หลังจากเมา เธอก็ได้รู้จักกับคนใหญ่คนโตคนหนึ่ง เธอต้องการความช่วยเหลือจากเขา ส่วนเขาหลงเสน่ห์รูปร่างที่ดีและความสวยงามของเธอ พอเวลาผ่านไป เธอก็ตระหนักได้ว่าเขามีคนอยู่ในใจแล้ว เมื่อรักแรกของเขากลับมา เขาก็ไม่ค่อยได้กลับบ้าน แต่ละคืนเหวินม่านอยู่ในห้องว่างเปล่าด้วยคนเดียว แต่สุดท้ายแล้ว สิ่งที่เธอได้รับมาก็มีแต่เช็คใบหนึ่งและคำกล่าวลาเท่านั้น เดิมทีคิดว่าเธอจะร้องไห้โวยวาย แต่ไม่คาดคิดว่าเธอหยิบใบเช็คแล้วจากไปอย่างไม่ลังเล: "คุณฮั่ว ลาก่อน!"... พอพบกันอีกครั้ง เธอก็มีคนอยู่ข้างกายแล้ว เขาพูดด้วยตาแดงก่ำ: "เหวินม่าน ผมคบกับคุณมาก่อนนะ" เหวินม่านยิ้มเบา ๆ แล้วพูดว่า "ทนายฮั่ว คนที่บอกเลิก นั่นคือคุณเองนะ! ถ้าอยากจะเดทกับฉัน คุณต้องต่อคิว..." วันถัดมา เธอได้รับเงินโอนหนึ่งแสนล้านพร้อมแหวนเพชร ทนายฮั่วคุกเข่าข้างหนึ่ง: "คุณเหวิน ผมอยากจะแทรกคิว"
ที่ห้องสูทของโรงแรม แสงไฟสลัว ๆ คลุมเครือ
เวินหมั้นกำลังจูบกับชายแปลกหน้าที่หน้าตาหล่อเหลาคนหนึ่งอย่างโซซัดโซเซ
คืนนี้กู้ฉางชิงแฟนเก่าของเธอประกาศหมั้น เธอจึงมาดื่มที่บาร์จนเมาหนักมาก ด้วยความยั่วยุจากผู้ชายและฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ เวินหมั้นจึงตามผู้ชายคนนี้มาที่นี่
ในเมื่อกู้ฉางชิงยังสามารถเพิกเฉยต่อความสัมพันธ์สี่ปี แล้วก็ไปเกาะลูกสาวของตระกูลที่ร่ำรวยและทอดทิ้งเธอไปได้อย่างนี้แล้ว
งั้นเธอก็สามารถที่จะทำอะไรตามอำเภอใจได้เช่นกัน
ขณะที่ทั้งสองคนกำลังจะมีอะไรกันนั้น......
เวินหมั้นซบไปที่หัวไหล่ของชายคนนั้น ลืมทุกสิ่งรอบตัวไป แล้วก็พึมพำชื่อของคน ๆ นั้นออกมาเหมือนแมวน้อยตัวหนึ่ง“กู้ฉางชิง!”
การกระทำที่กำลังใกล้ชิดกันทั้งหมดสิ้นสุดลงอย่างกะทันหัน
มีเสียงเบา ๆ ดังขึ้น แล้วแสงไฟก็สว่างขึ้นในทันที......
แสงที่ส่องสว่างทำให้เธอมองเห็นใบหน้าของชายคนนั้นได้อย่างชัดเจน
เขาคือโฮ่วซ่าวถิง หัวหน้าทนายความคนสำคัญในประเทศ ซึ่งก็เป็นคนที่ได้รับการยกย่องว่าเป็นท่านพญายมในแวดวงกฎหมายนั่นเอง เขามีทรัพย์สินมากมายนับไม่ถ้วนในชื่อของเขา ถือได้เป็นผู้ชายหัวกะทิตัวจริงอย่างไม่มีผิด
สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือ เขามีตัวตนที่น่าเหลือเชื่ออย่างมาก ซึ่งเขาคือพี่เขยของกู้ฉางชิง ผู้ชายสารเลวที่คบซ้อนคนนั้น
จู่ ๆ เวินหมั้นก็สร่างเมาขึ้นมาทันที
เธอหลับตาลงเบา ๆ เยี่ยมจริง ๆ เลย! เธอเกือบมีเซ็กส์กับพี่ชายของอดีตมารหัวใจแล้ว!
โฮ่วซ่าวถิงปล่อยตัวเธอออก
เขาพิงกำแพง ก้มหน้าลงแล้วก็จุดบุหรี่มวนหนึ่งสูบพร้อมกับกวาดสายตามองเธอตั้งแต่หัวจวดเท้าอยู่เป็นเวลานาน แล้วก็พูดขึ้นมาด้วยสีหน้าขี้เล่นว่า “น่าสนใจจริง ๆ เลย..... คุณเวิน”
เขาปัดขี้บุหรี่ทิ้ง แล้วก็ถามขึ้นมาอย่างชิว ๆ ด้วยสีหน้ายิ้มแย้มว่า “ตอนจูบกับผมคิดอะไรอยู่เหรอ? อยากนอนกับผมแล้วไปทำให้กู้ฉางชิงขุ่นเคืองใจเหรอ?”
เห็นได้ชัดเลยว่าโฮ่วซ่าวถิงก็จำเธอได้แล้วเช่นกัน
เวินหมั้นที่คิดจะแสร้งทำเป็นไม่รู้จักจึงไม่สามารถที่จะทำได้แล้ว
โฮ่วซ่าวถิงมีชื่อเสียงมาก ถ้าเธอบอกว่าเธอไม่รู้จักเขา คงจะดูปลอมมากเลยล่ะ แม้ว่าก่อนหน้านี้เธอจะจำเขาไม่ได้เพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ก็ตาม
แถมเธอยังรู้ดีด้วยว่าเธอไม่สามารถที่จะไปทำให้คนใหญ่คนโตแบบเขาไม่พอใจได้ ดังนั้นเธอจึงทำได้แค่ก้มหน้าและขอโทษเขาไป “ฉันขอโทษค่ะคุณโฮ่ว ฉันดื่มมากเกินไปหน่อย”
โฮ่วซ่าวถิงไม่ได้ทำให้เธอต้องลำบากอะไร หลังจากสูบบุหรี่หมดหนึ่งมวนแล้ว เขาก็ยืนตัวตรง แล้วก็โยนเสื้อคลุมตัวหนึ่งให้เธอ “คลุมไว้ซะ เดี๋ยวผมไปส่งคุณเอง”
เวินหมั้นก็ไม่ได้ทำตัวเสแสร้งดัดจริตแต่อย่างใด พูดขอบคุณเขาออกมาอย่างแผ่วเบา
รถที่โฮ่วซ่าวถิงขับคือเบนท์ลีย์ คอนติเนนทัล ระหว่างทางพวกเขาสองคนไม่มีใครพูดอะไรกันเลย
เวินหมั้นมีแต่มองไปที่เขาบ้างเป็นครั้งคราว
พอมองจากด้านข้างแล้ว ใบหน้าของโฮ่วซ่าวถิงดูสมบูรณ์แบบมาก โครงหน้าของเขาชัดเจนคมคาย เสื้อเชิ้ตที่เขาใส่อยู่แม้ว่าจะไม่รู้ว่าเป็นแบรนด์อะไร แต่เธอก็มองออกว่าต้องมีราคาที่แพงมากแน่ ๆ
เวินหมั้นเดาว่า ผู้ชายแบบนี้คงจะไม่มีทางขาดผู้หญิงเลยหรอก
เมื่อมาถึงแล้วเขาก็จอดรถ โฮ่วซ่าวถิหันไปด้านข้าง สายตาของเขาจ้องมองไปที่ขาที่เรียวยาวและขาวกระจ่างใสของเธออยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นเขาก็หยิบนามบัตรจากตู้เก็บของด้านหน้าออกมา แล้วก็ยื่นให้เวินหมั้นไป
เรื่องระหว่างชายหญิงอะไรแบบนี้ เพียงแค่คิดแวบเดียวก็สามารถที่จะเข้าใจได้ในทันทีแล้ว
เวินหมั้นไม่คาดคิดเลยว่า หลังจากที่ตัวตนของเธอเปิดเผยแล้ว เขาก็ยังอยากจะมีความสัมพันธ์กับเธออยู่อีก
แม้ว่าโฮ่วซ่าวถิงจะเป็นคนที่มีเสน่ห์เหลือล้น แล้วก็คงจะเป็นประสบการณ์ที่ดีที่ได้มีความสัมพันธ์กับเขา แต่พอนึกถึงตัวตนของเขา หนังศีรษะของเวินหมั้นก็ชาไปหมด หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เธอก็ปฏิเสธออกไปว่า “ทนายโฮ่วคะ เราอย่าติดต่อกันอีกเลยดีกว่านะคะ”
โฮ่วซ่าวถิงก็ไม่ได้ถือสาอะไรมาก
เวินหมั้นเป็นคนที่สวยมากก็จริง แต่เขาก็ไม่มีทางจะไปขืนใจคนอื่นแน่นอน
เขาเก็บนามบัตรของเขาไป แล้วก็พยักหน้าอย่างสงบเสงี่ยมพลางพูดว่า “ผู้หญิงแบบคุณ เหมาะสมที่จะเป็นผู้หญิงที่ดีจริง ๆ”
เวินหมั้นรู้สึกเขินอายเล็กน้อย แต่แล้วโฮ่วซ่าวถิงกลับลงจากรถมาเปิดประตูให้เธออย่างเป็นสุภาพบุรุษมาก ราวกับว่าเหตุการณ์ที่แสนโรแมนติกของค่ำคืนนี้ไม่เคยเกิดขึ้นอย่างไรอย่างนั้น
แล้วรถเบนท์ลีย์ คอนติเนนทัลสีทองก็ค่อย ๆ เคลื่อนออกไป
ลมกระโชกแรงยามค่ำคืนพัดผ่านไป เวินหมั้นรู้สึกหนาวสะท้านไปทั่วทั้งร่างกาย จากนั้นเธอก็ตระหนักขึ้นมาได้ว่าเธอลืมคืนเสื้อคลุมให้เขา
ในขณะที่เธอกำลังลังเลว่าจะต้องตามไปไหม โทรศัพท์มือถือของเธอก็ดังขึ้นมา
เป็นน้าหร่วนที่โทรเข้ามา น้ำเสียงของน้าหร่วนดูร้อนใจแถมยังติดเสียงร้องไห้ไปด้วยอีก “เวินหมั้น เธอรีบกลับมาเร็ว ๆ เลยนะ ที่บ้านเกิดเรื่องขึ้นแล้ว!”
เวินหมั้นรีบถามว่าเกิดอะไรขึ้น แต่แล้วน้าหร่วนกลับไม่สามารถอธิบายในทางโทรศัพท์ได้อย่างชัดเจน บอกแค่ว่าให้เธอรีบกลับบ้านโดยเร็วที่สุดเท่านั้น
เซิ่งหนานหยินเกิดใหม่แล้ว ชาติที่แล้ว เธอถูกชายชั่วหักหลัง ถูกชายเสแสร้งใส่ร้าย โดนครอบครัวสามีเล่นงาน จนทำให้เธอล้มละลายและเป็นบ้าไป ในท้ายที่สุด เธอเสียชีวิตอย่างน่าสลดใจด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์เมื่อเธอตั้งครรภ์ได้ 9 เดือน แต่คนร้ายกลับทำเงินได้มากมาย และใช้ชีวิตทั้งครอบครัวอย่างมีความสุข เกิดใหม่ครั้งนี้ เซิ่งหนานหยินคิดตกอล้ว อะไรที่ว่าพระคุณช่วยชีวิต คนรักในใจอะไรกัน ล้วนไม่ต้องไปสน เธอจะจัดการชายชั่วหญิงร้าย สร้างชื่อเสียงให้กับตระกูลเก่าของตนเองขึ้นมาใหม่อีกครั้งและนำตระกูลเซิ่งไปสู่จุดสูงสุดของชีวิต สิ่งที่แตกต่างออกไปก็คือ คนที่หยิ่งมาตลอดในชาติที่แล้ว กลับเป็นฝ่ายริเริ่มมาหาเธอ "เซิ่งหนานหยิน การแต่งงานครั้งแรกผมไม่ทัน การแต่งงานครั้งที่สองก็ต้องถึงคิวผมแล้วสินะ"
หลินตงหยาง อายุ 27 ปี เติบโตมากับแม่เพียงสองคน ในวัยเด็กหลินตงหยางเคยมีพ่อผู้ให้กำเนิดแต่หลังจากที่พ่อได้งานใหม่ในเมืองหลวงพ่อที่เคยมีก็ไม่มีอีกแล้ว พ่อกลับมาหย่าขาดกับแม่ทันทีที่ไปทำงานในเมืองหลวงได้เพียง 2 เดือน ด้วยให้เหตุผลในการหย่าว่า แม่กับและเขาคือตัวถ่วงความเจริญในชีวิตพ่อ สาเหตุก็ไม่มีอะไรมากแค่พ่อหน้าตาหล่อเหลาและเป็นที่ถูกใจของลูกสาวหัวหน้างาน เพื่อตำแหน่งงานและความเป็นอยู่ที่สบายขึ้น พ่อเลือกที่จะทิ้งภรรยาคู่ทุกข์คู่ยากที่ผ่านเรื่องยากลำบากมาด้วยกัน หย่าขาดกับภรรยาเพื่อไปแต่งงานใหม่ มีชีวิตใหม่ในเมืองหลวง โดยทิ้งคนข้างหลัง ทิ้งภรรยาที่เคยสาบานว่าจะอยู่ครองคู่กันตลอดไป ในปีที่เขาเรียนจบมหาวิทยาลัย แม่ก็ล้มป่วยและจากเขาไปในที่สุด สาเหตุที่หลินตงหยางเสียชีวิต เพราะทำงานหนัก อาชีพโปรแกรมเมอร์ตัวเล็กๆ อย่างเขา ต้องพยายามทำงานให้ได้ตามที่หัวหน้าสั่งมา ในที่สุดเขาก็พัฒนาเกมกำลังภายในของบริษัทได้สำเร็จ หลินตงหยางนอนหลับไปด้วยความสบายใจ แต่ทว่าพอเขาลืมตาตื่นขึ้นมาอีกที นี่ไม่ใช่คอนโดหรูย่านใจกลางเมืองปักกิ่ง หลังคามุงหญ้านี่คืออะไร มันควรจะเป็นเพดานสีขาวสิ เมื่อมองไปรอบๆ ห้องนี่คืออะไร นี่มันไม่ใช่ผนังที่ทำมาจากคอนกรีต มันคือดินเหนียว หลินตงหยางคิดว่าตัวเองฝันไป เขาหลับตาลงอีกครั้งแล้วลืมตาขึ้น ทุกอย่างยังเหมือนเดิม มารดามันเถอะ เขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง หลังจากแน่ใจแล้วว่าไมไ่ด้ฝัน ตอนนั้นเองเขารู้สึกปวดหัวขึ้นมาอย่างรุนแรง และในหัวของเขามีภาพเหตุการณ์ของเด็กชายที่ชื่อเดียวกับเขา หลินตงหยาง อายุ 10 ขวบ เรื่องราวชีวิตตั้งแต่เกิดจนตายไปของเด็กชาย ทำเอาหลินตงหยางกำมือแน่น ก่อนจะสบถออกมา “พ่อสารเลว เฉินซื่อเหม่ยชัดๆ” และตามมาด้วยเสียงร้องไห้ของน้องสาว สาเหตุที่เด็กชายหลินตงหยางเสียชีวิต เพราะถูกผู้ที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นย่าแย่งผักป่าและทุบตี ทั้งๆ ที่คนพวกนั้นได้ตัดขาดพับพวกเขาสามแม่ลูกแล้ว แต่ยังมิวายข่มเหงรังแก
ว่าที่ลูกสะใภ้ไฟแรงสูงเธอต้องเข้ามาอยู่ร่วมบ้านกับว่าที่พ่อผัวหม้ายร้างเมียมานายอรมปี
ในวันครบรอบแต่งงาน เหวินซือถูกเมียน้อยของสามีวางยาและไปมีอะไรกับคนแปลกหน้า เธอสูญเสียความบริสุทธิ์ไป แต่เมียน้อยคนนั้นกลับตั้งท้องลูกของสามี ภายใต้ความกดดันต่างๆ เหวินซื่อสูญรู้สึกสิ้นหวังและตัดสินใจหย่า แต่สามีของเธอกลับไม่แยแสโดยคิดว่าเธอกำลังเล่นลูกไม้อยู่ หลังจากการหย่ากัน เหวินซือกลายเป็นจิตรกรที่มีชื่อเสียงและมีผู้ชายนับไม่ถ้วนที่ตามจีบเธอ อดีตสามีไม่ยอมและขอคืนดีไปถึงที่ จากนั้นก็ว่า เธออยู่ในอ้อมแขนของคนใหญคนโตคนหนึ่ง และชายคนนั้นก็พูดอย่างสงบว่า "ดูให้ดี นี่คือพี่สะใภ้ของนาย"
เว่ยจื้อโหยวลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้งพบว่าตนอยู่ในยุคสมัยที่ไม่คุ้นเคยสิ่งรอบกายดูโบราณล้าหลัง โลกโบราณที่ไม่มีในประวัติศาสตร์โลก ยังไม่ทันได้เตรียมใจก็ถูกส่งให้ไปแต่งงานกับชายยากจนที่ท้ายหมู่บ้าน สาเหตุที่เว่ยจื้อโหย่วถูกส่งมาให้แต่งงานกับชายที่ขึ้นชื่อว่ายากจนที่สุดในหมู่บ้านนั้น เพราะนางเกิดไปต้องตาต้องใจเศรษฐีผู้มักมากในกามเข้า เพื่อหาทางหลีกเลี่ยงไม่ให้ถูกบ้านใหญ่ขายไปเป็นอนุภรรยาของเศรษฐีเฒ่า พ่อแม่ของนางจึงยอมแตกหักจากบ้านใหญ่และท่านย่าที่เห็นแก่ตัวและลำเอียงเป็นที่สุด ด้วยเหตุนี้พ่อแม่ของนางจึงตัดสินใจยกนางให้กับอวิ๋นเซียว ชายหนุ่มที่แสนยากจนข้นแค้น ที่เพิ่งเสียบิดามารดาไป อีกทั้งยังทิ้งน้องชายน้องสาวเอาไว้ให้เขาเลี้ยงดู นอกจากนี้ยังมีป้าสะใภ้มหาภัยที่คอยแต่จะมารังแกเอารัดเอาเปรียบสามพี่น้อง สิ่งที่ย่ำแย่ที่สุดไม่ใช่ป้าสะใภ้มหาภัย แต่ มันคืออะไรแต่งงานนางไม่ว่ายังไม่ทันได้เข้าหอสามีหมาดๆ ก็ถูกเกณฑ์ไปเป็นทหารในสงครามระหว่างแคว้น มันไม่มีอะไรเลวร้ายไปมากว่านี้อีกแล้วสำหรับ เว่ยจื้อโหยว หากสามีทางนิตินัยของนางตายในสนามรบ ก็ไม่เท่ากับว่านางเป็นหม้ายสามีตายทั้งที่ยังบริสุทธิ์หรอกหรือ แถมยังต้องเลี้ยงดูน้องชายน้องสาวของอดีตสามีอีก สวรรค์เหตุใดถึงได้ส่งนางมาเกิดใหม่ในที่แบบนี้
อวิ๋นเจินอาศัยอยู่ในตระกูลอวิ๋นมาเป็นเวลา 20 ปี กลับพบว่าเธอเป็นลูกสาวปลอม พ่อแม่บุญธรรมของเธอวางยาเธอเพื่ออยากจะได้เงินมาลงทุน หลังจากที่อวิ๋นเจินรู้เรื่องนี้ เธอก็ถูกไล่กลับไปที่ชนบท จากนั้นเธอก็ค้นพบว่าตัวเองคือลูกสาวแท้ๆ ของตระกูลเฉียวและมีชีวิตที่หรูหราสุด ๆ หลังจากกลับมา เธอได้รับความรักจากครอบครัวและมีชื่อเสียงโด่งดัง น้องสาวจอมปลอมใส่ร้ายอวิ๋นเจิน แต่เธอไม่คาดคิดว่าอวิ๋นเจินจะมีความสามารถต่างๆ เมื่อต้องเผชิญกับการยั่วยุ เธอได้แสดงความสามารถและทักษะต่างๆ มากมายเพื่อจัดการผู้รังแก มีข่าวลือกันว่าอวิ๋นเจินยังคงโสด และชายหนุ่มชื่อดังแห่งเมืองงก็ผลักเธอไปเข้ากำแพง "คุณนายกู้ ถึงตามราเปิดเผยตัวตนได้แล้วนะ"