ไม่ได้หื่น..แค่อยากกินอย่างอื่นที่ไม่ใช่ข้าว
เช้าวันทำงาน ณ โรงแรมหรูของประธานซินอี้
ติช่าใช่นี่คือชื่อฉันเอง เลขาสาวสวย หุ่นดีเซ็กซี่ ของประธานหวังอี้ ที่สมัยเมื่อครั้งยังดำรงตำแหน่งเธอก็เป็นคนดูแลจัดการให้ทุกอย่าง
จวบจน มาถึงคราวที่ ประธานซินอี้มาดูแลต่อ ติช่าก็ยังคงดูแลเขาด้วยดีเสมอมา และด้วยการทำงานที่รอบรู้ไปเกือบทุกอย่าง ทำงานอย่างรวดเร็ว ทำให้ ทั้ง 2 ประธานไว้ใจให้เธอจัดการงานแทนให้ในบางครั้ง
ซึ่งในวันนี้ ประธานซินรีบออกไปทำธุระข้างนอก ส่วนฉันต้องรีบเคลียร์งานให้เสร็จ ความจริงจะกลับไปทำงานต่อที่บ้านก็ได้นั่นแหล่ะ แต่ก็อยากจะทำให้มันเสร็จ ๆ ไปจะได้ไม่ต้องค้างๆคาๆ
แต่ทันใดนั้น อุ้ยแม่เจ้า!!!! อยู่ดี ๆ คอมก็เด้งขึ้น ข้อความอะไรแปลก ๆ มือสวยดันมือไวกดปิดมันลงไปเสียอย่างนั้น ทำให้หน้าจอดับวูบไปหมดเลย
ให้ตายเถอะน่า...นาทีที่รีบเร่งมักชอบมาเป็นอะไรตอนนี้ คนอื่นเขาก็เลิกงานกลับบ้านกันไปหมด ไม่รู้ว่า ป่านนี้ไอทีจะกลับบ้านกันไปหมดแล้วหรือยังนะ ลองโทรดูก่อนดีกว่า
"สวัสดีค่ะ ไอทีหรือเปล่าคะ."
"ใช่ครับ"
"ขอโทษที่รบกวนเวลาหลังเลิกงานนะคะ ตอนนี้พอจะมีใครอยู่บ้างมั้ยคะ"
เสียงเงียบหายไปพักนึง คาดว่าเขาคงอาจจะกำลังหาคนที่จะมาแก้ไขปัญหาให้ได้ ถ้างานไม่เร่งด่วนจริง ๆ และเป็นกังวลว่าข้อมูลที่ทำค้างไว้จะหายไป ก็คงจะไม่รบกวนคนอื่นเขาหรอก เปิดใหม่มันก็เปิดไม่ติดไง
" ฮัลโหลครับ คุณติช่า ก๊อตยังไม่กลับ พอดี เขาไปเช็คสายไฟที่ห้อง Server เดี๋ยวเขาขึ้นไปนะครับ "
" อ้อ ดีเลยค่ะ ขอบพระคุณมาก ๆ เลย นะคะ "
ฉันนั่งรออยู่ในห้องอย่างร้อนใจ ผ่านไป 15 นาที แล้วก็ยัง ไม่มา ฉันเกรงใจไม่กล้าที่จะไปเร่งเขาอีกรอบ แต่ทันใดนั้นเสียงสวรรค์นั่นอาจจะใช่มั้ง เพราะได้ยินเสียงเคาะห้อง
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
ฉันลุกเดินไปเปิดประตูให้คนที่เคาะอยู่ข้างหน้า "เชิญค่ะ"
ขณะนั้นประกฎภาพชายหนุ่ม ผิวเข้ม แต่ไม่คล้ำขนาดนั้น ใบหน้าหล่อคม คิ้วหนา มีหนวดเคราเล็กน้อยพอประมาณ ร่างเท่ สมาร์ทสูงโปร่ง มาในชุดเสื้อยืดสีดำกางเกงยืนส์ ซึ่งอู้หูว..ตรงสเปกของฉันที่ชอบผู้ชายเข้ม ๆ แบบนี้เลย
ทำงานมาก็นานแต่ทำไมผู้ชายคนนี้ไม่เคยเห็นหน้านะ แค่เห็นใบหน้าก็แทบจะน้ำเดินเลยทีเดียววิชวลสุดๆ
" ไอทีคุณก๊อตหรือเปล่าคะ "
" ใช่ครับ "
"เชิญค่ะ ดูคอมให้หน่อย มันขึ้นภาษาอังกฤษแล้วเผลอกดปิดมันไปแล้วก็ดับ ไปเฉยเลย "
ชายหนุ่มเดินไปสำรวจเครื่องคอมที่โต๊ะทำงาน ส่วนฉันเดินมาเปิดโน้ตบุคนั่งทำงานตรงโซฟา ปล่อยให้ไอทีจัดการของเขาไป แต่เวลาเดียวกันฉันก็แอบลอบมองใบหน้าหล่อคมตรงสเปคอยู่เรื่อย ๆ แต่ชวนคุยสักหน่อยดีกว่าเพื่อไม่ให้บรรยากาศเงียบจนเกินไป
"คุณก๊อตพึ่งมาทำงานใหม่เหรอคะ?
"ทำได้สองอาทิตย์แล้วครับ ไม่ต้องเรียกคุณหรอกครับเรียกก๊อตเฉย ๆ ก็ได้"
-งูยย..ก๊อตจิหรือเปล่าชื่อน่ารักจัง อร๊ายแต่เก็บอาการข่มไว้-
"อ่อ ถึงว่าล่ะไม่เคยเห็นหน้า ดูหน้าตายังเด็กอยู่เลย พึ่งจบใหม่เหรอคะ"
เค้าหล่อคม หน้าใสเหมือนเด็กจบใหม่เลยจริงๆนะ ฉันเลยอดจะถามไม่ได้
"จบมาสามปีแล้วครับยี่สิบหกแล้ว"
"จริงเหรอคะ รุ่นน้องนี่นา"
แต่เขาว่ากันว่ากินเด็กเป็นอมตะจะเป็นไรมั้ยนะ ถ้าอยากจะลองกินเด็กดู ฉันที่สวมชุดเดรสสั้นในวันนี้พอดิบพอดีที่ถอดเสื้อสูทออกตั้งแต่ตอนเลิกงานแล้ว
ถ้าถอดตอนนี้เกรงว่าจะน่าเกลียดเดี๋ยวหาว่าอ่อย แต่ก็อยากอ่อยนั่นแหละ ทำทีนั่งทำงานแต่ขยับชุดให้ร่นขึ้นเผยให้เห็นเรียวขาคู่สวย
" คอมเปิดติดแล้วลองเข้าดูครับ คุณ......??"
" ติช่าค่ะ "
" ครับ คุณติช่าลอง ดูครับ "
ฉันลุกไปนั่งตรงเครื่องคอมที่เขาซ่อมให้ โดยที่มีก๊อตยืนดูอยู่ข้าง ๆ ฉันสำรวจงานและเอกสารต่าง ๆ ที่ทำค้างไว้อยู่ เดชะบุญทุกอย่างยังอยู่ครบ
" เดี่ยวคุณติช่า ลองทำดูก่อนนะครับ เดี่ยวผมนั่งรอเป็นเพื่อนมันดึกแล้ว เผื่อเจอปัญหาอะไรอีก"
" ดีเลยค่ะ ขอบคุณนะคะ "
ฉันยกยิ้มพอใจและนั่งทำงานต่อ ขาคู่สวยที่ไขว่ห้างแทบเกือบเห็นเข้าไปข้างใน หรือว่าเขารู้ทันที่ฉันอ่อยหรือเปล่านะ หรือว่าจะมีใจให้คนสวยๆอย่างฉันเหมือนกันถึงได้ยอมนั่งรอขนาดนี้ อ๊อย..บ้า..เขินนะ🤭 ฉันสำรวจเครื่องคอมอยู่สักพักโชคดีที่ข้อมูลยังไม่หาย
" เรียบร้อยแล้วค่ะ ก๊อตกลับยังไงคะ "
" อ้อ นั่งรถเมล์ ไปครับ "
" งั้นดีเลยค่ะ กลับพร้อมกันเดี๋ยวติช่าไปส่ง "
ฉันไม่ต้องการความสัมพันธ์แบบทองหล่อในคืนวันศุกร์นะคะ ...ขอตัว..//ส่วนตัวไม่เน้นความสัมพันธ์เน้นมันส์อย่างเดียวรับได้หรือเปล่า
เชื่อเสมอว่าประตูบานนี้ปิดลง เราจะได้เปิดประตูไปเจอสิ่งที่ดีกว่าเสมอ...เธอออกตามหาคนที่ให้ชีวิตใหม่กับเธอ แต่เรื่องมันไม่ง่ายขนาดนั้น.. สันดานแบบคุณ แค่เห็นนรกก็คิดว่าแค่ชื่อน้ำพริกสินะ
เรื่องคืนนั้น..มันไม่ควรเป็นแบบนี้ !! ถ้าไม่คิดอะไร..อย่าจับหัวได้ปะ
อยากเห็นใบหน้าของเขาในช่วงเวลาแบบนั้น..สีหน้าท่าทางเขาจะเป็นแบบไหน.. ไม่ได้ง่ายกับทุกคนนะ...แต่ก็ไม่ได้ยากขนาดนั้น
ทดลองเป็นลูกค้ากันก่อนถ้าชอบค่อยกลับมาซื้อ..ถ้าคุณพร้อมโอน..ฉันก็พร้อม..อ..NC18+
หน้าพลาสติกลอยมาตั้งแต่ 3 กิโลเมตรแรกยังจะกล้าว่าคนอื่นไม่สวยอีกเหรอ?นี่ถ้าฉันได้ไปทำหน้าที่เกาหลีสิ่งแรกที่จะบอกหมอ คือไม่เอาหน้าแบบเธอ..นอ.ขอยกเลิกสัญญากับพระเอกเพราะเธอเข้าใจผิดว่าโดนผู้ชายข่มขืน
“หยุดทำบ้าๆ นะพี่สิงห์...อ๊อย...” น้ำผึ้งขนลุกซู่ เขาจูบไซ้ซอกคอของหล่อน ขณะหญิงสาวกำลังยืนส่องกระจกอยู่หน้าอ่างล้างหน้า “พี่ขออีกนิด แค่ภายนอกเท่านั้นนะจ๊ะ ไม่เสียหายอะไรนี่นา...นะครับ” พี่เขยปะเหลาะปะแหละอย่างคนเอาแต่ได้ เสียงออดอ้อนอ่อนหวานเริ่มทำให้น้องเมียใจอ่อนหวามไหว ปล่อยให้มือของเขาเคล้นคลึงสะโพกของหล่อนอย่างนึกมันเขี้ยว สอดท่อนแขนเข้ามาระหว่างง่ามก้น หงายฝ่ามือลูบไล้เข้ามาถึงหนอกเนื้ออุ่นจัดอีกครั้ง ตะล่อมล้วงเข้ามาโอบเนินนูนเหมือนหลังเต่า บีบขยำเบาๆ เหมือนจะประมาณความอวบใหญ่ล้นอุ้งมือ “ของผึ้งใหญ่จัง” มือสัมผัสกลีบเนื้อเป็นพูแน่น โหนกนูนและใหญ่กว่าของเจนนี่มากมาย “อ๊าย...” น้ำผึ้งเสียว กระดกก้นขึ้นโดยอัตโนมัติ สิงหาบีบขยำความเป็นผู้หญิงของหล่อนเป็นจังหวะ หัวใจเต้นแรงกับความอวบใหญ่ที่อัดแน่นอยู่ในอุ้งมือของตน “อย่า...พี่สิงห์...หยุดเดี๋ยวนี้นะ เดี๋ยวพี่เจนนี่มาเห็นผึ้งซวยแน่ๆ” น้องเมียร้องห้ามอย่างสับสนใจ ส่ายก้นทำท่าว่าจะดิ้นหนี แต่ช้ากว่ามือใหญ่ของสิงหาอีกข้างที่กดลงบนแผ่นหลังของหล่อนเหมือนจะล็อกกายไม่ให้ขยับหนี
ในวันครบรอบแต่งงาน เหวินซือถูกเมียน้อยของสามีวางยาและไปมีอะไรกับคนแปลกหน้า เธอสูญเสียความบริสุทธิ์ไป แต่เมียน้อยคนนั้นกลับตั้งท้องลูกของสามี ภายใต้ความกดดันต่างๆ เหวินซื่อสูญรู้สึกสิ้นหวังและตัดสินใจหย่า แต่สามีของเธอกลับไม่แยแสโดยคิดว่าเธอกำลังเล่นลูกไม้อยู่ หลังจากการหย่ากัน เหวินซือกลายเป็นจิตรกรที่มีชื่อเสียงและมีผู้ชายนับไม่ถ้วนที่ตามจีบเธอ อดีตสามีไม่ยอมและขอคืนดีไปถึงที่ จากนั้นก็ว่า เธออยู่ในอ้อมแขนของคนใหญคนโตคนหนึ่ง และชายคนนั้นก็พูดอย่างสงบว่า "ดูให้ดี นี่คือพี่สะใภ้ของนาย"
ว่าที่ลูกสะใภ้ไฟแรงสูงเธอต้องเข้ามาอยู่ร่วมบ้านกับว่าที่พ่อผัวหม้ายร้างเมียมานายอรมปี
ถึงจะโกรธ เกลียด เคียดแค้นแค่ไหน แต่หัวใจไม่อาจต้านรักได้ ----------------------------------------- ไรยาค่อยๆ คลานไป ทันทีที่เจ้าบ่าวหันหน้ามา เพื่อจะยื่นมือให้เธอจับ จะได้ไม่ล้มนั้น ยิ่งจะทำให้เธอเกือบล้มไปเพราะเขาแล้ว ในหัวสมองก็ประมวลผลออกมาได้คำตอบทันที ว่าคนที่เธอเฝ้าครุ่นคิดว่าเป็นใครมาตลอดสองอาทิตย์นั้น แท้จริงก็คือใครกันแน่ในที่สุด ‘Mr. H. Hhemmhawattana ก็คือหรัญญ์ เหมวัฒน์’ ‘หรือพี่ฮั้นท์ของสาวๆ ที่เธอมักจะได้ยินเรียกขานกันนี่เอง’ ‘เขากลายมาเป็นเจ้าบ่าวเธอได้ยังไง’ ‘เขาจะมาแต่งงานกับเธอทำไม’ เท่าที่รู้มา เขาไม่ได้ร่ำรวยระดับร้อยล้านพันล้านแน่ๆ แล้วเขาไปทำอะไรมา ถึงได้มีเงินมากมายขนาดเอามาทุ่มซื้อหุ้นบริษัทของพ่อเธอได้ ไหนจะไถ่บ้านคืนให้ และอีกหลายต่อหลายอย่างที่เขาจ่ายไป รวมทั้งแหวนเพชรน้ำงามและไม่น่าจะต่ำกว่าห้ากระรัตบนพานดอกไม้ตรงหน้าเธออีก ---------------------------------------------------------------------------------------- ฮั้นท์ (หรัญญ์ เหมวัฒน์) นักธุรกิจหนุ่ม ผู้มีชีวิตที่พลิกผันจากเลวร้ายกลับกลายเป็นดี ซึ่งเขาเองก็ตั้งตัวไม่ทัน แต่ทั้งหมดนั้น มาจากความดี ความขยันหมั่นเพียรของเขา บวกกับโชคช่วย ถึงเวลาที่เขากลับมายืนอยู่จุดเดิม ในฐานะใหม่ ที่ใครต่อใครต่างงุนงง โดยเฉพาะเพื่อนๆ หรือแม้แต่กับผู้หญิงที่เคยเมนเขามาแล้ว และเขาก็จะทำให้ผู้หญิงพวกนั้นได้รู้ ว่าไม่ควรเมินเขาจริงๆ ---------------------- ย้า (ไรยา เจริญรัตชตะ) ทายาทนักธุรกิจหลายร้อยล้าน ที่ชีวิตพลิกผัน จากดีกลายเป็นเลวร้ายในไม่กี่ปี จนเธอกับครอบครัวก็ตั้งตัวไม่ติด รับภาวะย่ำแย่แทบไม่ทัน และถึงเวลาที่เธอจะต้องเลือก ระหว่างช่วยกู้ทุกอย่างของครอบครัวคืน กับทิ้งทุกอย่างไปแบบไม่เหลียวหลัง เพื่อไปเลียแผลหัวใจจากชายที่เธอรักแทบตาย สุดท้ายเธอจะเลือกทางเดินยังไง จะไปต่อหรือพอแค่นี้ ---------------------------------------------------------------------------------------- เมียแต่งท่านประธาน Chairman's Wife ตอนแรกคิดว่าจะให้นิยายที่เรื่องนี้มีแค่ชื่อภาษาอังกฤษเท่านั้นค่ะ ที่เหลือให้รี้ดไปตีความเอาเอง ว่าควรจะใช้ภาษาไทยว่าอะไรดี ระหว่าง แรงรัก - รั้งรัก - รังรัก และใช้นามปากกาพิมรภัค แต่สุดท้ายก็คิดชื่อใหม่ได้แล้วค่ะ และตัดสินใจใช้นามปากกาหลัก นั่นคือ กันเกราค่ะ เพราะแว้ปไปเขียนอวตารหลายเรื่องแล้ว และไม่ได้ออกนามปากกานี้นานแล้ว ส่วนแนวก็จะเพิ่มดราม่าเข้าไปอีก ซึ่งจะเป็น Signature ของกันเกราอยู่แล้ว รี้ดอยากได้มาม่าเจ้มจ้นแค่ไหน บอกกันได้เด้อ ----------------------------------------------------------------------------------------
หลังจากแต่งงานได้ 2 ปี ในที่สุดเจียงเนี่ยนอันก็ตั้งครรภ์สักที ความดีอกดีใจของเธอแต่กลับแลกกับคำขอหย่าของสามี หลังจากการสมคบคิด เธอนอนในกองเลือด และต้องการขอร้องเขาให้ช่วยเด็กเอาไว้ แต่กลับไม่สามารถติดต่อกับอีกฝ่ายได้ ด้วยความสิ้นหวังเธอจึงออกจากประเทศไป ต่อมาในงานแต่งงานของเจียงเหนียนอัน คุณกู้เสียการควบคุมและคุกเข่าลง ดวงตาของเขาแดงก่ำ "มีลูกของฉัน แล้วเธออยากจะแต่งงานกับใครกัน?"
ฉู่ว่านยู ผู้สืบเชื้อสายมาจากตระกูลแพทย์แผนโบราณ มีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยม ยาที่เธอทำนั้นทุกคนต่างอยากได้ สามารถรักษาได้ทุกโรค แต่กลับไม่คาดคิดว่าจะย้อนยุค กลายเป็นผู้หญิงที่ขี้เหร่ที่สุดในใต้หล้า และยังเอาชนะใจท่านอ๋องด้วย การเริ่มต้นไม่ค่อยดีก็ไม่เป็นไร มาดูกันว่าเธอจะพลิกผันยังไง การแย่งการแต่งงานงั้นเหรอ? เธอทำให้น้องต้องรับบทเรียน แย่งสินเิมดลับมา ให้ชายั่วหญิงร้ายคู่นี้อยู่ด้วยกันตลอดไป ขี้ขลาดเหรอ? เธอจัดการพ่อร้าย สั่งสอนผู้หญิงเสแสร้ง! ขี้เหร่เหรอ? เธอรักษาพิษในตัว และกลายเป็นคนงามอันน่าทึ่ง! ลูกสาวขี้เหร่ของจวนอัครมหาเสนาบดี กลายเป็นผู้สูงส่ง แม้แต่ผู้โหดเหี้ยมบางคนยังหวั่นไหวกับเธอ เมื่อสุดที่รักจะจัดการผู้ใด เขามักจะช่วยเสมอ... แต่น่าเสียดายสุดที่รักคนนั้นไม่มีเขาอยู่ในใจ ฉู่ว่านยู "ออกไป หย่าเลย ผู้ชายมีแต่เป็นภาระของข้าเท่านั้น" เสี่ยวลี่จิงรู้สึกน้อยใจ "ไม่ได้ ข้าให้ครั้งแรกกับเจ้าแล้ว เจ้าต้องรับผิดชอบข้า"