ผู้ชายที่สมบูรณ์แบบทุกกระเบียดนิ้วอย่างเขา ทำไมต้องมาแต่งงานกับผู้หญิงที่เป็นง่อยอย่างเธอด้วยล่ะ.. ------------------ เขากอดเธอแน่น จูบหนักหน่วงขึ้น เรียกว่าแทบจะสูบเอาวิญญาณออกมา จูบจนเธอต้องเบือนหน้าหนีเพื่อสูดเอาอากาศเข้าปอด “หายใจไม่ทันเหรอ” ถามเสียงนิ่ง จ้องใบหน้านวลไม่กะพริบ “ตอบผมสิ” คะยั้นคะยอขอคำตอบเมื่อเธอเอาแต่อ้ำอึ้ง ไม่กล้าจะสบตาด้วย “..ค่ะ” ตอบอย่างขัดเขิน “มองหน้าผมให้เต็มตาแล้วค่อยตอบสิหนูเล็ก” ไม่พูดเปล่า แต่ยังเอื้อมมือไปจับปลายคาง รั้งใบหน้าเธอให้หันมามองตน.. แต่ใบหน้าเรียวแดงซ่านช่างน่ารักเหลือเกิน อดใจไม่ได้ต้องโน้มไปหาและจูบเสียอีกที หอมอีกสองฟอด “เด็กเลี้ยงแกะ!” แล้วตำหนิเสียงขรึม แววตาวาว คนถูกดุเหลือบสายตามองโต้ ทั้งเขินทั้งงง ไม่เข้าใจว่าตนกลายเป็นเด็กเลี้ยงแกะได้อย่างไร
บทที่ 1
สุทธิดาส่งยิ้มให้ว่าที่เจ้าบ่าวที่เดินเข้ามาในบ้าน แล้วยกมือไหว้อย่างนอบน้อม แม้เขาจะเป็นว่าที่เจ้าบ่าวแต่เธอกับเขาก็ไม่ได้รักกัน พวกเธอแต่งงานกันเพราะผู้ใหญ่ ส่วนเหตุผลนั้นไม่แน่ใจว่าเพราะอะไร
แต่เธอก็ยินดีที่จะแต่งงานกับเขาตามใจมารดา โดยมีเงื่อนไขแลกเปลี่ยนกับท่านสองข้อ ข้อหนึ่งคือให้เขาเข้าใจผิดว่าเธอเป็นคนเกือบจะพิการ และข้อสองคือถ้าการแต่งงานครั้งนี้จบลงด้วยการหย่าร้าง มารดาจะไม่มีสิทธิ์มาบงการชีวิตของเธออีก
เมื่อท่านยินดีทำตามเงื่อนไขเธอจึงตกลงรับข้อเสนอ และตั้งใจอย่างแน่วแน่ ว่าจะทำตัวให้เจ้าบ่าวเอือมระอา ขอหย่าภายในหนึ่งปีให้ได้
“คุณแม่โทรมาบอกว่าคุณพีจะมารับหนูเล็กไปดูเรือนหอ ให้หนูเล็กแต่งตัวรอ”
“ใช่ครับ” ปฐพีตอบหญิงสาว มองสำรวจเธอที่อยู่ในชุดเสื้อยืดตัวโคร่งกับกางเกงยืดรัดรูป “คุณยังไม่ได้เตรียมตัวอีกเหรอ”
“ค่ะ” เธอตอบพร้อมกับยิ้มกว้าง “หนูเล็กคิดว่าคุณพีไปคนเดียวน่าจะดีกว่า”
“ทำไมล่ะครับ มันเป็นเรือนหอของเรานะ” เขาก็ไม่ได้อยากมารับเธอไปด้วยหรอกนะ.. แต่เพราะมันเป็นบ้านที่เขากับเธอต้องใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันหลังจากแต่งงาน จึงไม่อยากตัดสินใจคนเดียว
“ความจริงคุณพีต่างหากที่อยากแยกไปอยู่ส่วนตัว ดังนั้นคุณพีก็เลือกเถอะค่ะ ขอแค่มีห้องนอนส่วนตัวให้หนูเล็กสักห้องเพราะหนูเล็กเป็นคนนอนไม่เป็นเวลา ถ้าเป็นชั้นล่างจะสะดวกกับหนูเล็กมากที่สุดค่ะ” เหลือบมองที่ขาตัวเองให้เขารู้จุดประสงค์
เหมือนถูกเธอประชดใส่เรื่องเรือนหอ แต่จะให้เขาย้ายเข้ามาอยู่ที่บ้านของเธอเขาก็ไม่เอาเหมือนกัน ต้องอยู่ในสายตาของพ่อตาแม่ยาย เขาอกแตกตายกันพอดี
และพวกท่านอาจต้องผิดหวังในตัวเขา หรือโกรธเกลียดเขาไปเลย ถ้าเขาเผลอตวาดใส่ลูกสาวสุดที่รักของพวกท่านให้ได้ยิน
“ถ้าผมให้หนูเล็กไปอยู่ที่บ้านผม หนูเล็กจะโอเคไหม”
“ไม่โอเคเลยค่ะ” เธอตอบแบบไม่ต้องเสียเวลาคิด และไม่คิดจะถนอมน้ำใจเขา เพราะตั้งใจจะทำตัวให้เขาเบื่อมากกว่าให้เขาชอบอยู่แล้ว “หนูเล็กไม่ง่อยก็เหมือนง่อยแบบนี้ จะให้ไปอยู่เป็นภาระของคนอื่นคงไม่ดีหรอกค่ะ”
“ผมก็ไม่อยากมาอยู่บ้านของคุณเหมือนกัน เพราะงานของผมทำให้ผมต้องเข้าสังคม กลับบ้านไม่เป็นเวลา มันคงดูไม่ดีในสายตาของคุณพ่อคุณแม่ของคุณ” เขาตั้งใจเอาไว้แล้วว่าจะใช้ชีวิตแบบเดิม ไม่คิดจะเปลี่ยนแปลงแก้ไขเพื่อเธอ ถ้าเธอรับได้ก็อยู่กันไปเรื่อย ๆ แต่ถ้ารับไม่ได้ก็ขอหย่ามาซะ เขาจะรีบเซ็นใบหย่าให้ทันที แต่จะไม่เป็นฝ่ายพูดเรื่องหย่าก่อนเด็ดขาด เพราะไม่อยากมีปัญหากระทบกับธุรกิจและกับบิดา
“โอเคค่ะ เพื่อไม่ให้ใครได้เปรียบเสียเปรียบ การแยกไปอยู่ต่างหากก็เป็นทางออกที่ดีค่ะ ใช้ชีวิตกันสองคนโดยไม่มีครอบครัวมาวุ่นวาย มันจะดีกับเราทั้งสองฝ่ายจริงไหมคะคุณพี”
ชายหนุ่มมองหญิงสาวที่เขาค่อนข้างพึงพอใจกับรูปร่างหน้าตาของเธอ ยอมรับอย่างไม่มีอคติว่าเธอสวยผิดจากมารดาและพี่สาวคนละเรื่อง เพราะเธอได้ความสวยมาจากย่าทวดที่เป็นสาวฝรั่งเศสมาเต็ม ๆ
แต่!.. ถ้าเธอแข็งแรงปกติดีเหมือนพี่สาวของเธอ เขาคงจะรู้สึกดีกว่านี้มาก.. แต่ตอนนี้เขาสนใจคำพูดชวนคิดของเธอมากที่สุด
“วันนี้ผมมีนัดช่วงเย็น คงไม่สะดวกถ้าต้องเสียเวลารอให้คุณแต่งตัวออกไปด้วยกัน เอาเป็นว่าพรุ่งนี้ผมจะแวะมารับคุณอีกครั้ง ไปดูเรือนหอและเปิดอกคุยกันดีไหม” ในเมื่อเธอเอ่ยคำพูดมีนัยยะออกมาก่อน เขาก็ไม่รอช้าที่จะตอบสนอง
“น่าสนใจค่ะ เอาเป็นว่าพรุ่งนี้ขอฝากตัวให้คุณพีดูแลสักวันนะคะ”
“ยินดีครับ” ปฐพีคุยกับหญิงสาวอีกสองสามประโยคก็บอกลาต่อกัน
ช่วงบ่ายวันต่อมา
ปฐพีมองหญิงสาวที่เดินเข้าไปในเรือนหอราคาสี่สิบล้าน ที่เขาทุ่มเงินซื้อเพื่อความสะดวกสบายด้วยความสนใจ.. เขาจะพอใจมากแค่ไหนนะ ถ้าเธอเดินได้ปกติแบบนี้ตลอดเวลา.. แล้วเบี่ยงหน้าหนีไปทางอื่นอย่างเซ็ง ๆ เมื่อคิดยังไม่ทันจบเธอก็ลงไปนั่งกองกับพื้น
“ผมอุ้มดีกว่า” เขาเดินเข้าไปหาเธอแล้วย่อตัวลงทำท่าจะอุ้ม
“อย่ามาช่วยหนูเล็กเพราะความรู้สึกสมเพชเวทนา คุณพีเดินดูรอบ ๆ บ้านไปก่อนเลยค่ะ หนูเล็กช่วยตัวเองได้ ไม่ต้องมาสนใจหนูเล็ก”
“อย่าดื้ออย่ารั้นสิ มันเสียเวลางานของผมนะ” เปล่งวาจาหงุดหงิด ทำท่าจะอุ้มเพื่อตัดปัญหา
“หนูเล็กก็สันดานแบบนี้แหละค่ะ คุณพีคงต้องทำใจยอมรับให้ได้ถ้าคิดจะแต่งงานกัน” เขาเผลอแสดงความหงุดหงิดออกมา เธอจึงแสดงความก้าวร้าวออกไปบ้าง ปัดมือที่จะอุ้มออกไป
ปฐพีมองหญิงสาวด้วยแววตาดุดัน รู้สึกผิดหวังที่เคยคิดว่าเธอเป็นคนใสซื่อบริสุทธิ์ ว่านอนสอนง่าย แต่จริง ๆ แล้วกลับดื้อแพ่ง เอาแต่ใจ พูดจาหยาบคายอย่างร้ายกาจ
“คุณอายุเท่าไหร่”
“ยี่สิบเจ็ดค่ะ”
“ผมสามสิบห้า.. อายุเราต่างกันเกือบสิบปี ควรแล้วเหรอที่พูดคำว่าสันดานออกมา” เอ่ยเสียงเรียบแต่สายตาตำหนิชัดเจน
เขาต้องปรามเธอ ไม่ใช่ยอมให้เธอมามีอำนาจเหนือกว่า เพราะการแต่งงานครั้งนี้ เขาตั้งใจแล้วว่าจะต้องเป็นฝ่ายคุมเกมทั้งหมด
“หนูเล็กไม่ได้ว่าคุณพีนี่คะ หนูเล็กว่าตัวเองต่างหาก แต่ถ้าปากของหนูเล็กทำให้คุณพีลำบากใจ ก็ต้องขอโทษด้วย คุณพีคงต้องทำใจแล้วค่ะ เพราะถ้าแต่งงานกันแล้วคงได้ยินบ่อยขึ้น” ถ้าทนไม่ได้ก็รีบหย่าให้หนูเล็กนะคะคุณพี หนูเล็กจะได้เป็นอิสระอย่างถาวร จะได้เลิกเล่นละครตบตาว่าเป็นโรคประหลาด เดินได้บ้างไม่ได้บ้างแบบนี้ เธอคิดในใจใบหน้าอมยิ้ม
“หนูเล็ก” ปฐพีเรียกเสียงขรึม
“ขาคุณพี” เธอขานรับทำตาปริบ ๆ ทำเหมือนไม่รู้ว่าเขากำลังไม่พอใจ “คุณพีอยากพูดอะไรก็พูดมาได้เลยนะคะ ไหน ๆ ที่นี่ก็มีแต่เราสองคนอยู่แล้ว ไม่ต้องเกรงใจใคร เต็มที่ได้เลยค่ะ”
"ณัฐวรา" สถาปนิกสาวสวยแม่ม่ายลูกสอง ความน่ารักของเธอถูกตาต้องใจประธานคนใหม่อย่างแรง เขารุก ๆ และรุก แล้วเธอจะหนีทำไม ในเมื่อหัวใจก็เรียกร้องต้องการ ก็เขาตรงตามสเป็กซะขนาดนั้น สูงใหญ่ บึกบึน แถมเป็นลูกครึ่งด้วยสิ คงหนีไม่พ้นเขาแน่ ๆ "เควิน" ---------------- เหตุการณ์บางอย่างทำให้ "สินี" ต้องล้มเหลวกับชีวิตคู่ เธอเริ่มมองเขาที่เคยเป็นกำลังใจและให้ความช่วยเหลือเธออยู่ตลอดเวลา จนมันพัฒนามาเป็นความรักครั้งใหม่ในระยะเวลาสั้น ๆ "นภดล" ผู้ชายที่แอบเฝ้ามอง แอบหลงรักเธอมาตลอดเวลาห้าปี ------------------------------- หญิงสาวฟุบตัวลงกับอกแกร่งอย่างเหนื่อยหอบ เพราะงัดกลยุทธ์ออกมาพิชิตใจเขาจนหมดสิ้น “เควี่คะ” เรียกเขาเสียงหอบ “ว่าไงครับฮันนี่” เขาลูบศีรษะเธอแผ่วเบา “ถูกใจกับของขวัญมั้ยคะ” เธอถามเพราะอยากรู้ว่าตัวเองทำได้ดีพอมั้ยสำหรับครั้งแรก “ถ้าบอกว่าไม่ถูกใจจะขอแก้ตัวมั้ยครับ” แล้วหัวเราะเบา ๆ เมื่อถูกค้อนใส่ “ถูกใจที่สุดเลยครับ ให้ผมบ่อย ๆ นะ ผมรับได้ทุกโอกาส ทุกเทศกาลเลยนะครับ นะครับฮันนี่” เขาอ้อนวอนขอ “ค่ะ ถ้าคุณทำตัวน่ารักกับน้ำผึ้งนะคะ” “ผมจะทำตัวน่ารัก และเป็นสามีที่ดีของคุณภรรยานะครับ” “สามีภรรยาอะไรคะ พูดแบบนี้น้ำผึ้งเขินนะ” แล้วขยับตัวจะลงไปนอนบนที่นอน แต่เขารั้งไว้ไม่ยอมปล่อย “นอนกับอกผมนี้แหละ ไม่ต้องกลัวว่าผมจะหนัก เพราะตัวคุณเบาอย่างกับนุ่น” แล้วกอดเธอกระชับขึ้น “ไม่เอาค่ะ ขอน้ำผึ้งนอนบนเตียงแล้วซบอกคุณดีกว่า อุ่นดี”
ชติรสรีบพลิกตัวหันหลังให้ชายหนุ่มทันทีที่เขาผละจากเธอไปยืนอยู่ข้างเตียง ควานมือไปด้านหลังเพื่อหาผ้าห่มมาคลุมร่างที่เปลือยเปล่าของตนให้พ้นจากสายตาร้อนแรงสีน้ำตาลเฮเซลคู่นั้น แต่ให้ตายเถอะผ้าห่มมันหายไปไหนวะ! ชายหนุ่มกอดผ้าห่มไว้กับอก มองทรวดทรงอวบอัดที่มีส่วนเว้าส่วนโค้งอย่างชัดเจน เธอคือผู้หญิงที่สมบูรณ์แบบไร้ที่ติในสายตาของเขาจริงๆ คิดไปคิดมาความต้องการที่เพิ่งสงบลงไปก็เริ่มตื่นตัวอีกครั้ง เขารีบคลี่ผ้าห่มคลุมร่างให้เธอแล้วแต่งตัวเพราะกลัวอดใจไม่ไหว กลัวจะทำให้เธอเจ็บปวดทรมานจนเข็ดขยาด “ผมไปก่อนนะยอดรัก” เขาเกี่ยวร่างที่ตะแคงหันหลังให้ด้วยมือข้างเดียว แล้วโน้มหน้าไปกระหน่ำจูบที่เรียวปากอิ่มนั้นอย่างเสน่หา ก่อนจะออกไปจากห้องเขายังหยิบโทรศัพท์ของเธอมากดเข้าหาเบอร์ตัวเอง และอดไม่ได้ที่จะรั้งร่างบางมากอดแนบอกและดูดดื่มความหวานของเรียวปากอย่างอาลัยอาวรณ์ “อย่าลืมสัญญาของเราล่ะ” เธอเน้นย้ำเมื่อเขาจะจากไป เขามองร่างที่กอดกระชับผ้าห่มนวมเอาไว้ด้วยความรักใคร่อย่างเปิดเผย “ผมจะรักษาสัญญาอย่างเคร่งครัดถ้าคุณไม่ผิดคำสัญญา” “เราควรทำหนังสือสัญญาต่อกัน” “ไม่จำเป็น หน้าที่ของคุณคือเป็นตัวแทนของลิก้า หน้าที่ของผมคือห้ามยุ่งกับลิก้า ดังนั้นคุณและผมแค่ทำหน้าของตัวเองอย่างเคร่งครัดหนังสือสัญญาก็ไม่มีความหมาย” “ถ้าฉันรู้ว่าคุณยุ่งกับพี่สาวของฉันทั้งที่ฉันยอมคุณถึงขนาดนี้ เราได้เห็นดีกันแน่” เธอข่มขู่ “ผมไม่โง่เสียคุณไปหรอกยอดรัก คุณเด็ดกว่าเธอเป็นไหนๆ” “อย่ามาหยาบคายกับฉัน ไสหัวออกไปจากห้องฉันได้แล้ว” เธอหยิบหมอนปาใส่คนปากเปราะนัยน์ตาลามกด้วยความอับอายระคนโกรธแค้น
อดีตนักดนตรีรูปหล่อพ่อรวยที่ผันตัวเองมาเป็นนักธุรกิจเต็มตัวเพื่อสืบทอดกิจการของครอบครัว สามปีที่เขามัวแต่เรียนรู้เรื่องงานที่ไม่ถนัดจนต้องปล่อยวางเรื่องความรัก ตอนนี้เขาพร้อมแล้วที่จะรับมือกับมัน แต่ให้ตายเถอะ! ทำไมผู้หญิงแต่ละคนที่ผ่านเข้ามาในชีวิต ไม่ได้ทำให้เขารู้สึกถวิลหาได้เหมือนเธอคนนั้นเลยสักคน ตอนนี้เธออยู่ไหน ทำอะไรอยู่นะ เขาอยากเจอเธออีกสักครั้ง และครั้งนี้จะไม่ปล่อยให้เธอหลุดมือเด็ดขาด เชิญพบกับความรักของพี่โฉดผู้น่ารักกับน้องแนนผู้ใสซื่อ(จากบัญชารักจากหัวใจ)ได้ในเล่มนี้เลยค่ะ
เขาคือเจ้าของฟาร์มนกกระจอกเทศที่ใหญ่ติดอันดับต้นๆ ของโลก ส่วนเธอคือหญิงสาวที่เขารับมาทำงานด้วยเพราะถูกน้องชายขอร้อง อะไรจะเกิดขึ้น? เมื่อคนที่เขาคิดว่าขี้เหร่นักหนากลายเป็นนางฟ้าเดินดินที่อยากครอบครอง
“เป็นอะไร หน้ามืดเหรอ” เขาตีหน้าเครียดถามไถ่ เก็บซ่อนอาการขำขันด้วยความเอ็นดูเอาไว้มิดชิด เธออายจนต้องยกมือปิดหน้า ซ้ำยังบิดตัวซุกหลบกับอกแกร่งเพราะกลัวจะตก “คุๆๆๆ คุณ..คุณไคปล่อยครีมลงเถอะค่ะ” “ไม่ปล่อย” “ทำไมล่ะคะ” “ก็ไม่อยากปล่อย ตั้งแต่แต่งงานกันมาเรายังไม่เคยทำตัวเป็นสามีภรรยากันเลย ผมก็อยากอุ้มภรรยาดูบ้างไม่ได้เหรอ” “ได้ค่ะ แต่ไม่ใช่เวลานี้ ตอนนี้คุณไคไม่สบายอยู่นะคะ ปล่อยครีมลงก่อนดีกว่าค่ะ อุ้มของหนักมากๆ เดี๋ยวยิ่งปวดหัวนะคะ” เธอแก้ตัวบ้าบออะไรของเธอเนี่ย ทำไมยิ่งฟังยิ่งน่ารักน่าฟัด พาให้หมั่นเขี้ยวนัก
นางเจ็บปวดปางตายเมื่อเขาโยนร่างบอบช้ำทิ้งไว้หลังจวนโดยไม่แยแส เมิ่งลี่เฟยน้ำตาไหลพรากทว่ากลับไม่ทำให้คนที่เพิ่งเหยียบย่ำร่างกายเล็กเห็นใจแต่ประการใด"เฝ้านางเอาไว้ให้ดีอย่าให้ออกมาทำเรื่องชั่วอีก"
หวังฉีหลิน อายุ 25 ปีสาวเจ้าหน้าที่การเกษตรและพ่วงมาด้วยเจ้าของสวนสมุนไพรรายใหญ่ เสียชีวิตกระทันหันหลังจากกลับมาจากท่องเที่ยวพักผ่อนและเธอได้เก็บเอาก้อนหินสีรุ้งมาจากพระราชวังโปตาลามาได้เพียงสามเดือน ด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ หากตายไปแล้วก็ไม่เป็นไรเพราะเธอเองเติบโตมาอย่างโดดเดี่ยวในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าจนกระทั่งมีอายุได้ 18ปี ถึงได้ออกไปใช้ชีวิตด้วยตัวเองตอนนี้เธอ ไม่มีอะไรให้ต้องห่วงแล้ว เพียงแต่เสียดายที่เธอยังไม่ได้ทำตามความฝันของตัวเองเลย เฮ้อ ชีวิตคนเรานั้นมันแสนสั้น อายุ25 แฟนไม่เคยมี สามียังอยากได้ ไหนจะลูกๆที่ฝันอยากจะมีอีก คงต้องหยุดความหวังและความฝันเอาไว้เท่านี้ เหนือสิ่งอื่นใด ตายแล้วตายเลยจะไม่ว่า แต่ดันตื่นขึ้นมาในร่างหญิงชาวนายากจน ชื่อหวังฉีหลินเช่นเดียวกับเธอพ่วงมาด้วยภาระชิ้นใหญ่ อย่างสามีที่ป่วยติดเตียงและลูกชายฝาแฝดทั้งสอง แถมยังมีภาระชิ้นใหญ่ม๊ากกกมาก กอไกล่ล้านตัวอย่างพ่อแม่สามีและน้องๆของสามี ที่โดนบ้านสายหลักกดขี่ข่มเหงรังแก เอารัดเอาเปรียบและบังคับแยกบ้านหลังจากที่สามีของนางได้รับบาดเจ็บสาหัส สาเหตุที่หวังฉีหลินต้องมาตายไปนั้นเพราะโดนลูกสะใภ้บ้านสายหลักผลักตกเขาระหว่างที่กำลังยื้อแย่งโสมคนที่หวังฉีหลินขุดมาได้
หลังจากถูกแฟนหนุ่มและเพื่อนสนิทของเธอจัดฉาก เฉี่ยนซีก็จบลงด้วยการใช้เวลาทั้งคืนกับชายแปลกหน้าลึกลับคนนั้น เธอมีความสุขมาก แต่พอเธอตื่นขึ้นมาในเช้าวันรุ่งขึ้น เธอก็รู้สึกแย่กับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืน อย่างไรก็ตาม ความรู้สึกผิดทั้งหมดของเธอถูกชะล้างออกไป เมื่อเธอเห็นใบหน้าของชายที่นอนอยู่ข้างเธอ เธอจึงเอ่ยด้วยเสียงเบา ๆ ที่ว่า "ผู้ชายอะไร ทำไมหล่อจัง" และเธอก็ต้องตกใจกับสิ่งที่เห็น ความผิดของเธอกลายเป็นความละอายใจโดยทันที และมันทำให้เธอตัดสินใจทิ้งเงินจำนวนหนึ่งไว้ให้ชายผู้นั้นก่อนที่เธอจะจากไป "เจ๋อข่าย" รู้สึกประหลาดใจเมื่อเห็นเงินดังกล่าว พร้อมกับคิดว่า 'ผู้หญิงคนนั้นพยายามจะจ่ายเงินให้ฉัน ราวกับว่า ฉันเป็นผู้ชายขายบริการอย่างนั้นหรอ? ' เขารู้สึกโกรธ จึงต้องการดูภาพจากกล้องวงจรปิดของโรงแรม เขาสั่งผู้ช่วยของเขาด้วยใบหน้าที่จริงจังพร้อมขมวดคิ้ว "ผมอยากรู้ว่า ใครอยู่ในห้องของผมเมื่อคืนนี้" 'อย่าให้เจอนะ ถ้าเจอเมื่อไหร่จะสั่งสอนให้เข็ดเลย! ' เรื่องราวของพวกเขาจะเป็นอย่างไรต่อไปนะ
อวิ๋นเจินอาศัยอยู่ในตระกูลอวิ๋นมาเป็นเวลา 20 ปี กลับพบว่าเธอเป็นลูกสาวปลอม พ่อแม่บุญธรรมของเธอวางยาเธอเพื่ออยากจะได้เงินมาลงทุน หลังจากที่อวิ๋นเจินรู้เรื่องนี้ เธอก็ถูกไล่กลับไปที่ชนบท จากนั้นเธอก็ค้นพบว่าตัวเองคือลูกสาวแท้ๆ ของตระกูลเฉียวและมีชีวิตที่หรูหราสุด ๆ หลังจากกลับมา เธอได้รับความรักจากครอบครัวและมีชื่อเสียงโด่งดัง น้องสาวจอมปลอมใส่ร้ายอวิ๋นเจิน แต่เธอไม่คาดคิดว่าอวิ๋นเจินจะมีความสามารถต่างๆ เมื่อต้องเผชิญกับการยั่วยุ เธอได้แสดงความสามารถและทักษะต่างๆ มากมายเพื่อจัดการผู้รังแก มีข่าวลือกันว่าอวิ๋นเจินยังคงโสด และชายหนุ่มชื่อดังแห่งเมืองงก็ผลักเธอไปเข้ากำแพง "คุณนายกู้ ถึงตามราเปิดเผยตัวตนได้แล้วนะ"
อวิ๋นหลาน นักฆ่าอันดับหนึ่งแห่งศตวรรษที่ 25 ได้ข้ามภพและเกิดใหม่ในร่างของหญิงสาวผู้ไร้ประโยชน์ซึ่งมีชื่อเดียวกันในจวนเทพเจ้าแห่งสงคราม รากวิญญาณถูกทำลายไป? บำเพ็ญวิชาไม่ได้? คู่หมั้นถอนหมั้น? ทุกคนหัวเราะเยาะนาง? การควบคุมอสูร ยาพิษ ยาลูกกลอนปีศาจ อาวุธลับ...นางจัดการได้อย่างสบายๆ อดีตผู้ไร้ค่า แต่บัดนี้มาแก้แค้นชาาเจ้าชู้ เอาคืนทุกคนที่รังแกตนเอง ได้ประสบความสำเร็จ และขึ้นไปสู่จุดสูงสุด ผู้แข็งแกร่งอย่าคิดจะทำอะไรตามใจ ผู้อ่อนแออย่าท้อแท้ กล้ามารุกรานข้า งั้นก็อย่าหาว่าข้าไม่เตือนก็แล้วกัน เขาเป็นจ้าวแห่งอาณาจักรปีศาจ ชอบเอาใจนาง นางฆ่าคน เขาช่วยปิดปาก นางทำลายศพ เขาช่วยกำจัดหลักฐาน เขายอมทำทุกอย่างเพื่อนาง ชีวิตนี้ยอมร่วมทุกข์ร่วมสุขไม่ทอดทิ้งกัน
สำหรับเขาผู้หญิงก็เป็นได้แค่ที่ระบายความใคร่ เขาไม่เคยมีความรักไม่เคยรักใคร แต่พอได้มาเจอเธอ เพื่อนของน้องสาวเขา ใจที่ด้านชากลับเต้นแรงขึ้นมาอีกครั้ง…