้อยพลอย ผมกล้าพูดอย่างลูกผู้ชายเลยนะ ผมชอบน้องพลอย ชอบมากด้วย ชอบมาตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นหน้า ผมจองเธอตั้งแต่เธอก้าวขาเข้ามาในมหาลัยฯ แล้วจองเองเงียบๆ จองแบบไม่บอกใคร และผมก็รู้ว่าน้องพลอยไม่ได้ชอบผม แต่เธอชอบไอ้ตั้มเพื่อนของผม
"ถามก็ไม่ตอบ กลัวดอกพิกุลจะร่วงรึไงคะคุณพี่เขมมมมม~"
อย่ายื่นหน้าเข้ามาอย่างนั้นนะน้องพลอยไม่งั้นผมจะอดใจไม่ไหวต้องจูบเธอแน่ๆ สายตาของผมจ้องมองริมฝีปากอวบอิ่มของเธอที่เคลือบด้วยลิปสติกสีชมพูอ่อนมันขยับขึ้นลง แล้วผมรู้สึกปวดปร่าที่น้องชายของผมอย่างบอกไม่ถูก
"ถอย"
ก็ผมไม่รู้จะพูดอะไรนิครับผมก็ทำได้แค่นี่แหละ ก็คนมันเขิน แล้วถ้าน้องพลอยรู้ว่าผมกำลังคิดสัปดนกับเธออยู่เธอคงจะหนีผมไปแน่ๆ ผมขออยู่ข้างๆ เธออย่างนี้แหละสบายใจดี เรื่อยๆ ไม่รีบ เพราะยังไงน้องพลอยต้องเป็นของผมอยู่แล้ว
"ชิ! "
ขี้เก๊กชะมัด ฉันสะบัดผมใส่พี่เขมก่อนเดินออกมาจากตรงนั้น แล้วเข้าไปนั่งที่โต๊ะเหมือนเดิม เวลาแค่เพียงไม่นานอยู่ๆ ก็มีผู้ชายเดินมานั่งข้างๆ ฉัน เขาคือพี่ตั้ม พี่ตั้มที่เป็นเพื่อนพี่เขม เขาหล่อ มีเสน่ห์ ดูดีไปทุกอย่าง ฉันเขินชะมัดที่อยู่ๆ พี่ตั้มก็มานั่งข้างฉัน
"พี่ขอนั่งด้วยนะครับ"
เขาเห็นเธอเป็นเพียงของตายไม่ว่าเขาจะไปทำอะไรที่ไหน กลับมาทีไรก็ยังคงเจอเธอเสมอ เมื่อแรกรักอะไรก็ดี แต่ทำไมตอนนี้ทุกอย่างถึงเปลี่ยนไปได้มากขนาดนี้ มันเพราะเขาหมดรักเธอแล้วหรือเพราะเธอเป็นเพียงของที่เขาจะทำอะไรก็ได้งั้นเหรอ เธอเจ็บซ้ำๆ มากขนาดนี้ เธอโง่และไม่เห็นคุณค่าของตัวเองมากขนาดนี้ ควรจะพอได้แล้วใช่ไหม เธอเจ็บพอหรือยัง? เธอยังควรให้โอกาสเขาอยู่ไหม?
เขาเป็นทนายหนุ่มหล่อมากความสามารถที่เพรียบพร้อมไปเสียทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นรูปร่างหน้าตา การศึกษา ฐานะทางบ้าน สังคม เรียกได้ว่าเนื้อหอมในหมู่สาวๆ ไม่ว่าจะโสด ซิง หรือมีคู่ครองแล้วหากเสนอให้เขาก็พร้อมจะสนองทุกเมื่อ สาวๆ ต่างอยากควบคุม และครอบครองเขา แม้จะรู้อยู่เต็มอกว่าคนอย่างเขาน่ะ 'รักสนุก แต่ไม่ผูกพัน' ก็ตาม คนอย่างเขาไม่เคยคิดหยุดอยู่ที่ใคร ความซิงไม่สามารถผูกมัดเขาได้ จนกระทั่ง... เธอเดินเข้ามาในชีวิตเขา
❤ โปรเจกต์สุดฮอตต้อนรับวาเลนไทน์ Match Love Valentines ❤ เรื่องราวของสาวขี้เหงาทั้งสี่คนที่เกิดอาการ เปลี่ยวใจอยากมีใครสักคน เลยต้องเข้าแอปหาคู่อย่าง MATCH LOVE เพื่อตามหาคู่เดตที่มาทำให้วาเลนไทน์ของพวกเธอ ไม่ต้องเหงาใจอีกต่อไป และแอปนี้ก็เป็นจุดเริ่มต้นของการแมตช์รักของพวกเธอ...แต่ก็ใช่ว่าทุกคนจะสมหวังจากแอปหาคู่สักหน่อย? ไปลุ้นกันว่าแอปนี้จะช่วยให้พวกเธอสละโสดได้ไหม...!!!!
เธอทำให้เขารัก เธอทำให้เขาแค้น และก็เป็นเธอที่กลับมาวนเวียนอยู่ข้างกายเขา เขาที่พยายามลืมความรักของเธอกดความเจ็บแค้นเอาไว้ในส่วนลึกสุดของหัวใจ เธอทำให้เขารู้จักคำว่า "ทั้งรัก ทั้งแค้น" เป็นอย่างดี ในเมื่อเธอเลือกจะกลับมาเขาก็จะสาดความเจ็บแค้นคืนกลับไปให้เธอได้รู้สึก ให้เธอได้รู้สึกถึงความเจ็บช้ำที่ไม่มีวันลืมได้ลง
ตลอดสิบปีที่ฉู่จินเหอรักเหลิ่งมู่หยวนฝ่ายเดียว เอาใจใส่กับเขาอย่างเต็มที่ แต่เธอไม่เคยคิดว่าที่แท้เธอเป็นแค่ตัวตลกคนหนึ่งเท่านั้น ที่สำนักงานเขตเพื่อทำการหย่า เหลิ่งมู่หยวนมองดูฉู่จินเหอด้วยความเย็นชาและพูดอย่างเหยียดหยามว่า "ถ้าเธอคุกเข่าลงและขอร้องฉัน ฉันอาจจะให้โอกาสเธอกอีกครั้ง ฉู่จินเหอเซ็นอย่างไม่ลังเลและออกจากตระกูลเหลิ่ง สามเดือนต่อมา ฉู่จินเหอปรากฏตัวอย่างเปิดเผย ในเวลานั้น เธอเป็นประธานเบื้องหลังของ LX นักออกแบบลับที่ล้ำค่าที่สุดในโลก และเจ้าของเหมืองที่มีมูลค่าหลายร้อยล้าน ทางตระกูลเหลิ่งคุกเข่าลงและขอร้องให้คืนดีและขอการให้อภัย ฉู่จินเหอแยู่ในโอบกอดของซีอีโอโจว ซึ่งเป็นคนใหญ่คนโตในโลกธุรกิจอย่างมีความุข เธอเลิกคิ้วพลางเยาะเย้ย "ฉันในตอนนี้ไม่ใช่คนที่พวกคุณมาเกี่ยวข้องได้"
"พี่ริก" นินิวเรียกคนที่เข้ามาในห้องเธอ ฉันอยากจะกรี๊ดและกัดลิ้นตัวเองให้ขาด ฉันลืมไปสนิทว่าริกเป็นคนที่เข้าออกคอนโดของเธอได้อย่างง่ายดาย "ออกไป ถ้าไม่อยากโดนข้อหาบุกรุกห้องคนอื่นในยามวิกาล" นินิวบอกริกมาเสียดังด้วยสีหน้าโกรธจัด ที่ริกเข้าห้องเธออย่างถือวิสะ "ไม่ไป ในเมื่อที่นี่คือห้องเมียฉัน ทำไมฉันต้องออก" ร่างสูงบอกมาด้วยเสียงแข็งด้วยความไม่พอใจ "ห้องฉันไม่ใช่ห้องของยัยโมเน่ เมียคนปัจจุบันของพี่ ถ้าพี่ยังหลงเหลือความเป็นคนอยู่บ้างก็ออกไปจากห้องฉันคะ" แต่ริกกับไม่สนใจคำพูดนินิวเลยซักนิด ร่างสูงเดินเข้ามาหาคนตรงหน้า นินิวที่เห็นเช่นนั้นถึงกับจับที่ชายผ้าขนหนูเอาไว้แน่นขึ้น เพราะคนตรงหน้านั่นดูอันตรายสำหรับเธอ "อย่านะพี่ริก เรื่องของเรามันจบไปแล้ว" นินิวบอกมาด้วยเสียงสั่นเพราะสายตาที่เขามองเธอมามันน่ากลัวมากจริงๆ "ชอบฉันไม่ใช่เหรอ เอาฉันแล้วจะไปอ่อยคนอื่น อีกทำไม ฉันเห็นเต็มสองตาว่าเธอจูบกับไอ้ไทม์" "ในเมื่อพี่เห็นเช่นนั้น พี่ก็เลิกยุ่งกับฉันเสียสิ ฉันจะอ่อยจะจูบกับใครมันก็เรื่องของฉันไหม ฉันบอกพี่ไม่กี่ร้อยครั้งแล้วว่าเราเลิกกันแล้ว เพราะพี่มันเลว ฉันเลยไม่อยากได้พี่แล้ว " นินิวบอกคนใจร้ายอย่างคนเหลืออด เธอระเบิดอารมณ์ใส่คนตรงหน้าอย่างไม่มีท่าทีเกรงกลัว สำหรับริกตอนนี้เธอมองเขาเป็นแค่เศษฝุ่นที่รู้สึกขยะแขยงยิ่งกว่าแมลงสาบ ริกถึงกับกัดฟันกอดด้วยความโกรธและโมโห เชตเรื่องหนุ่มๆวิศวะทั้ง 4 หนุ่มนะคะ พันธะร้ายนายวิศวะ เรียวตะ x เชอรีน (มีให้อ่านจบเรื่อง) พิษรักร้าย Toxic Love ริกกี้ x นินิว พลาดรักร้ายนายวิศวะ อรัณ x มิริณ คลั่งรักร้ายนายวิศวะ ริว x เจนิส โลกสวยไม่เหมาะกับนิยายเรื่องนี้ ข้ามไปได้เลยจ้า นิยายเรื่องนี้เขียนขึ้นตามจิตนาการของผู้แต่ง ห้ามขัดลอกเรียนแบบใดๆ ทั้งสิ้นเขียนขึ้นตามจิตนาการของผู้เขียนเท่านั้น นิยายเรื่องนี้อาจมีเนื้อหารุนแรงในบางตอน โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน อายุต่ำกว่า 18 ปีควรได้รับคำแนะนำ
หยางจื้อซี เด็กกำพร้าจากศตวรรษที่21 ถูกองค์กรมืดเลี้ยงดูจนเติบโตและทำให้เธอกลายเป็นมนุษย์กลายพันธ์ ในระหว่างที่ถูกส่งตัวไปทำภารกิจลับ เธอกลับถูกคนในองค์กรมืดหักหลังและถูกฆ่าโดยเพื่อนสนิทที่เธอไว้ใจมากที่สุด ก่อนสิ้นใจเธอถามเพื่อนสนิทว่าทำไม แต่ไม่ได้รับคำตอบจากปากของอีกฝ่าย สิ่งที่เธอได้รับคือรอยยิ้มที่ดูถูกเหยียดหยามและ คำว่า “โง่” จากปากของอีกฝ่ายเท่านั้น หลังจากที่ตายไปแล้วสิ่งที่เธอคิดไว้ คงจะเป็นนรกหรือที่ไหนสักแห่งที่เป็นโลกหลังความตาย แต่ทว่ามันกลับไม่เป็นเช่นนัน เธอตื่นขึ้นมาในร่างของ หยางจื้อซี เด็กหญิงอายุ เพียง 13 ขวบปีในหมู่บ้านป่าหมอก ในดินแดนโบราณล้าหลังที่ไม่มีในประวัติศาสตร์ คล้ายกับว่าเป็นโลกคู่ขนานที่อยู่อีกมิติหนึ่ง เธอตื่นขึ้นมาในบ้านที่ผุพัง ครอบครัวยากจน มีแม่ที่อ่อนแอและเจ็บป่วย มีพี่น้องที่อายุน้อย มีปู่ย่าตายายที่เห็นแก่ตัวและใจร้าย มีลุงที่เห็นแก่ได้ป้าสะใภ้ที่เต็มไปด้วยความละโมบโมบโลภมาก หยางจื้อซี คิดว่านับจากนี้ไปชีวิตจะต้องอยู่ได้ด้วยตัวเอง หากใครมารังแกก็แค่ทุบตี เธอไม่เชื่อว่าด้วยพลังที่ติดตัวเธอมาจากชาติที่แล้วจะไม่สามารถอยู่รอดได้ในโลกล้าหลังแห่งนี้
ฉู่ว่านยู ผู้สืบเชื้อสายมาจากตระกูลแพทย์แผนโบราณ มีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยม ยาที่เธอทำนั้นทุกคนต่างอยากได้ สามารถรักษาได้ทุกโรค แต่กลับไม่คาดคิดว่าจะย้อนยุค กลายเป็นผู้หญิงที่ขี้เหร่ที่สุดในใต้หล้า และยังเอาชนะใจท่านอ๋องด้วย การเริ่มต้นไม่ค่อยดีก็ไม่เป็นไร มาดูกันว่าเธอจะพลิกผันยังไง การแย่งการแต่งงานงั้นเหรอ? เธอทำให้น้องต้องรับบทเรียน แย่งสินเิมดลับมา ให้ชายั่วหญิงร้ายคู่นี้อยู่ด้วยกันตลอดไป ขี้ขลาดเหรอ? เธอจัดการพ่อร้าย สั่งสอนผู้หญิงเสแสร้ง! ขี้เหร่เหรอ? เธอรักษาพิษในตัว และกลายเป็นคนงามอันน่าทึ่ง! ลูกสาวขี้เหร่ของจวนอัครมหาเสนาบดี กลายเป็นผู้สูงส่ง แม้แต่ผู้โหดเหี้ยมบางคนยังหวั่นไหวกับเธอ เมื่อสุดที่รักจะจัดการผู้ใด เขามักจะช่วยเสมอ... แต่น่าเสียดายสุดที่รักคนนั้นไม่มีเขาอยู่ในใจ ฉู่ว่านยู "ออกไป หย่าเลย ผู้ชายมีแต่เป็นภาระของข้าเท่านั้น" เสี่ยวลี่จิงรู้สึกน้อยใจ "ไม่ได้ ข้าให้ครั้งแรกกับเจ้าแล้ว เจ้าต้องรับผิดชอบข้า"
เซียวหนานอยู่ในระดับต่ำสุดขององค์กรลับที่แผ่ขยายสายข่าวไปทุกแว่นแคว้น นางเป็นเด็กกำพร้าไร้บิดามารดาที่ถูกเก็บมาให้เป็น นกกระจอกสืบข่าว เรียกได้ว่าเป็นชนชั้นที่วรยุทธ์ต่ำต้อยและต้องทำงานเอาตัวเข้าแลกเพื่อหาข่าวให้กับเบื้องบน ดังนั้นนกกระจอกเช่นนางจึงมีมากมายแทรกซึมเข้าไปในจวนขุนนางต่าง ๆ โดยที่ไม่มีผู้ใดล่วงรู้ สิ่งที่นางฝึกฝนมาตลอดหลายปีมานี้ก็คือการเอาใจบุรุษ บำรุงร่างกาย ฝึกฝนศาสตร์ทั้งห้าให้เชี่ยวชาญ และฝึกวิชาเสพสังวาสให้บุรุษติดใจ แม้ว่าจะไม่เคยทำกับบุรุษจริง ๆ แต่ขนาดของแท่งหยกของบุรุษนางล้วนได้สัมผัสมาแล้วจากแท่งหยกของเทียมและแท่งหยกบุรุษของจริงที่นางไม่เคยเห็นหน้าว่าคนพวกนั้นคือผู้ใด เพราะพวกนางต้องมอบกายให้กับเหยื่อคนแรกที่นับว่าส่วนใหญ่จะเป็นชนชั้นสูง ดังนั้นจึงไม่อาจร่วมประเวณีกับบุรุษอื่นก่อนที่จะได้รับมอบเหยื่อจากนายใหญ่
เมื่อเธอโดนนอกใจจากคนที่รัก จึงหนีไปเริ่มต้อนชีวิตใหม่ที่ดูไบ และเธอก็ได้เจอกับหนุ่มอาหรับสุดแซ่บ ที่มายั่วยวนหลอกล่อให้เธอมีเซ็กส์ที่เร่าร้อนกับเขา และเขายังต้องการให้เธอท้องลูกของเขาอีก.... เรื่องย่อ.... “คุณอัสลาน… คุณออกไปห่างๆฉันหน่อยได้ไหม…ห้องครัวนี่มันก็กว้างมากเลยนะคุณ ทำไมคุณต้องมาใกล้ฉันขนาดนี้ด้วย…” “ก็ผมอยากจะดูว่าคุณใส่ยาเสน่ห์อะไรลงไปในอาหารหรือเปล่า เพราะช่วงนี้ผมรู้สึกโหยหาคุณตลอดเลย…” “ใครจะบ้ามาใส่ยาเสน่ห์ให้คุณกินล่ะ แค่นี้ฉันก็แทบไม่ได้นอนแล้ว… ขืนใส่ยาเสน่ห์ให้คุณกิน ฉันไม่นอนแกผ้าให้คุณเอาทั้งวันเลยเหรอ…” “หึๆ…ก็คุณมันน่ามั่นเขี้ยวนิ จะจับจะตบตรงไหนก็แน่นไปหมดเลย…แถมกลิ่นตัวก็หอมไปยันหอยเลย…อืม…พูดไปแล้วขอผมดมให้ชื่นใจหน่อยสิ วันนี้ทำงานมาโคตรเหนื่อยเลย…” “อื้อ…คุณจะทำอะไรน่ะคุณฮัสลาน นี่มันในห้องครัวนะคุณ…เดี๋ยวพวกแม่บ้านเดินเข้ามาจะทำยังไงคะ…ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้เลยค่ะ จะมาดมอะไรตรงนี้” “ก็ผมอยากดมตอนนี้ไงคุณ…เห็นหน้าคุณแล้วผมก็รู้สึกเสี้ยนจนทนไม่ไหวแล้วเนี่ย…ขอผมดมให้ชื่นใจหน่อยเถอะ” “อ้ะ….คุณอัสลาน….อื้อ….ทำไมคุณมันหื่นแบบนี้เนี่ย….เอามือของคุณออกไปนะ เดี๋ยวคนมาเห็น….อ้ะ…ซี๊ด…อ่าส์….” อัสลาน ราเชด บรูฮัมนี อายุ 37 ปี “อัสลาน...” หนุ่มนักธุรกิจชาวอาหรับที่หน้าตาหล่อเหลาราวกับเทพบุตรในนิยาย แต่ต้องมาคัดสรรหาเมียเพื่อจะมีลูกสืบทอดวงตระกูลตามคำสั่งของพ่อแม่ ทำให้เขานั้นเลี่ยงไม่ได้กับการที่จะหาเมียสักคนมารับหน้าที่นี้ แต่เขาดันไปถูกใจแม่สาวไทยใจแข็งเข้านี่สิ ไม่ว่าเขาจะเสนออะไรไปเธอก็ไม่ยอมที่จะมาเป็นเมียของเขาเลย เพียงเพราะว่าเขานั้นแก่กว่าเธอไม่กี่ปีเท่านั้น ทำให้เขาต้องใช้เล่ห์กลหลอกล่อเธอให้มาทำงานกับเขา ก่อนจะค่อยๆอ่อยแล้วก็รุกจัดการตะครุบเหยื่ออย่างเธอให้กลายมาเป็นนกน้อยในกรงทองของเขา…. มารียา เวทติวัตร อายุ 27 ปี “มีน มารียา…” สาวไทยหน้าคมที่มีหุ่นอวบอัดเป็นที่ยั่วน้ำลายของพวกหนุ่มนั้น กลับไม่ประสบความสำเร็จเรื่องความรักเอาซะเลย เธอจึงหนีจากความเสียใจแล้วมาหางานทำอยู่ที่ดูไบ...เพื่อจะลืมทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับเธอ และเธอก็ได้เจอกับเจ้านายขี้อ่อย ขี้ยั่ว ที่ไม่ว่าเธอจะทำอะไรหรือไปไหน เขาก็มักจะมายั่วน้ำลายทำให้หัวใจที่บอบช้ำของเธอนั้นปั่นป่วนอยู่เสมอ จนเธอถลำตัวมีอะไรกับเขาอย่างห้ามใจไม่อยู่ และเธอก็ได้รู้ว่าเขานั้นเป็นผู้ชายแก่ที่หื่นสุดๆเลย…แต่จะหื่นแค่ไหนต้องไปตามอ่านในนิยายนะคะ
© 2018-now MeghaBook
บนสุด